مجید مقدس زاده، ابراهیم فتاحی، محمد حسین صومی، منوچهر خوش باطن، تورج روستا،
دوره 15، شماره 2 - ( دوماهنامه خرداد و تیر 1391 )
چکیده
زمینه و هدف: عفونت هلیکوباکترپیلوری در سراسر جهان شایع بوده و بیش از 50 درصد جمعیت را در بر می‌گیرد. هدف از این مطالعه مقایسه کارایی دو رژیم درمانی ترتیبی در ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 150 بیمار، در دو گروه 75 نفری قرار گرفته و ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری با رژیم ترتیبی بر پایه آزیترومایسین (گروه A) و افلوکساسین (گروه B) انجام شده و نتایج آنها با هم مقایسه گردید. جهت تحلیل داده‌ها از افزار آماری ™SPSS نسخه 16 استفاده شد. برای مقایسه متغیرهای کمی از آزمون تی و متغیرهای کیفی از آزمون کای دو و در صورت نیاز آزمون دقیق فیشر استفاده شد. یافته‌ها: میانگین سنی کل بیماران مورد بررسی، 2/1± 3/39 سال بود که در محدوده سنی 85-18 سال قرار داشتند. تفاوت دو گروه از نظر نوع اولسر پپتیک به لحاظ آماری معنی‌دار نبود(27/0=p). در گروه A، آزمون تنفسی اوره 3/89 درصد منفی و تنها در 7/10 درصد مثبت بود. در گروه B نیز، آزمون تنفسی اوره در3/85 درصد منفی و در 7/14 درصد از بیماران مثبت بود. از نظر میزان ریشه کنی بین دو گروه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد(31/0=p). نتیجه‌گیری: با توجه به عدم وجود تفاوت معنی‌دار از نظر میزان ریشه کنی، رژیم بر پایه اوفلوکساسین هیچ ارجحیت خاصی نسبت به رژیم بر پایه آزیترومایسین ندارد و از طرفی با در نظر گرفتن میزان بروز عوارض دارویی در بیماران می‌توان هر یک از رژیم‌ها را در درمان به کار برد.
غلامرضا نجفی، رحیم حب نقی، عارف هوشیاری، مسعود مقدس زاده، بهزاد قربانزاده،
دوره 15، شماره 10 - ( ماهنامه اسفند 1391 )
چکیده
زمینه و هدف: آترازین علف کشی است که به طور گسترده برای کنترل علفهای هرز توسط کشاورزان مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدف از این تحقیق ارزیابی اثر آترازین به عنوان یک علف کش بر روی کیفیت، تغییرات DNA اسپرم، توان باروری آزمایشگاهی و رشد جنین در رت‌های نر بالغ می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی از 42 رت نر بالغ از نژاد ویستار با وزن 5±170 گرم استفاده شد. رتها به سه گروه شامل گروه کنترل و دو گروه تیمار تقسیم شدند. در گروه کنترل رتها 2/0 میلیلیتر در هر روز روغن ذرت و در گروه تیمار آترازین را با دوز 150 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (دوز بالا) و دوز 75 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (دوز پایین) روزانه به مدت 45 روز از طریق خوراکی توسط گاواژ دریافت کردند. دم اپیدیدیم بریده شده و به داخل 1 میلیلیتر محیط کشت HTF به مدت 30 دقیقه در داخل انکوباتور CO2 5 درصد و دمای 37 درجه سانتیگراد انتقال داده شد. تعداد اسپرم، قابلیت زنده ماندن اسپرم، تحرک، آسیب DNA اسپرم، ارزیابی اسپرمهای نابالغ و بررسی توان باروری آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها توسط آزمون آنالیز واریانس یک طرفه مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: در این مطالعه آترازین باعث کاهش معنی‌داری(05/0p<) در تعداد اسپرم، قابلیت زنده ماندن اسپرم و تحرک اسپرمها شد. داده‌ها نشان داد که آترازین اثر منفی بر روی بلوغ اسپرمها و ساختار DNA اسپرمها در طول زمان دارد که نتیجه آن کاهش قابل توجهی و معنی‌داری(05/0p<) در توان باروری بود. نتیجه‌گیری: آترازین قادر به ایجاد آسیب DNA و ناهنجاریهای کروماتین اسپرمها بوده و میتواند عامل کاهش در توان باروری باشد.
