---

زمینه و هدف: بروسلوز یکی از مهم‎ترین بیماری‎های مشترک بین انسان و دام در دنیا و عامل زیان‎های اقتصادی بسیاری به ویژه در نواحی اندمیک بیماری است. تشخیص بیماری به صورت سنتی به وسیله کشت خون و روش‎های سرولوژیک انجام می‎گیرد که جهت تشخیص با حساسیت و اختصاصیت بالاتر روش PCR توصیه می‎گردد. در این مطالعه تشخیص بروسلوز در انسان به روش PCR با استفاده از ژن‎های srRNA16و 12/L7L و روش‎های سرولوژیک مرسوم مدنظر است. مواد و روش‎ها: در این مطالعه مقطعی، 700 نمونه خون از بیماران تب دار مشکوک به بروسلوزیس که به بیمارستان‎ها و آزمایشگاه‎های شهر ایلام جهت انجام آزمایشات سرولوژیک مراجعه نموده بودند جمع‎آوری گردید و به وسیله آزمایش رزبنگال غربال‎گری شد، سپس 50 نمونه مثبت رزبنگال تحت آزمایشات رایت، کومبس رایت و PCR با استفاده از دو ژن srRNA16 و 12/L7L قــرار گرفت و 50 نمونه منفی رزبنگال نیز به وسیله PCR با استفاده از دو ژن فوق الذکر آزمایش گردید. یافته‎ها: از 700 نمونه‎ای که به وسیله رزبنگال آزمایش شدند 125 نمونه مثبت و 575 نمونه منفی بود. 50 نمونه مثبت رزبنگال در PCR به وسیله هر دو ژن مثبت و 50 نمونه منفی رزبنگال در PCR به وسیله هر دو ژن منفی بودند. 47 نمونه در آزمایش رایت و 49 نمونه در آزمایش کومبس رایت تیتر بالای 60: 1 داشتند. نتیجه گیری: روش PCR در مقایسه با روش‎های سرولوژیک در تشخیص بروسلوز انسانی دارای حساسیت و اختصاصیت بالاتری است. PCR با استفاده از ژن12/L7L دارای حساسیت مشابه ژن srRNA16 می‎باشد و می‎توان از آن در تشخیص بروسلوز انسانی استفاده نمود.

---

زمینه و هدف: عفونت‎های دستگاه تناسلی از علل عمده مراجعه مکرر به مراکز درمانی مربوط به بیماری‎های زنان می‎باشند. کاندیدیاز ولوواژینال دومین عامل شایع واژینیت عفونی می‎باشد‎. پروبیوتیک‎ها میکروارگانیسم‎های زنده‎ای هستند که می‎توانند اثرات سودمند بر میزبان بگذارند. با توجه به شیوع بیماری و مطالعات محدود در زمینه درمان‎های نوین این بیماری، این مطالعه با هدف مقایسه ترکیب فلوکونازول و پروتکسین خوراکی با فلوکونازول در درمان کاندیدیاز ولوواژینال طراحی گردید.

مواد و روش‎ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دو سوکور، بر روی 90 زن مراجعه‎کننده به درمانگاه 12بهمن در سال 1390 انجام شد. زنان پس از تشخیص کاندیدیاز ولوواژینال، به صورت تصادفی در دو گروه ترکیب فلوکونازول و پروتکسین خوراکی و فلوکونازول و دارونما قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی جهت مقایسه متغیرهای کمی(آزمون‎های t مستقل، من ویتنی) و کیفی(آزمون مجذور کای، آزمون دقیق فیشر و آزمون مک نمار) تحلیل گردیدند.

یافته‎ها: نتایج نشان داد ترکیب فلوکونازول و پروتکسین خوراکی با فلوکونازول در کاهش شکایات و علائم به طور یکسان عمل کردند. تنها علامت سوزش ادرار در گروه فلوکونازول و پروتکسین خوراکی معنی‎دار بود(02/0 p=). همچنین ترکیب فلوکونازول و پروتکسین خوراکی از نظر پاسخ درمانی(01/0 p=) و مدت زمان بهبودی(04/0=p) به صورت معنی‎داری کمتر بود.

نتیجه‎گیری: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد درمان مکمل با گونه‎های پروبیوتیکی لاکتوباسیل، کارایی درمان کاندیدیاز ولوواژینال را افزایش می‎دهد. در این زمینه تحقیقات بیشتر توصیه می‎گردد. واژه‎های کلیدی: فلوکونازول، لاکتوباسیل، پروبیوتیک، کاندیدیاز ولوواژینال