10 نتیجه برای فتاحی
محمد حسن دوامی، فاطمه فتاحی بیات،
دوره 1، شماره 5 - ( زمستان 1376 )
چکیده
هیداتیدوز یکی از خطرناک ترین بیماری های عفونی است که در مناطق دامپروری دنیا از جمله ایران شایع است. عامل بیماری کرمی از جنس اکینوکوکوس است. با توجه به نقش بیماری زایی و زیانهای جسمی، روانی و اقتصادی این انگل برای انسان و اهمیت کنترل آن، مطالعه میزان انتشار و شدت این بیماری در هر منطقه لازم می گردد. این مقاله شامل تعداد 250 بیمار که در طول سال های 1370 لغایت 1376 در بخش جراحی بیمارستان های استان مرکزی به علت ابتلاء به کیست هیداتیک جراحی شده بودند، می گردد. عوامل دموگرافیک (سن، جنس، محل سکونت و شغل) عضو مبتلا و مدت بستری 143 بیمار که پرونده انها موجود بود، مورد مطالعه قرار گرفت و نتایج زیر حاصل گردید:
آلودگی در زنان بیشتر از مردان مشاهده شد. حداکثر آلودگی در سنین 49-10 سال ( گروه فعال ) بود. آلودگی در شهرها بیشتر از روستاها نشان داده شد. اکثر بیماران خانه دار بودند. بیشترین عضو آلوده در درجه اول کبد و بعد ریه مشخص گردید. میانگین مدت بستری 12/83 روز بود.
مژگان هاشمیه، غلامعلی فتاحی بیات،
دوره 4، شماره 1 - ( بهار 1380 )
چکیده
سپسیس نوزادی یکی از بیماری های مهم در دوران نوزادی می باشد که با عوارض و مرگ و میر بالایی همراه است. در این مطالعه 500 نوزاد از تاریخ 1/1/78 الی 1/1/79 به مدت یک سال مورد بررسی قرار گرفتند. مکان مطالعه بخش های نوزادان و مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) بیمارستان های امیرکبیر و طالقانی شهر اراک بود. در این بررسی میزان فراوانی سپسیس در نوزادان پسر 1/4 برابر نوزادان دختر، در نوزادان نارس 1/5 برابر نوزادان ترم و در نوزادان LBW (نوزادان با وزن کم تر از 255 گرم )، 1/4 برابر نوزادان با وزن مساوی و یا بیش از 2500 گرم بود. در بین علایم بالینی، شایع ترین علامت Poor Feeding بود. همچنین در میان نوزادان تحت بررسی 375 مورد (75%) سپیسیس زودرس و 125 مورد (25%) سپیسیس دیررس داشتند.
از 474 مورد کشت خون انجام شده، 25 مورد (5/27%) مثبت گزارش شد که شایع ترین اجرام گزارش شده باسیل های گرم منفی Non-Fermentative (32%) و کلبسیلا (28%) بود. از 300 مورد کشت ادرار انجام شده، 24 مورد (8%) مثبت گزارش شد و شایع ترین جرم گزارش شده کلبسیلا بود. همچنین از نقطه نظر تغییرات هماتولوژیک در 156 موردلکوسیتوز (3/12%) و در 63 مورد (17/95%) آنمی وجود داشت. میزان مرگ و میر در نوزادان تحت بررسی، 92 مورد (4/18%) گزارش شد.
