زمینه و هدف: هیداتیدوز از بیماری‌های زئونوزخطرناک است که علاوه بر صدمات جدی بر سلامت انسان، باعث خسارات اقتصادی زیادی در صنعت دام‌پروی می‌شود. به دلیل ماهیت چرخه انگلی و ساختمان کیست در انسان، کنترل آن در جامعه دشوار بوده و درمان آن با چالش‌های عمده مواجه است. یکی از این مشکلات از بین بردن پروتواسکولکس‌ها برای درمان یا جلوگیری از ایجاد کیست‌های ثانویه است. مواد شیمیایی مختلفی در این زمینه استفاده شده که اکثر آن‌ها عوارض جانبی برای بیمار دارند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثرات اسکولکس کشی برخی عصاره‌های گیاهی در شرایط آزمایشگاهی بوده است.

مواد و روش‌ها: کیست‌های هیداتیک کبدی از کشتارگاه جمع‌آوری گردیدند، مایع کیست حاوی پروتواسکولکس زنده تحت شرایط استریل آسپیره گشت و تا زمان استفاده در دمای 4 درجه سانتی‌گراد نگهداری شد. سه غلظت 25، 50 و 100 میلی‌گرم در میلی‌لیتر از هر یک از عصاره‌ها تهیه شد و پروتواسکولکس‌ها در آن در داخل انکوباتور 37 درجه قرار گرفتند و درصد پروتواسکولکس‌های زنده  با رنگ آمیزی حیاتی ائوزین در زمان‌های 5، 10، 25، 40 و 60 دقیقه تعیین گردید.

یافته‌ها: عصاره متانولی زنجبیل با غلظت 100 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر موجب از بین رفتن تمامی پروتواسکولکس‌ها در دقیقه 40 ‌شد، درحالی که عصاره درمنه در هیچ کدام از غلظت‌های مورد بررسی، تاثیر چندانی بر پروتواسکولکس‌ها نداشت.

نتیجه‌گیری: بررسی مدل‌های حیوانی و آزمایشات تکمیلی نشان داد که عصاره متانولی زنجبیل به دلیل فعالیت زیاد اسکولکسیدال خود می‌تواند به عنوان پروتواسکولکس  کش موثر مورد استفاده قرار گیرد.

چکیده
زمینه و هدف: 17بتا-استرادیول درک درد را از طریق اتصال به گیرنده­ های استروژنی یا گیرنده­ های غشایی سایر نوروترانسمیترها مثل گیرنده­ های NMDA تعدیل می­ نماید. هسته­ ی پاراژیگانتوسلولاریس­ کناری (LPGi) نیز در تعدیل درد نیز نقش دارد. در این پژوهش، نقش گیرنده­ های NMDAی این هسته در تعدیل درد ناشی از 17بتا- استرادیول در موش­های صحرایی­ اوارکتومی­ شده بررسی شده است.
مواد و روش ­ها: در این مطالعه از موش­ های صحرایی ماده­ی نژاد ویستار در محدوده ­ی وزنی 200 تا 270 گرم استفاده ­شد. برای بررسی نقش گیرنده­ های NMDA در تعدیل درد ناشی از 17بتا-­ استرادیول در موش­های صحرایی­ اوارکتومی­ شده، ابتدا موش های صحرایی به صورت دوطرفه­ اوارکتومی شده و بلافاصله کانول­ گذاری هسته­ ی LPGi انجام شد. سپس داروها تزریق و پس از 15 دقیقه 50 میکرولیتر فرمالین ۵ درصد به پنجه­ی پای حیوان تزریق شد و رفتار تکان­ های ناگهانی پای ملتهب ناشی از تزریق فرمالین به مدت 60 دقیقه ثبت گردید.
یافته­ ها: نتایج مطالعه­ ی اخیر نشان داد که تزریق 17بتا- استرادیول به­ داخل هسته­ ی LPGi تکان ­دادن پا را هم در فاز اول و هم در فاز دوم آزمون فرمالین کاهش داد. پیش­تیمار هسته­ی LPGi با آنتاگونیست گیرنده­ های NMDA (AP5) اثر ضددردی 17بتا- استرادیول روی فرکانس تکان ­­دادن پای ملتهب را طی هر دو فاز آزمون فرمالین خنثی نموده و سبب القای پردردی در هر دو فاز این رفتار شد.
نتیجه­ گیری: نتایج نشان می­ دهند که تزریق 17بتا- استرادیول به ­­داخل هسته­ ی LPGi، بی­ دردی متوسطی روی درد التهابی القاشده با فرمالین ایجاد می­ کند. بنابراین، می­ توان نتیجه گرفت که احتمالاً گیرنده­ های NMDA هسته­ ی LPGi در اثر ضددردی 17بتا- استرادیول در موش­ های صحرایی­ اوارکتومی­ شده درگیر هستند.