---

زمینه و هدف: آنزیم‎های بتالاکتاماز TEM، VEBو PERاز آنزیم‎های بتالاکتاماز وسیع‎الطیف هستند که قادر به هیدرولیز پنی‎سیلین‎ها، سفالوسپورین‎ها و آزترئونام می‎باشند. هدف از این بررسی تعیین فراوانی اشریشیاکلی‎های تولیدکننده بتالاکتاماز وسیع‎الطیف و ارزیابی مولکولی بتالاکتامازهای TEM، PER و VEB در سویه‎های باکتری اشیرشیاکلی بود. مواد و روش‎ها: تعداد 200 سویه اشریشیاکلی از نمونه‎های کلینیکی جدا شد و حساسیت آنتی‎بیوتیکی سویه‎ها با روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید. تولید آنزیم‎های بتالاکتاماز وسیع‎الطیف با استفاده از روش دیسک ترکیبی و با آنتی‎بیوتیک‎های سفوتاکسیم و سفتازیدیم همراه با کلاولانیک اسید و به تنهایی تعیین گردید و حداقل غلظت مهار کنندگی سفتازیدیم و سفوتاکسیم همراه با کلاولانیک اسید و به تنهایی با استفاده از روش رقیق سازی آگار مشخص شد. در نهایت حضور ژن‎های blaTEM،blaVEB و blaPER با استفاده از پرایمرهای اختصاصی توسط روش واکنش زنجیره‎ای پلی مراز شناسایی گردید. یافته‎ها: با آزمون دیسک ترکیبی 94 سویه (47 درصد) تولید کننده آنزیم بتالاکتاماز وسیع‎الطیف بودند. از بین 94 سویه تولیدکننده بتالاکتاماز وسیع‎الطیف حداقل غلظت مهار کنندگی برای سفتازیدیم در 36 نمونه 16، در 44 نمونه 256-32 و در 10 نونه 512≤ و حداقل غلظت مهار کنندگی برای سفوتاکسیم در 8 نمونه 16، در 68 نمونه 256-32 و در 21 نمونه512≤ مشخص شد. فراوانی آنزیم TEM 44 درصد به دست آمد، اما در سویه‎های تولیدکننده بتالاکتاماز وسیع‎الطیف ژن‎های کد کننده آنزیم‎های PER و VEBشناسایی نشد. نتیجه‎گیری: تولید آنزیم‎های بتالاکتاماز وسیع‎الطیف در سویه‎های مورد مطالعه، 47 درصد است و روش واکنش زنجیره‎ای پلی مراز فراوانی بالایی از آنزیم TEM را نشان داد ولی آنزیم‎های PER و VEB خوشبختانه هنوز در سویه‎های مورد بررسی مشاهده نمی‎شوند.

---

زمینه و هدف: متوسط سن منارک به علت تنوع منطقه‌ای از کشوری به کشور دیگر متفاوت است و فاکتورهای متعددی مانند فاکتورهای محیطی و ژنتیک بر روی زمان شروع منارک تاثیر می‌گذارد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط تغذیه و فعالیت فیزیکی با سن منارک در دختران شهر اهواز انجام گردید.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی است که بر روی 1249 دختر سن 15-8 ساله که دارای شرایط ورود به مطالعه بودند در سال 92-91 انجام شد. نمونه‌گیری به صورت خوشه‌ای و تصادفی از 4 ناحیه شهر اهواز، 16 مدرسه مقاطع ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان انتخاب شدند. روش گردآوری اطلاعات بر پایه مصاحبه و تکمیل پرسش‌نامه (پرسش‌نامه بسامد غذایی و فعالیت فیزیکی) بود. پس از جمع‌آوری اطلاعات داده‌ها کد گذاری شده و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: میانگین سن منارک در دختران شهر اهواز 07/1±86/11 سال بود. سن منارک با تغذیه و فعالیت فیزیکی ارتباط نداشت(05/0<p).

نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این مطالعه، بین تغذیه و فعالیت فیزیکی  با سن منارک ارتباط معنی‌داری مشاهده نشد.