غلامعلی فتاحی بیات، سوسن معرفتی،
دوره 4، شماره 2 - ( تابستان 1380 )
چکیده
شب ادراری یکی از مشکلات روانی اجتماعی مهم برای کودکان و والدین محسوب می شود. شب ادراری در 20% کودکان در سن 5 سال دیده می شود. از آن جا که علت واحدی برای ایجاد اختلال شناخته نشده است، لذا روش های درمانی متعددی برای اصلاح آن به کار رفته است. هیچ کدام از روش ها به طور قطع سبب بهبود بیماری نمی گردد. درمان ها به دو گروه درمان غیر داروئی و داروئی تقسیم می شوند. درمان داروئی شامل ایمی پرامین و دسموپرسین بوده که هر کدام موفقیت نسبی دارند. هدف از این مطالعه مقایسه دسموپرسین با ایمی پرامین در درمان شب ادراری کودکان بوده است. روش مطالعه تجربی و در سطح کارآزمائی بالینی است. در این مطالعه 98 کودک مبتلا به شب ادراری در گروه سنی 15-5 ساله در دو گروه درمانی با ایمی پرامین 49 مورد و دسموپرین نیز 49 مورد به مدت 5 ماه تحت درمان قرار گرفتند. 36 نفر از کودکان تحت درمان با ایمی پرامین بعد از یک ماه کاملا خشک بودند. (73%) از این تعداد در ماه دوم پیگیری 20 نفر مجدد دچار عود شدند. 31 نفر از کودکان تحت درمان با دسموپرین بعد از یک ماه کاملا خشک بودند (63%) و بعد از سه ماه از قطع درمان 17 نفر مجدد دچار شب ادراری شدند. نتایج به دست امده تفاوت معنی داری را بین دسموپرین و ایمی پرامین در درمان بی اختیاری کودکان نشان نمی دهد. با توجه به شیوع عوارض بالاتر در کودکان تحت درمان با ایمی پرامین به نظر می رسد که مصرف دسموپرین ارجح است.
آرش بیات، غلامعلی فتاحی بیات، مسعود دهدشتیان، گلاره کاویانی، مسعود اسدی، عبدالحسین معصومی،
دوره 10، شماره 3 - ( فصلنامه 1386 )
چکیده
مقدمه: امروزه به خوبی مشخص شده است که سیستم شنوایی برای رشد گفتار و زبان، ارتباط و یادگیری ضروری میباشد. آزمون گسیلهای صوتی گوش (OAE) یک روش مفید و حساس در ارزیابی افراد با آسیب شنوایی میباشد. مطالعات مختلف نشان دادهاند کودکانی که در بخش مراقبتهای ویژه بستری میباشند، حدود 20-10 برابر بیشتر از موارد سالم در معرض خطر کم شنوایی قرار دارند. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی شنوایی نوزادان در معرض خطر
کم شنوایی از طریق آزمون OAE بود.
روش کار: طی یک مطالعه مقطعی- تحلیلی، 148 نوزاد در معرض خطر کم شنوایی مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی اراک و ابوذر اهواز مورد ارزیابی قرار گرفتند. این نوزادان به شیوه نمونهگیری غیر احتمالی آسان انتخاب گردیده بودند. نتیجه معاینه اتوسکوپی کلیه نوزادان طبیعی بود. آزمون گسیلهای صوتی گوش به دو شیوه گذرا ( (TEOAEو اعوجاجی (DPOAE) در دو گوش نوزادان انجام پذیرفت. در صورتی که نتایج آزمون گسیلهای صوتی گوش طبیعی نبود، این آزمونها مجدداً در یک ماه بعد تکرا ر میگردید. اگر در این مرحله نیز پاسخ نوزاد در محدوده طبیعی قرار نداشت، جهت انجام ارزیابیهای تکمیلیتر ارجاع میگردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده آزمون های آماری کولموگرف اسمیرنوف و تی صورت پذیرفت.
نتایج: تعداد 41 و 28 نوزاد در نخستین مرحله ارزیابیها نتوانستند به ترتیب درآزمونهای TEOAE و DPOAE نتایج طبیعی کسب کنند. همچنین نتایج آزمونهای TEOAE و DPOAE در دومین مرحله ارزیابی به ترتیب در 23 و 16 نفر غیر طبیعی بود که از این بین وجود افت شنوایی در نزد 11 بیمار تایید گردید. در 5 مورد از موارد تایید شده، عامل ایجاد کننده کم شنوایی به دلیل مصرف آمینوگلیکوزیدها بود.
نتیجه گیری: غربالگری شنوایی نوزادان در معرض خطر کم شنوایی یک رویکرد بالینی مفید در ردیابی آسیب شنوایی میباشد. همچنین با توجه به شیوع بالای کم شنوایی در جمعیت نوزادان مورد مطالعه (43/7 درصد)، پیشگیری از عوارض این مشکل در این نوزادان اکیدا توصیه می گردد.
