زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از عوامل اصلی عفونت‌های کسب شده از اجتماع و بیمارستان است. در بسیاری از بیماری‌های انسانی ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس،سیستم agr مسئول کنترل و هماهنگی تولید فاکتورهای ویرولانس، اگزوتوکسین‌های ترشحی وهمولیزین‌ها می‌باشد. شناسایی فراوانی این تیپ‌ها در ایزوله‌‌های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده در شهر گرگان و سپس تعیین ارتباط احتمالی این تیپ‌ها با برخی از مشخصه‌های فنوتیپی از قبیل تولید همولیزین و پیگمان هدف این مطالعه می‌باشد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی تعداد 194 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس از بیماران، حاملین سالم و نمونه‌های غذایی شهر گرگان جداسازی شده بود، برای مطالعه استفاده شد. DNA تمام نمونه‌ها با استفاده از روش لیزوزیم-فنل کلروفرم استخراج شد و با استفاده از پرایمرهای ختصاصی تیپ‌های ژن agr به روش PCR تکثیر و شناسایی گردید. به منظور بررسی تولید همولیزین و پیگمان به ترتیب از محیط‌های بلادآگار و نوترینت آگار استفاده گردید.

یافته‌ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی تمامی 194 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس مورد بررسی با این روش قابل تایپ‌بندی بودند. تنوع تایپ‌ها نشان داد که بیشتر ایزوله‌ها متعلق به agr group I بودند(3/43 درصد) و بعد از آن agr group III (9/28 درصد)، agr group II(7/22 درصد) و agr group IV(1/5 درصد) قرار دارد. agr group IV با 60 درصد و agr group III با 5/60 درصد به ترتیب بیشترین میزان تولید همولیزین و پیگمان را از خود نشان دادند.

نتیجه گیری: در مطالعه ما از میان ایزوله‌های جدا شده از بیماری‌های عفونی، agr group III از شیوع بیشتری برخوردار بود. بنابراین بررسی نقش احتمالی تیپagr group III در ایجاد عفونت استافیلوکوکوس اورئوس در مطالعات آینده پیشنهاد می‌شود.

زمینه و هدف: زایمان یک واقعه‌ی پر استرس می‌باشد که نیازمند نوعی سازگاری روانی است. از جمله تعیین کننده‌های مهم سازگاری روان‌شناختی که تلفیقی از گرایش و نگرش مثبت در افراد می‌باشد، خوش بینی است. هدف این مطالعه تعیین تأثیر آموزش خوش بینی در دوران بارداری بر نگرش و قصد انتخاب نوع زایمان در زنان نخست‌زا است.

مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 64 زن نخست باردار با حاملگی طبیعی 30 تا 34 هفته و بدون اندیکاسیون سزارین از مراکز بهداشتی- درمانی مشهد در سال 1393 انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه A ( تحت آموزش) و B (بدون آموزش) قرار گرفتند. آموزش خوش بینی، طی 5 جلسه 60 دقیقه‌ای با مشارکت گروهی واحدهای پژوهش و تمرین‌های فعال اجرا شد. پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسش‌نامه‌های روا و پایا انجام شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون‌های آماری تحلیل واریانس، دقیق فیشر، ویلکاکسون، کای دو و تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: میانگین نمره نگرش نسبت به سزارین در گروه مطالعه قبل و بعد از آموزش تفاوت معنی‌داری دارد(001/0>p). میانگین نمره نگرش نسبت به زایمان طبیعی به طور معنی‌داری در گروه مداخله بیشتر از گروه شاهد بود(002/0=p). فراوانی قصد انتخاب نوع زایمان قبل و بعد از مداخله در گروه آموزش خوش بینی تفاوت معنی‌داری دارد(033/0p=).

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می‌رسد که آموزش خوش بینی در ایجاد نگرش مثبت نسبت به زایمان طبیعی و در نتیجه کاهش میزان سزارین انتخابی مؤثر است.

چکیده

زمینه و هدف :به تازگی مایوکاینی به نام آیریزین کشف شده که ازطریق قهوه ­ای کردن بافت چربی سفید وگرمازایی، بر چاقی ومتابولیسم و هموستاز گلوکز اثر می­گذارد. اما تاثیر نوع وشدت تمرین بر آن همچنان نامشخص باقی­مانده است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر دو نوع فعالیت حاد اکسنتریک و کانسنتریک بر میزان آیریزین سرم ومقاومت به انسولین زنان چاق غیرفعال بود.

مواد و روش­ها: پژوهش حاضر از نوع بررسی نیمه تجربی بود. تعداد 15دانشجوی دختر با نمایه توده بدنی بالای 30کیلوگرم برمترمربع و سن2.87±24.86 سال در تحقیق شرکت کردند. بعد از اندازه­گیری حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی­ها، دریک طرح متقاطع به فاصله 10روز به دو نوع فعالیت حاد اکسنتریک وکانسنتریک بر روی تردمیل پرداختند. پس ازحداقل 8 ساعت ناشتایی نمونه­های خونی قبل و بلافاصله پس از هرنوع فعالیت برای اندازه­گیری سطوح آیریزین، گلوکز و انسولین جمع­آوری شد. داده­ها با استفاده از آزمون t وابسته و تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر تجزیه وتحلیل شدند و برای بررسی ارتباط بین متغیرهای تحقیق از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد.پژوهش حاضر از نوع بررسی نیمه تجربی بود. تعداد 15دانشجوی دختر با نمایه توده بدنی بالای 30کیلوگرم برمترمربع و سن87/2±86/24سال در تحقیق شرکت کردند. بعد از اندازه­گیری حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی­ها، دریک طرح متقاطع به فاصله 10روز به دو نوع فعالیت حاد اکسنتریک وکانسنتریک بر روی تردمیل پرداختند. پس ازحداقل 8 ساعت ناشتایی نمونه­های خونی قبل و بلافاصله پس از هرنوع فعالیت برای اندازه­گیری سطوح آیریزین، گلوکز و انسولین جمع­آوری شد. داده­ها با استفاده از آزمون t وابسته و تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر تجزیه وتحلیل شدند و برای بررسی ارتباط بین متغیرهای تحقیق از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد.

یافته ها: : سطح آیریزین بعد از هردو نوع فعالیت به طور معنی­داری افزایش یافت (0/05>P) و این افزایش بعد از فعالیت کانسنتریک بیشتر از اکسنتریک بود. میزان مقاومت انسولینی بلافاصله پس از هر دو نوع فعالیت افزایش یافت که این افزایش در فعالیت کانسنتریک به لحاظ آماری معنی دار بود(0/05>P).

نتیجه گیری: فعالیت اکسنتریک و کانسنتریک صرف­نظر از عدم بهبود مقاومت به انسولین، محرک خوبی جهت ترشح آیریزین به حساب می­آیند.