مریم موبدی،
دوره 28، شماره 4 - ( 7-1404 )
چکیده
مقدمه: باکلوفن، آگونیست گیرنده‌های گابا در نورون‌های پیش و پس سیناپسی در سیستم عصبی مرکزی و محیطی است. قطع ناگهانی باکلوفن باعث فعال شدن گیرنده‌های دوپامین و نورآدرنرژیک می‌شود، علائم 1 تا 3 روز پس از قطع ناکهانی یا کاهش دوز، در بیمارانی که باکلوفن خوراکی یا داخل نخاعی مصرف می‌کنند ایجاد می‌شوند، مانند تغییر وضعیت ذهنی، تشدیداسپاستیسیتی، تب، ضعف، بی‌ثباتی اتونومیک، تشنج، سندرم نورولپتیک بدخیم، تظاهرات عصبی- روانی و وضعیت تهدیدکننده حیات. باکلوفن داروی رایج در بیماران مبتلا به اسپاسم عضلانی است. علائم بیماری ریفلاکس معده را نیزتسکین می‌دهد.
شرح مورد: در این مقاله، وضعیت یک پسر ایرانی چهار ماهه با تکامل نرمال را گزارش می‌شود، که به دلیل تحریک‌پذیری، گریه‌های شدید، تغذیه ضعیف، بی‌خوابی، خیره شدن و تشنج به اورژانس آورده شد. وی در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شد، در ارزیابی اولیه علائم حیاتی (تاکی‌کاردی، تاکی‌پنه و تب خفیف)، تست‌های آزمایشگاهی، (کم خونی)، توموگرافی کامپیوتری مغز و نوار مغزی غیر تشخیصی بود. مننژیت رد شد. درمان با سرم، آنتی‌بیوتیک و فنوباربیتال وریدی شروع شد، اما علائم و نشانه‌ها به طور کامل بهبود نیافت و بیمار تحریک‌پذیر بود و تغذیه ضعیف او ادامه یافت. شرح حال تکمیلی نشان‌دهنده بیماری ریفلاکس معده به مری در بیمار بود که به مدت سه ماه تحت درمان با باکلوفن خوراکی بوده و از 3 روز پیش قطع شده بود. باکلوفن با همان دوز قبل از قطع شروع شدو علایم بیماربهبود یافت. بیمار به بخش نورولوژی منتقل و با باکلوفن خوراکی و فنوباربیتال و حال عمومی خوب ترخیص شد. دوز فنوباربیتال به تدریج کاهش و پس از دو هفته بدون عود تشنج قطع شد.
نتیجه‌گیری: پس از چهار ماه پیگیری، وضعیت بیمار عادی بود. طبق اطلاع نگارنده، هیچ موردی از تشنج پس از قطع باکلوفن در شیرخواران ایرانی زیر شش ماه مبتلا به GERD گزارش نشده است.