مجید مقدس زاده، ابراهیم فتاحی، محمد حسین صومی، منوچهر خوش باطن، تورج روستا،
دوره 15، شماره 2 - ( دوماهنامه خرداد و تیر 1391 )
چکیده
زمینه و هدف: عفونت هلیکوباکترپیلوری در سراسر جهان شایع بوده و بیش از 50 درصد جمعیت را در بر میگیرد. هدف از این مطالعه مقایسه کارایی دو رژیم درمانی ترتیبی در ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری میباشد. مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 150 بیمار، در دو گروه 75 نفری قرار گرفته و ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری با رژیم ترتیبی بر پایه آزیترومایسین (گروه A) و افلوکساسین (گروه B) انجام شده و نتایج آنها با هم مقایسه گردید. جهت تحلیل دادهها از افزار آماری ™SPSS نسخه 16 استفاده شد. برای مقایسه متغیرهای کمی از آزمون تی و متغیرهای کیفی از آزمون کای دو و در صورت نیاز آزمون دقیق فیشر استفاده شد. یافتهها: میانگین سنی کل بیماران مورد بررسی، 2/1± 3/39 سال بود که در محدوده سنی 85-18 سال قرار داشتند. تفاوت دو گروه از نظر نوع اولسر پپتیک به لحاظ آماری معنیدار نبود(27/0=p). در گروه A، آزمون تنفسی اوره 3/89 درصد منفی و تنها در 7/10 درصد مثبت بود. در گروه B نیز، آزمون تنفسی اوره در3/85 درصد منفی و در 7/14 درصد از بیماران مثبت بود. از نظر میزان ریشه کنی بین دو گروه تفاوت معنیداری مشاهده نشد(31/0=p). نتیجهگیری: با توجه به عدم وجود تفاوت معنیدار از نظر میزان ریشه کنی، رژیم بر پایه اوفلوکساسین هیچ ارجحیت خاصی نسبت به رژیم بر پایه آزیترومایسین ندارد و از طرفی با در نظر گرفتن میزان بروز عوارض دارویی در بیماران میتوان هر یک از رژیمها را در درمان به کار برد.
غلامعلی فتاحی بیات، فاطمه دره، افسانه اخوندزاده،
دوره 15، شماره 8 - ( ماهتامه دی 1391 )
چکیده
مقدمه: سوراخ شدگی حاد معده عارضه نسبتاً نادری در دوره نوزادی میباشد که عوامل خطر ساز آن هنوز به درستی شناسایی نشده است. این مقاله گزارش یک مورد سوراخ شدگی حاد معده در نوزاد پره ترم و توجه به عوامل خطرساز آن میباشد. مورد: بیمار نوزاد دختر 26 هفته در نوبت چهارم تغذیه به طریق گاواژ بیمار به طور ناگهانی دچار خونریزی گوارشی میشود و تحت جراحی شکم قرار میگیرد که سوراخ شدگی معده در ناحیه دیواره قدامی گزارش میشود عوامل خطرساز در این بیمار میتواند ترکیبی از نارس بودن، وزن پایین هنگام تولد، تهویه با فشار مثبت مداوم از طریق بینی (N-CPAP) و گذاشتن مکرر لوله تغذیهای باشد. نتیجهگیری: از این گزارش نتیجه میشود در پیشگیری از این عارضه شناخت عوامل خطرساز و تلاش در جهت کاهش یا حذف آنها حائز اهمیت میباشد.
سیاوش فاضلیان، احمد ساعدی صومعه علیا، مریم میرفتاحی، مصطفی حسینی، هاله صدرزاده یگانه، جواد حشمتی، نازلی نمازی،
دوره 16، شماره 9 - ( 9-1392 )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به این که پیش دیابت یکی از اختلالات افزایش دهنده خطر ابتلا به دیابت میباشد، این مطالعه با هدف بررسی اثر مکمل یاری ال-آرژینین در بهبود وضعیت آنتیاکسیدانی، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی و ترکیب بدن در افراد مبتلا به پیش دیابت انجام شد.
