زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش‌بینی رفتار انحرافی نوجوانان بر مبنای آسیب‌پذیری فردی و مجال خطر در خانواده، همسالان، مدرسه و همسایگی در دبیرستان‌های شهر تهران انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: روش بررسی حاضر مقطعی و از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانش‌آموزان دختر و پسر مناطق 20 گانه شهر تهران بود که در سال تحصیلی 94-1393 در مقطع دبیرستان (متوسطه) مشغول به تحصیل بودند. تعداد نمونه در این پژوهش، 1847 نفر شامل 946 نفر دختر (2/51 درصد) و 901 نفر پسر (8/48 درصد) بود. نمونه‌گیری به صورت خوشه‌ای چند مرحله‌ای اجرا شد و شرکت‌کنندگان در این پژوهش مقیاس عوامل و رفتارهای محافظت‌کننده و خطرساز روانی اجتماعی را پر کردند. داده‌‌‌‌ها با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه روش گام به گام و نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 24 تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که از بین متغیرهای پیش‌بین، مجال خطر/دسترسی‌پذیری (001/0 > p، 28/13= t، 67/0= B)، آسیب‌پذیری/خانواده (001/0 > p، 57/8= t، 37/0= B)، و آسیب‌پذیری/مدرسه (001/0 > p، 7/6= t، 14/1= B)، اثر پیش‌بینی‌کنندگی معنی‌داری بر شاخص تعدیل شده رفتار انحرافی در نوجوانان دارند، هم‌چنین، نوجوانان دختر بیش‌تر از نوجوانان پسر (01/0 >p، 82/4=(1823) t) رفتار انحرافی انجام می‌دهند.
نتیجه‌گیری: آسیب‌پذیری فردی و مجال خطر در سطح خانواده و مدرسه، رفتار انحرافی در نوجوانان را پیش‌بینی می‌کنند. از این‌رو، لازم است در اقدامات پیشگیرانه و مداخلاتی برای این گروه سنی، مولفه‌های خطرساز در سطوح فردی، مدرسه و خانواده مدنظر قرار گیرد.
