هدف از این پژوهش بررسی اثر حفاظتی آنتی کلاستوژنی سایمتیدین در برابر عامل کلاستوژن بنزن بود. برای این منظور از روش سنجش میکرونوکلئی ها (ریز هسته ها ) استفاده شد. در هر گروه آزمایشی از 5 موش سوری نزاد Balb/C استفاده شد. 24 ساعت بعد از تزریق داخل صفاقی، مغر استخوان جهت بررسی فراوانی میکرونوکلئی ها در اریتروسیت پلی کروماتیک ها Polychromatic Erythrocytes (PCEs و اریتروسیت نوروموکروماتیک ها NCEsNoromachromatic Erythrocytes استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد خود سایمتیدین در غلظت های 10، 15، 20 و mg/kg 30 نقش کلاستوژنی ندارد. بنزن در غلظت mg/kg 1000بیشترین میکرونوکلئی را ایجاد کرد. (P<0/01) و بنابراین، این غلظت جهت بررسی اثر غلظت های 10، 15، 20 و mg/kg 30 سایمتیدین انتخاب شد. سایمتیدن با یک روش وابسته به غلظت باعث کاهش فراوانی میکرونوکلئی در سلول های PCE گردید.(PO<0/01 , R=0.82)
در آخر جهت بررسی اثر زمانی ترزیق سایمتیدین، سایمتیدین در غلظت mg/kg 20 در سه زمان متفاوت 2 ساعت قبل، همزمان و 2 ساعت بعد از تزریق mg/kg 1000 بنزن تزریق شد. در سه زمان مختلف تزریق، سایمتیدین باعث کاهش فراوانی میکرونوکلئی در سلول های PCE گردید. (P<0/01) اما بیشترین تاثیر در تزریق همزمان بود. (P=0/007)
با توجه به نتایج پژوهش، سایمتیدین در محدوده دوز درمانی باعث کاهش اثر کلاستوژنی بنزن می شود. بنابراین خاصیت آنتی کلاستوژنی دارد و بi ویژه در مواردی که به دلایل مختلف تجویز می شود و فرد همچنین در معرض بنزن می باشد مناسب است. این دارو احتمالا از طریق مهار سیتوکروم 450p و یا جاروب رادیکال آزاد و دارا بودن خواص ضد اکسیداسیون ، اثر حفاظتی خود را اعمال می نماید.
