---

زمینه و هدف: روز به روز بر گزارش عفونت‎های میکروسپوریدیایی افزوده می‎شود و بعضی از جنس‎ها مانند انتروسیتوزون بینئوسی و انسفالیتوزون اینتستینالیس از عوامل مهم ایجاد کننده اسهال مزمن به ویژه در بیماران HIV مثبت می‎باشند. در این مطالعه از روش‎های رنگ آمیزی تریکروم-آبی اصلاح شده (MTS)، اسید فست تریکروم (AFT) و PCR جهت شناسایی میکروسپوریدیا در نمونه‎های مدفوع به کار گرفته شد. مواد و روش‎ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی تعداد 71 نمونه مدفوع از بیماران مبتلا به ایدز با اسهال مزمن جمع آوری و به آزمایشگاه انتقال یافت. از هر نمونه مدفوع 2 عدد لام تهیه شده و با متانول فیکس شد و با روش‎های MTS و AFT رنگ‎آمیزی صورت گرفت و توسط سه نفر مشاهده شد. هم‎چنین از روش PCR با پرایمرهای اختصاصی ناحیه حفاظت شده 16srRNA میکروسپوریدیاهای روده‎ای استفاده شد. یافته‎ها: 13 بیمار(30/18 درصد) از 71 بیمار، با استفاده از دو روش رنگ‎آمیزی ذکر شده از نظر میکروسپوریدیا مثبت شدند. هم‎چنین 9 بیمار(67/12 درصد) با استفاده از روش AFT از نظر کریپتوسپوریدیوم مثبت گزارش شدند که 4 مورد (63/5 درصد) از این افراد هم‎زمان از نظر میکروسپوریدیا مثبت شناخته شده بودند. در تکنیک PCR، 16 بیمار (53/22 درصد) از نظر میکروسپوریدیاهای روده‎ای مثبت شناخته شدند. لازم به ذکر است تمامی مواردی که از نظر میکروسپوریدیا با استفاده از روش‎های رنگ‎آمیزی مثبت گزارش شده بودند در تکنیک PCR نیز مثبت شناخته شدند. نتیجه‎گیری: مشاهده شد که تکنیک PCR حساسیت بالاتری نسبت به روش‎های رنگ‎آمیزی دارد. هم‎چنین مشاهده شد که هر دو روش رنگ‎آمیزی به یک میزان در تشخیص میکروسپوریدیا مفید می‎باشند.

---

  زمینه و هدف: استرس، یک آشفتگی روحی یا عاطفی است که در پاسخ به عوامل خارجی و محرک‏ها ایجاد می‏شود و می‏تواند در دوره بارداری نیز بروز نماید. هدف از این مطالعه بررسی اثر استرس در دوران بارداری بر تغییرات بافتی قشر مخچه و آستانه تشنج فرزندان آن‏ها می‏باشد .

  مواد و روش ‏ ها: در این مطالعه تجربی، 20 موش ماده باردار به دو گروه تقسیم شدند. گروه کنترل که استرس ندیده و گروه استرس دیده که به مدت 14 روز، روزانه به مدت یک ساعت تحت استرس بی ‏ حرکتی قرار گرفتند. بررسی آستانه تشنج در فرزندان با استفاده از تزریق داروی پنتیلن تترازول (PTZ) انجام شد(8 n= ) . جهت بررسی تکوین مخچه ، فرزندان به سه گروه تقسیم شدند. گروه کنترل: مادران هیچ استرسی ندیدند و فرزندان نیز PTZ دریافت نکردند (4 n= ). گروه شم: مادران تحت استرس قرار نگرفتند، ولی فرزندان PTZ دریافت کردند (4 n= ). گروه تجربی: مادران استرس دیدند و فرزندان نیز داروی PTZ دریافت کردند (4 n= ). پس از برش مخچه ، ضخامت لایه‌های قشر مخچه و تعداد سلول‏ها در هر لایه بررسی شد.

  یافته‏ها: میانگین آستانه تشنج در فرزندان تحت استرس بارداری در مقایسه با فرزندانی که مادرانشان تحت استرس نبودند، افزایش معنی‏داری را نشان داد (001/0 p< ) . از سوی دیگر میانگین تعداد سلول‏های پورک ی نژ در گروه تجربی در مقایسه با گروه‏های دیگر کاهش معنی‏داری داشت (001/0 p< ) . هم‏چنین میانگین ضخامت لایه‏های گرانولار و مولکولار مخچه در گروه تجربی در مقایسه با گروه ‏ های دیگر تفاوت معنی‏داری نداشت (05/0 p> ) . با این وجود، میزان تراکم سلول‏های لایه گرانولار در گروه تجربی نسبت به گروه‏های دیگر کاهش معنی‏داری را نشان داد (001/0 p< ) .

نتیجه ‏ گیری: استرس دوران بارداری سبب افزایش آستانه تشنج فرزندان و نیز موجب تغییراتی در روند تکوین مخچه آن‏ها می‏گردد.