مهری رستم نژاد، جواد خلعتبری، محمدرضا زربخش،
دوره 28، شماره 4 - ( در حال تکمیل 1404 )
چکیده
مقدمه: سرطان پستان، از جمله بیماری‌های مزمنی است که ارتباط تنگاتنگی با عوامل روانشناختی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی حمایت‌اجتماعی ادراک‌شده و خودشفقتی در رابطه بین سبک‌های مقابله‌ای و کیفیت‌زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان (پس از جراحی ماستکتومی) انجام شد.
روش کار: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این مطالعه، زنان مبتلا به سرطان سینه و ماستکتومی شده بودند که به بیمارستان‌های استان مازندران (ساری و بابل) جهت پیگیری درمان مراجعه کردند. حجم نمونه براساس نظر کلاین (2014) 480 نفر به صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌های پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان اروپایی، 2006)، پرسشنامه راهبردهای مقابله‌ای (لازاروس فولکمن، 2001)، پرسشنامه حمایت‌اجتماعی ادراک‌شده (زیمت و دیگران، 1988) و پرسشنامه خودشفقتی (ریس، 200) بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از مدل‌یابی معادلات رگرسیونی ساختاری استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که بین سبک‌های مقابله‌ای با میانجی‌گری حمایت‌اجتماعی ادراک‌شده و خودشفقتی با کیفیت‌زندگی در بیماران مبتلا به سرطان سینه رابطه وجود دارد. حد پایین فاصله اطمینان برای دو متغیر خودشفقتی و حمایت‌اجتماعی ادراک‌شده به عنوان متغیر میانجی بین سبک‌های مقابله‌ای و کیفیت‌زندگی 4687/0 و حد بالای آن 6523/0 است.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌ها، توجه به متغیرهای حمایت‌اجتماعی ادراک‌شده، خودشفقتی، سبک‌های مقابله‌ای و کیفیت‌زندگی در بیماران مبتلا به سرطان پستان توصیه می‌شود.