مواد و روشها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور بر روی 46 فرد مبتلا به پیش دیابت انجام گرفت. بیماران در گروه مداخله (23 نفر) و گروه دارونما )23 نفر) به ترتیب 3 گرم در روز ال- آرژینین و دارونما (3 کپسول 1 گرمی) را به مدت 8 هفته دریافت کردند. اندازهگیریهای تن سنجی، ترکیب بدن، دریافت غذایی و آزمایشات بیوشیمیایی در ابتدا و انتهای مطالعه انجام شد. ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC)، فعالیت آنزیمهای سوپر اکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز سرم نیز اندازهگیری گردید. آزمونهای تی زوجی، تی مستقل و تحلیل کوواریانس برای دادههای کمی مورد استفاده قرار گرفتند.
یافتهها: 38 بیمار (19 نفر در هر یک از دو گروه) مطالعه را به پایان رساندند. پس از تعدیل عوامل مخدوشگر، تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر ترکیب بدن، شاخصهای تن سنجی و دریافت غذایی در انتهای مطالعه مشاهده نشد (تمامی موارد 05/0p<). اما افزایش معنی داری در میزان سطح TACسرم در انتهای مطالعه در گروه مداخله مشاهده گردید (001/0p <).
نتیجهگیری: مکمل یاری با 3 گرم ال- آرژینین در روز به مدت 8 هفته بدون تغییر در ترکیب بدن سبب افزایش سطح TACسرم در بیماران مبتلا به پیش دیابت شد.
اسماعیل فتاحی، وحید حمایت خواه جهرمی،
دوره 19، شماره 8 - ( آبان95 1395 )
چکیده
زمینه و هدف: گیاه زولنگ به واسطهی وجود ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی، دارای خواص آنتی اکسیدانی میباشد. از این رو، این مطالعه به منظور بررسی اثر حفاظتی عصاره زولنگ بر سمیت ناشی از سم تری سیکلازول در کبد موش آزمایشگاهی انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 42 سر موش آزمایشگاهی به 6 گروه مساوی کنترل، شم، تری سیکلازول و سه گروه آزمایشی تقسیم شدند. موشهای گروه تری سیکلازول، سم را با دوز 50 میلیگرم بر کیلوگرم به صورت درون صفاقی و گروههای آزمایشی 2 تا 4 عصاره زولنگ را به ترتیب با دوزهای 100، 200 و 400 میلیگرم بر کیلوگرم (دو بار در هفته به مدت 4 هفته) به صورت گاواژ دریافت نمودند. گروه شم آب مقطر دریافت نمود. در پایان دوره، میزان آنزیمهای ALT، AST و ALP و غلظتهای آلبومین و بیلیروبین کل اندازهگیری شد. همچنین، میزان کل ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی در عصاره زولنگ اندازهگیری گردید. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: تری سیکلازول میزان آمینوترانسفرازها، آلکالین فسفاتاز و بیلی روبین کل را افزایش داده و میزان آلبومین را کاهش داد (05/0p<). اما تیمار با عصاره زولنگ باعث کاهش آنزیمهای کبدی و بیلی روبین و افزایش آلبومین گردید(05/0p<). میزان کل ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی به ترتیب 16/91 میلیگرم گالیک اسید در گرم عصاره و 48/84 میلیگرم کوئرستین در گرم عصاره اندازهگیری شد.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که عصاره زولنگ به دلیل داشتن ترکیبات فنلی بالا دارای اثرات حفاظتی بر کبد در برابر سمیت ناشی از تری سیکلازول میباشد
احمد خواجه گندمانی، رحمت الله فتاحیان دهکردی، محمد سعید حیدرنژاد، محسن جعفریان دهکردی،
دوره 20، شماره 5 - ( مردادماه 1396 1396 )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: در این پژوهش، اثر نانوذرهی اکسید روی (ZnO NPs) و تیامین بر عملکرد بیوشیمیایی سرم و هیستوپاتولوژی کلیه به دنبال دیابت تجربی در موش بررسی شد.
