4 نتیجه برای علویان
زهرا هنر کار، موید علویان، شهرام سمیعی، کیوان سعید فر، مهناز بالادست، رحیم آقازاده، محمدرضا زالی،
دوره 7، شماره 1 - ( بهار 1383 )
چکیده
مقدمه: هپاتیت B مخفی حالتی است که آنتی ژن سطحی هپاتیت B در سرم بیمار منفی بوده ولی DNA ویروس هپاتیت B در سرم یا بافت کبدی ایشان قابل کشف باشد. در این مطالعه فراوانی هپاتیت B مخفی در بیماران هپاتیت C مزمن و نیز تغییرات بیوشیمیایی و هیستولوژیک آنان تحت بررسی قرار گرفت.
روش کار: در این مطالعه توصیفی نمونه گیری به صورت مبتنی بر هدف انجام شد، به طوریکه 27 بیمار هپاتیت C مزمن که HBsAg آنها منفی بوده و طی سال های 1380 و 1381 به دو مرکز هپاتیت تهران و مرکز تحقیقات بیماری های گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مراجعه و تحت نمونه برداری کبد قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. بر روی بلوک پارافینی نمونه کبدی این بیماران آزمایشات واکنش زنجیره ای پلیمراز برای وجود HBVDNA و نیز آزمایش های ایمونوهیستو شیمی برای حضور و کشف HBsAg و آنتی ژن مرکزی هپاتیت B انجام گرفت.
نتایج: از میان 27 نمونه بررسی شده PCR بیماران در 5 مورد (19درصد) از نظر HBVDNA مثبت گزارش شد. در کلیه این بیماران تست های IHC از نظر HBsAg و HBcAg منفی گزارش گردید. تغییرات هیستولوژیک سیروز و علایم سیروز جبران نشده فقط در گروه HBVDNA مثبت دیده شد.
نتیجه گیری: فراوانی هپاتیت B مخفی در بیماران مبتلا به هپاتیت C نسبتا قابل توجه است. در این بیماران، هپاتیت B مخفی می تواند آسیب به کبد را تشدید نموده، روند پیشرفت به طرف سیروز را تسریع نماید.
سپیده مهین روستا، حیدر شرفی، سید موید علویان، بیتا بهنوا، علی پوریاسین،
دوره 15، شماره 7 - ( ماهنامه آذر 1391 )
چکیده
زمینه و هدف: آنالوگهای نوکلئوزیدی/ نوکلئوتیدی از جمله لامیوودین و آدفویر داروهای موثر برای درمان بیماران هپاتیت B به شمار می‌روند ولی استفاده طولانی مدت این دسته از داروها منجر به پیدایش واریتههای مقاوم به درمان میشود. از آنجائی که اثر آنالوگهای نوکلئوزیدی/ نوکلئوتیدی بر پیدایش واریتههای حاوی جهش‌های گریز HBsAg به خوبی مشخص نشده است، هدف از این مطالعه بررسی جهش‌های گریز HBsAg در بیماران هپاتیت B مزمن تحت درمان با آنالوگهای نوکلئوزیدی/نوکلئوتیدی بوده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 50 بیمار مبتلا به هپاتیتB مزمن که تحت درمان با آنالوگهای نوکلئوزیدی/ نوکلئوتیدی (لامیوودین و/یا آدفویر) بودهاند و 50 بیمار مبتلا به هپاتیتB مزمن که هیچ داروی ضد ویروسی دریافت نکرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.DNA ویروس هپاتیت B از پلاسمای بیماران استخراج و قسمتی از ژن S ویروس هپاتیت B توسط روش Nested-PCR تکثیر گردید. محصول PCR توسط روش توالی یابی مستقیم از نظر وجود جهش‌های گریز HBsAgمورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: در کل 100 بیمار مورد مطالعه، جهش‌های گریز HBsAg دیده شده عبارتند از : sQ101H، sG119R، sP120S، sP127S، sA128V، sG130N، sG130R، sT131I، sM133I و sY134N. در گروه بیماران تحت درمان با آنالوگهای نوکلئوزیدی/نوکلئوتیدی 16 درصد بیماران واجد ویروس حاوی جهش‌های گریز HBsAg بودند در حالی که در بیمارانی که تحت درمان دارویی قرار نگرفته بودند 6 درصد بیماران واجد ویروس حاوی جهش‌های گریز HBsAg بودند (98/2OR=، 2/0p=). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه به نظر میرسد بین مصرف آنالوگهای نوکلئوزیدی/ نوکلئوتیدی و پیدایش جهش‌های گریز HBsAg رابطهای وجود ندارد.
فیروزه علویان، سهراب حاجی زاده، محمد جوان، رهام مظلوم،
دوره 20، شماره 6 - ( شهریورماه 1396 1396 )
چکیده
فیروزه علویان، سعیده قیاسوند،
دوره 21، شماره 7 - ( دو ماهنامه بهمن و اسفند 1397 )
چکیده
زمینه و هدف: مطالعات اخیر بیان‌گر اثرات حفاظتی چای‌کوهی(Stachys lavandulifolia) در برابر التهاب و استرس اکسیداتیو است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثرات حفاظت نورونی چای‌کوهی بر روی آسیب مغزی، نفوذپذیری سد خونی-مغزی و حجم ادم در مدل سکته‌مغزی موش صحرایی بود.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش تجربی از 17 گروه 6تایی رت نر نژاد ویستار استفاده شد که شامل گروه‌های کنترل، شم و گروه‌های دریافت‌کننده دوزهای 50، 75 و 100 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز عصاره چای‌کوهی به مدت 30 روز و به‌صورت خوراکی از طریق گاواژ بودند. دو ساعت پس از آخرین گاواژ، گروه‌های سکته در معرض مدل MCAO (Middle Cerebral Artery Occlusion) قرار گرفتند. 24 ساعت بعد حجم سکته، نفوذپذیری سد خونی-مغزی (Blood-brain barrier، BBB) و حجم ادم در گروه‌های آزمایشی بررسی شد. نتایج از طریق آنووای یک‌طرفه، آزمون تعقیبی بن‌فرونی و توسط نرم‌افزار Graph Pad Prism تجزیه‌وتحلیل و از طریق نرم‌افزار اکسل رسم شدند.
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR.UI.REC.1397.162 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه اصفهان رسیده است.
یافته‌ها: پیش تیمار با عصاره هیدروالکلی چای‌کوهی با دوزهای 50، 75 و 100 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز سبب کاهش سایز سکته شد. دوز 75 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز توانست نفوذپذیری BBB و حجم ادم را در مقایسه با گروه سکته کاهش دهد.
نتیجه‌گیری: مؤثرترین دوز چای‌کوهی 75 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز است که دارای پتانسیل قوی در حفاظت نورونی و پیشگیری از سکته‌مغزی است. این مطالعه می‌تواند در تحقیقات بعدی در تشخیص اثرات حفاظت نورونی چای‌کوهی مفید باشد.
