زمینه و هدف: بروسلوزیس به عنوان یکی از بیمای‌های شایع زئونوز محسوب می‌شود و استان همدان یکی از مناطق اندمیک این بیماری است. هدف از این مطالعه جداسازی بروسلا از بیماران بروسلوزیس و تعیین گونه‌های این باکتری به منظور بررسی شیوع این سویه‌ها بود.

مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع مقطعی- توصیفی بود و از50 بیمارمشکوک به بروسلوز و دارای علایم بالینی نمونه‌گیری از خون انجام شد. هر نمونه در محیط کشت خون BACTEC به مدت 14 روزتحت بررسی قرار گرفت. سپس، نمونه‌ها روی محیط بروسلا آگار کشت داده شد و برای تشخیص باکتری‌های رشد کرده، از آزمون‌های بیوشیمیایی استفاده گردید. در مرحله بعد آزمون PCR جهت تائید و تعیین گونه‌های بروسلا انجام شد.

یافته‌ها: از 50 نمونه خون گرفته شده از بیماران مشکوک به بروسلوز، 7 نمونه خون از نظر آلودگی با بروسلا با روش کشت مثبت و با روشPCR تائید گردید. توسط PCR مستقیم روی نمونه‌های خون (22 درصد) 11 مورد مثبت شدند که تمام موارد کشت مثبت توسط PCR نیز شناسائی شدند. پس از انجام آزمون‌های بیوشیمیایی و PCR ، بروسلا ملی تنسیس به عنوان گونه باکتری‌های جدا شده، شناخته شد.

نتیجه‌گیری: در این مطالعه تکنیک PCR برای تشخیص گونه‌های بروسلا در مقایسه با روش‌های معمول باکتری شناسی مورد ارزیابی قرار گرفت. این مطالعه نشان می‌دهد که شیوع بروسلوز با عامل غالبیت بروسلا ملی تنسیس در استان همدان مشهود بوده و تلاش برای ریشه کن سازی این باکتری در این منطقه بایستی انجام گیرد.

زمینه و هدف: پسودوموناس آئروژینوزا یکی از شایع‌ترین پاتوژن‌های بیمارستانی با میزان مرگ و میر بالاست. پورین OprD به عنوان یکی از اصلی‌ترین مکانیسم‌های مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک‌های خانواده کارباپنم محسوب می‌شود. هدف از این مطالعه تعیین میزان بیان ژن کدکننده این پورین از طریق qRT-PCR است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه با بررسی 100 سویه پسودوموناس آئروژینوزا، 31 نمونه انتخاب و تست حساسیت آنتی‌بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن برای آنتی‌بیوتیک‌های آمینوگلیکوزید، کینولون‌ها، کارباپنم‌ها و تعیین حداقل غلظت مهار کنندگی برای آنتی‌بیوتیک ایمی پنم انجام گرفت. سپس استخراج RNA و تبدیل آن به cDNA انجام و در مرحله آخر بیان ژن‌های مورد نظر توسط qRT-PCR صورت پذیرفت.

یافته‌ها: از بین 8 آنتی‌بیوتیک انتخاب شده، بیشترین مقاومت نسبت به لووفلوکساسین 19 (2/61 درصد) و هم‌چنین کمترین مقاومت نسبت به ایمی پنم 3 (6/9 درصد) مشاهده گردید. نتایج حداقل غلظت مهار کنندگی آنتی‌بیوتیک ایمی پنم، 12 مورد (7/38 درصد) مقاوم، 13 مورد (93/41 درصد) اینترمدیت و 6 مورد (35/19 درصد) حساس گزارش گردید. ژن OprD در تمام سویه‌ها وجود داشت ولی میزان بیان در سویه‌ها مختلف، به صورت متفاوت مشاهده شد. سویه‌های دارای بیان بالای ژن OprD حساسیت بالایی نسبت به کارباپنم‌ها به ویژه ایمی پنم نشان دادند.

نتیجه‌گیری: شناسایی مکانیسم‌های مقاومت در باکتری‌ها بسیار پیچیده و گسترده است و مکانیسم‌های مختلفی برای یک سری آنتی‌بیوتیک‌های مشابه عمل می‌کنند. OprD عامل اصلی اتصال کارباپنم‌ها بوده و با افزایش بیان این پورین حساسیت باکتری‌ها به این آنتی‌بیوتیک‌ها افزایش می‌یابد.

زمینه و هدف: سیستم agr در استافیلوکوکوس اورئوس، مسئول کنترل و هماهنگی تولید فاکتورهای ویرولانس، اگزوتوکسین‌های ترشحی و همولیزین‌ها می‌باشد. هدف از این مطالعه، تعیین و شناسایی فراوانی ژن agr در ایزوله‌های استافیلوکوکوس اورئوس حساس و مقاوم به متی‌سیلین در نمونه‌های بالینی و شاغلان مراکز درمانی می‌باشد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی بر روی تعداد 200 ایزوله جداسازی شده استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه‌های کلینیکی و ناقلان سالم شهر همدان انجام گرفت. الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی همه باکتری‌های جدا شده با استفاده از روش دیسک دیفیوژن تعیین شد و پس از استخراج ژنومی سویه‌های جدا شده، ژن‌های mecA و agr ار طریق روش PCR شناسایی شدند. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: تمامی 200 سویه استافیلوکوکوس اورئوس به آنتی‌بیوتیک ونکومایسین حساس بودند. میزان شیوع ژن mecA در میان سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده 50 درصد بود. با توجه به نتایج به دست آمده، بیشترین فراوانی ژن‌های agr در سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس ایزوله شده به agrA و سپس agrC مربوط بود. AgrB و agrE در هیچ کدام از سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مشاهده نشدند.

نتیجه‌گیری: بیماری‌زایی استافیلوکوکوس اورئوس به طور عمده به تولید تعدادی از پروتئین‌های وابسته به سطح سلول یا ترشح این پروتئین‌ها مربوط می‌باشد که همگی آن‌ها تحت تنظیمات ژن agr هستند. در مطالعه حاضر، agrA در ایزوله‌های کلینیکی و شاغلان ناقل حساس و مقاوم به متی‌سیلین بیشتر از سایر تایپ‌های agr بود، بنابر این، نقش احتمالی agrA در ایجاد عفونت استافیلوکوکوس اورئوس با مهم و چشم‌گیر می‌باشد.