مواد و روشها: برای این منظور، 56 سر موش به طور تصادفی در 8 گروه 7 تایی قرار گرفتند. دو گروه از حیوانات به عنوان گروه کنترل (A) و گروه تیامین (G) در نظر گرفته شدند. سایر گروهها از طریق آلوکسان با دوز 180 میلی گرم بر کیلوگرم دیابتی شدند. موشهای گروه B به عنوان گروه دیابتی تنها در نظر گرفته شدند. غلظت های 1/0 و 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم نانوذرهی اکسید روی به صورت درون صفاقی به گروه های C و D تزریق گردید. غلظت های 1/0 و 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم نانوذرهی اکسید روی همراه با تیامین (30 میلی گرم بر لیتر) به گروه های E و F تزریق شد. به موشهای گروه H فقط نانوذره با غلظت 1/0 میلی گرم بر کیلوگرم تزریق گردید. تغییرات ایجاد شده در بافت کلیه همراه با برخی فاکتورهای بیوشیمیایی اندازهگیری شد.
یافتهها: نتایج حاصله نشان داد که دیابت سبب تغییر میزان برخی فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون (آنزیم GGT، BUN و کراتینین) موش گردید (05/0p<). اما تجویز نانوذرات و تیامین کاهش این اثرات منفی را به همراه داشت. ابتلا به دیابت سبب تغییر بافت کلیه موش ها به صورت آشفتگی انسجام بافت داربست، از هم گسیختگی برخی از لولههای پیچخورده و پرخونی در داخل بافت همبندِ داربست شد.
نتیجهگیری: درمان موش های دیابتی با نانوذره ZnO NPs و تیامین موجب بهبودی نسبی در ساختار هیستوپاتولوژی کلیه و سطوح بیوشیمیایی خون گردید.
رحمتالله فتاحیان دهکردی، سورن نورایی، البرز یدالهی،
دوره 24، شماره 1 - ( فروردین و اردیبهشت 1400 )
چکیده
زمینه و هدف: دیابت بیماری شناختهشدهای است که عوارضی مانند رتینوپاتی، نفروپاتی و گاستروپاتی را به همراه دارد. این مطالعه به منظور بررسی اثر تیامین و استات سرب بر کولون موشهای دیابتی شده با آلوکسان طرحریزی شده است که اثرات آن در درمان و یا کاهش عوارض بافتی ناشی از دیابت آشکار میشود.
مواد و روش ها: در این مطالعه 63 عدد موش با میانگین وزنی200 گرم در نُه گروه دستهبندی شدند. 1) گروه دیابت+استات 200 ppm؛ 2) گروه تیامین+استات 200 ppm؛ 3) گروه تیامین+استات سرب 1000 ppm؛ 4) گروه دیابت+تیامین+استات سرب 1000 ppm؛ 5) گروه دیابت؛ 6) گروه دیابت+تیامین؛ 7) گروه دیابت+تیامین+استات 200 ppm؛ 8) گروه دیابت+استات 1000 ppm؛ 9) گروه کنترل. پس از یک دورهی بیست روزه، نمونهها از حفره شکمی خارج و با استفاده از روش معمول بافتی، اسلایدهایی جهت ارزیابی استریولوژی و هیستومورفومتری تهیه شد.
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق GRN1M1903 در دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهرکرد تأیید شده و همه روشهای بهکارگرفته شده در پژوهش حاضر، ازجمله آسانکشی با رعایت کامل اصول اخلاقی مقید کردن حیوان انجام پذیرفت.
یافته ها: میانگین ضخامت لایه مخاطی ـ زیرمخاطی در گروههای شش و هفت نسبت به سایر گروههای تیمار اختلاف معناداری نشان داد. ضخامت لایه عضلانی بین گروه کنترل و همه گروههای تیمار به استثنای گروههای دو، شش و هفت، اختلاف آماری معناداری از خود نشان داد. در میانگین ضخامت لایه ادوانتیس در گروههای یک، هفت و هشت اختلاف معناداری با گروه کنترل مشاهده نشد. نتایج نیز بیانگر اختلاف آماری معناداری در مساحت لایههای مختلف بافت کولون بین گروه یک و گروه کنترل بود.
نتیجه گیری: با بررسی نتایج حاصل از این مطالعه، به نظر میرسد تیامین اثرات بهبود را در ضخامت لایه عضلانی و ضخامت لایه ادوانتیس به دنبال داشته است. از سوی دیگر، مساحت لایه مخاطی تحت تأثیر اثرات بهبوددهنده تیامین نبود.