جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای فارسی
روش تشخیص سریع‌تر عفونت لیشمانیا با استفاده از تکنیکPCR و FLASH PCR
علیرضا مرادآبادی، علیرضا فارسی نژاد، مریم فکری صوفی آبادی،
دوره 19، شماره 11 - ( بهمن ماه 1395 1395 )
چکیده

چکیده

زمینه وهدف: لیشمانیوز یک بیماری انگلی تک یاخته‌ای است که به عنوان یک معضل بهداشتی در بسیاری از کشورها مطرح است.هدف از این مطالعه، تشخیص عفونت انگل در انسان به منظور شناسایی اپیدمیولوژیک و ارائه برنامه کنترل با استفاده از پرایمر اختصاصی مشترک طراحی شده در سه گونه لیشمانیا است.

مواد و روش‌ها:30 نمونه ایزوله شایع انگل لیشمانیا از مراکز مختلف در ایران جمع آوری شد. DNA این ایزوله‌ها پس از کشت در محیط Rpmi1640 استخراج و ژن ITS2-rRNA با استفاده از PCR تکثیر یافت. امپلیکون‌ها توسط الکتروفورز در ژل آگارز 2 درصد مورد بررسی قرار گرفتند. از روش FLASH PCR نیز، یک پروب اختصاصی و رنگ فلورسانس به منظور بررسی وجود یا عدم وجود امپلیکون به کار گرفته شد.

یافته‌ها: نتایج حاصل از روش‌هایPCR  و  FLASH PCRنشان می‌دهند این دو روش دارای دقت و حساسیت قابل قبولی برای شناسایی لیشمانیا هستند.

نتیجه‌گیری: تعیین آلودگی انگل لیشمانیا با استفاده از جفت پرایمر اختصاصی موفقیت‌آمیز بود و روش TaqMan می‌تواند یکی از حساس‌ترین روش‌های تشخیصی برای شناسایی کیفی انگل در ناحیه‌ی ITS2 لیشمانیا باشد.


تاثیرمکمل کورکومین بر بیان ژن‌های تنظیمی پیام‌رسان رشدی عضله‌ی قلبی رت‌های نر چاق
آیدا معینی، سیروس فارسی، مهرزاد مقدسی،
دوره 22، شماره 2 - ( دو ماهنامه خرداد و تیر 1398 )
چکیده
زمینه و هدف: کورکومین یکی از مهم‌ترین پلی‌فنول‌های تغذیه‌ای است که مصرف بالایی در رژیم­های غذایی روزانه دارد و در تعدیل برخی مسیرهای پیام‌رسان درون سلولی مرتبط با تنظیم حجیم شدن آسیب شناختی عضله به ایفای نقش می‌پردازد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر مکمل یاری کورکومین بر بیان ژن­های تنظیم‌گر فرآیندهای آسیب شناختی عضله قلبی رت‌ها است.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی، 12 سر موش نر نژاد اسپراگ دالی بعد از هشت هفته استفاده از رژیم غذایی پرچرب به دو گروه کنترل چاق (6=n) و مکمل یاری کورکومین (6=n) تقسیم شدند. مصرف مکمل کورکومین در مجموع به مدت هشت هفته اجرا شد. 24 ساعت پس از اتمام پروتکل مکمل کورکومین، رت‌ها تشریح و عضله قلبی آن­ها جدا شد. میزان بیان ژن‌های AMPK، mTOR، S6K، 4EBP، COL1، COL3 و Ang با تکنیک Real-Time PCR انجام گرفت. میزان بیان ژن‌ها با استفاده از روش∆∆CT-2 محاسبه شد. برای تعیین معنادار بودن متغیرها بین گروه­های تحقیق از آزمون آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه استفاده شد.
ملاحظات اخلاقی: این پژوهش با کد اخلاق IR.SUMS.REC.1396.S446 توسط کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز به تصویب رسید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد گروه مکمل یاری کورکومین نسبت به گروه دارونما منجر به کاهش بیان ژن ­های mTOR (001/0p<)، S6K (011/0p<)، 4EBP (005/0p<)، کلاژن 1 (002/0p<)، کلاژن 3 (001/0p<) و Ang (003/0p<) شد. ‌هم‌چنین یک افزایش در بیان ژن AMPK (001/0p<) دیده شد که از لحاظ آماری معنادار بود.
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد که مصرف مکمل کورکومین با دوز 10 میلی‌گرم تا حدودی می‌تواند حجیم‌شدن آسیب شناختی عضله قلبی را از طریق کاهش یا عدم افزایش بیان ژن mTOR در رت‌های چاق و از طرفی افزایش بیان ژن AMPK تعدیل کند و بر کاهش هایپرتروفی آسیب شناختی در دوره مصرف مکمل کورکومین تأثیرگذار باشد.

صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb