جواد بهار آرا، زهرا زاهدی فر، فرهنگ حداد، ناصر مهدوی شهری،
دوره ۱۵، شماره ۱ - ( دوماهنامه فروردین و اردیبهشت ۱۳۹۱ )
چکیده
زمینه و هدف: چای سبز با خواص آنتی اکسیدانی خود میتواند از بروز برخی آسیبهای کروموزومی جلوگیری کند. در پژوهش حاضر اثر چای سبز در مهار آسیبهای کروموزومی القایی توسط امواج تلفنهای همراه (امواج تلفنهای همراه به مدت ۴ روز، روزانه ۳ ساعت) بر روی اریتروسیتهای پلی کروماتیک مغز استخوان موش نر بالب سی بررسی شده است.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، ۴۰ سر موش به طور تصادفی در ۵ گروه شامل کنترل (شرایط طبیعی اتاق پرورش حیوانات)، شاهد آزمایشگاهی (شرایط آزمایشگاهی فاقد امواج تلفنهای همراه)، تجربی ۱ (قرارگیری در معرض امواج تلفن همراه)، تجربی۲ (تزریق درون صفاقی ۱۰۰ میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره چای سبز به مدت ۵ روز و قرارگیری در معرض امواج تلفن همراه) و تجربی۳ (۲۰۰ میلیگرم عصاره به مدت ۵ روز و قرارگیری در معرض امواج تلفن همراه) تقسیمبندی شدند. در کلیه گروهها آزمون میکرونوکلئوس انجام شد و دادهها با آزمونهای آماری آنووا و توکی و به کمک نرم افزار SPSSدر سطح ۰۵/۰ p< تحلیل گردید.
یافتهها: متوسط تعداد میکرونوکلئوسها در اریتروسیتهای پلی کروماتیک گروه شاهد آزمایشگاهی (۲۵۳/۰±۴۷/۳) در مقایسه با گروه کنترل (۶۰۵/۰±۳۴/۳) اختلاف معنیدار نشان نداد (۰۵/۰p>). در حالی که متوسط فراوانی میکرونوکلئوسها در گروه تجربی ۱ (۳۰۸/۰±۶۴/۵) افزایش معنیدار و در تجربی ۲ (۱۲۹/۰±۹۲/۰) و تجربی ۳ (۰۴۶/۰±۵۵/۰) در مقایسه با گروه کنترل و شاهد آزمایشگاهی کاهش معنیدار نشان داد (۰۰۱/۰=p).
نتیجه گیری: امواج ساطع شده از تلفنهای همراه سبب ایجاد آسیبهای کروموزومی در اریتروسیتهای پلی کروماتیک مغز استخوان موش بالب سی میشود، لیکن چای سبز اثر مهار کنندگی داشته و آسیبهای کروموزومی را کاهش میدهد.
جواد بهارارا، زهرا زاهدی فر،
دوره ۱۵، شماره ۷ - ( ماهنامه آذر ۱۳۹۱ )
چکیده
زمینه و هدف: در دهههای اخیر، با توجه به کاربرد روز افزون وسایل مولد میدانهای الکترومغناطیسی در جوامع مدرن صنعتی، مطالعه اثرات زیستی این امواج بر رشد و نمو موجودات زنده مورد توجه بسیاری از مجامع علمی و دولتی کشورهای مختلف جهان قرار گرفته است. بسیاری از افراد در تمامی ساعات شبانهروزی خود در معرض میدانهای الکترومغناطیسی دستگاههای محل کار و زندگی خود با انواع متفاوتی از شدتها و فرکانسها قرار دارند. این که آیا رابطه معنیداری بین افزایش برخی از بیماریها و آسیبهای ژنتیکی با میدانهای الکترومغناطیسی وجود دارد یا نه یکی از مباحث پر اهمیت و مورد توجه محققان محسوب میشود و نگرانیهای زیادی در ارتباط با اثرات سوء احتمالی این امواج به وجود آورده است. نتایج برخی از مطالعات نشان میدهد که میدانهای الکترومغناطیسی، انرژی کافی برای آسیب به مولکولهای زیستی را ندارند در حالی که بسیاری دیگر از محققان معتقدند که تشعشعات این میدانها با تاثیر بر پاسخهای استرس سلولی و مکانیسمهای حفاظتی دیگر، سبب بروز آسیبهای ژنتیکی میگردند. برخی از مطالعات نیز میدانهای الکترومغناطیسی را به تنهایی ایمن میدانند اما تقویت عملکرد ژنوتوکسیک آلایندههای فیزیکی شیمیایی محیطی را به این میدانها نسبت میدهند.