---

زمینه و هدف: در سال 1970 میلادی، ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) به عنوان عامل اصلی بروز سرطان دهانه رحم معرفی شد. از آن جا که با استفاده از روش‏های سرولوژیک و کشت سلولی، امکان تشخیص این ویروس و انواع آن وجود ندارد، روش های مولکولی از جمله PCR در تشخیص دقیق، قطعی و زودهنگام این ویروس از اهمیت ویژه‏ای برخوردار هستند. لذا هدف از این پژوهش، استفاده از یک سنجش PCR اختصاصی بر روی ژن L1 ویروس پاپیلومای انسانی، جهت تشخیص مولکولی HPV و بررسی وفور آن در نمونه‏های بیمار می‏باشد.

مواد و روش‏ها: در این مطالعه تجربی، پس از جمع‏آوری نمونه از ضایعات بدخیم دهانه رحم بیماران مختلف، DNA ویروسی از بلوک‏های پارافینی 50 نمونه بالینی، استخراج شد و PCR با پرایمرهای اختصاصی ژن L1 ویروس پاپیلومای انسانی، بر روی نمونه‏های فوق انجام گرفت و پس از بررسی محصولات PCR تولید شده بر روی ژل آگارز 2 درصد، حساسیت و اختصاصیت این تست نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته‏ها: از میان 50 نمونه بیمار، 33 مورد از نظر وجود عفونت HPV مثبت و 17 مورد HPV منفی بودند که حاکی از فراوانی بالای HPV در این جمعیت بیمار (حدود 66 درصد) بود. نتایج ارزیابی اختصاصیت برای نمونه‏های پاپیلوما مثبت بوده و حساسیت این تست، 20 نسخه از سازه نوترکیب حاوی L1 به ازای هر واکنش بود.

نتیجه‏گیری: این مطالعه نشان داد که PCR با پرایمرهای اختصاصی بر روی ژن L1 روشی مناسب و دقیق برای ردیابی ویروس پاپیلومای انسانی است و این یافته‏ها موید گزارش های پیشین مبنی بر ارتباط میان HPV و سرطان دهانه رحم است.

---

زمینه و هدف: کوفتگی عضلانی تأخیری پس از اجرای فعالیت‌های مقاومتی یا تمرینات برون‌گرا احتمالاً در اثر آسیب ساختار عضلانی به وجود می‌آید و تغذیه با ایفای نقش حیاتی در هر دو فرآیند سنتز و تجزیه پروتئین می‌تواند بر آسیب عضلانی موثر باشد. هدف از این مطالعه، تعیین اثر مصرف یک وعده مکمل گلوتامین بر شاخص‌های آسیب عضلانی پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی برون‌گرا بود.

مواد و روش‌ها: 80 مرد داوطلب غیر ورزش‌کار (سن 2/2±2/22 سال، قد 5±175سانتی‌متر، وزن 9±64/71 کیلوگرم، نمایه توده بدن 2/2±2/23 کیلوگرم بر مترمربع و چربی بدن 4/2±5/17 درصد) به صورت تصادفی و دوسوکور به دو گروه مکمل (40=n) (روزانه 1/0 گرم گلوتامین در هر کیلوگرم وزن بدن) و دارونما (40=n) (روزانه 1/0 گرم مالتودکسترین در هر کیلوگرم وزن بدن) تقسیم شدند. کراتین‌کیناز سرم از طریق روش فتومتریک، درد عضلانی با استفاده از مقیاس استاندارد PAS و هم‌چنین دامنه حرکتی مفصل زانو به وسیله گونیامتر در زمآن‌های پیش از آزمون و 24 و 48 ساعت پس از آزمون مقاومتی که شامل حرکت فلکشن زانو بود، اندازه‌گیری شد.

یافته‌ها: در هیچ یک از زمآن‌های اندازه‌گیری، مصرف مکمل گلوتامین تفاوت معنی‌داری در کاهش میزان کراتین‌کیناز نداشت، اما نسبت به گروه دارونما سبب کاهش میزان درد عضلانی در زمآن‌های 24 و 48 ساعت پس از آزمون مقاومتی گردید، از طرفی دامنه حرکتی مفصل زانو در زمان 24 ساعت پس از آزمون به طور معنی‌دار بهبود یافت.

نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که مکمل یاری گلوتامین از طریقی به جز کاهش شاخص‌های آسیب عضلانی سبب بهبود علایم ظاهری گردیده است.