محمد حیدرزاده، ابولفضل صفرعلیزاده، رضا شبانلوئی،
دوره 13، شماره 3 - ( 7-1389 )
چکیده
زمینه و هدف: در بین روش‌های حمایت تنفسی، فشار مثبت هوایی از طریق بینی و تهویه مکانیکی به دلیل تاثیر در کاهش عوارض سندرم دیسترس تنفسی شناخته شده‌تر می‌باشند. به علاوه تجویز زود هنگام این فشار و سورفاکتانت در کاهش نیاز به تهویه مکانیکی و عوارض آن موثر است. مطالعه با هدف مقایسه فشار مثبت هوایی و تهویه مکانیکی در نوزادان نارس دچار سندرم دیسترس تنفسی طراحی گردیده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 60 نوزاد نارس (کمتر از32 هفته) بررسی شدند. نوزادان پس از دریافت یک دوز سورفاکتانت داخل تراشه (4سی سی بر کیلوگرم وزن بدن)، به طور تصادفی به ترتیب در دو گروه مورد و شاهد قرار گرفتند و حمایت تنفسی با استفاده از فشار مثبت هوایی یا تهویه مکانیکی برقرار شد. یافته‌ها: نوزادان دوگروه از نظر سن حاملگی و وزن تولد اختلاف معنی‌دار نداشتند. متوسط مدت زمان تهویه مکانیکی در گروه مورد به طور معنی‌داری کمتر بود(001/0=p). در روز سوم، تعداد نوزادان وابسته به ونتیلاتور در گروه شاهد بیشتر بود (7/26 درصد در برابر 3/83 درصد). از نظر تعداد دوزهای ثانویه سورفاکتانت، میزان مرگ و تعداد بیماران دچار عوارض کوتاه مدت طی بستری بیمارستانی تفاوت معنی‌داری بین دو گروه وجود نداشت. نتیجه‌گیری: در تعداد قابل توجهی از نوزادان نارس دچار سندرم دیسترس تنفسی می‌توان پس از دریافت سورفاکتانت، لوله تراشه را خارج نموده و تحت درمان با فشار مثبت هوایی از طریق بینی قرار داد. این امر روشی بالقوه مفید جهت حمایت تنفسی با میزان مرگ و میر و عوارض کم در نوزادان بسیار نارس می‌باشد.
زهرا حیدرزاده، رقیه خاکپای، سیدمهدی بانان خجسته، فاطمه خاکپای،
دوره 22، شماره 2 - ( دو ماهنامه خرداد و تیر 1398 )
چکیده
زمینه و هدف: تزریق 17-بتا استرادیول به داخل هسته پاراژیگانتوسلولاریس کناری (LPGi) موش‌های صحرایی نر و ماده اوارکتومی شده، اثر ضددردی قوی را بر روی درد التهابی تولید می‌کند که احتمالاً به وسیله گیرنده‌های استروژنی این هسته وساطت می‌شود. هدف از این پژوهش، بررسی نقش گیرنده‌های استروژنی هسته LPGi در تعدیل درد ناشی از 17بتا-استرادیول در طی فاز پرواستروس موش‌های صحرایی ماده می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه از موش‌های صحرایی ماده نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 270 گرم استفاده شد. برای بررسی اثر تزریق 17 بتا-استرادیول به داخل هسته LPGi در تعدیل درد التهابی حاد، پس از ورود حیوان به فاز پرواستروس، کانول‌گذاری این هسته انجام شد. پس از ورود دوباره حیوان به فاز پرواستروس، داروها تزریق شد و 15 دقیقه بعد فرمالین به پنجه پای چپ حیوان تزریق شد. سپس رفتار تکان دادن پای ملتهب ناشی از فرمالین به مدت 60 دقیقه ثبت شد.
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR.TBZMED.VCR.REC.1397.385 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی تبریز رسیده است.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که در طی فاز پرواستروس، تزریق 17بتا- استرادیول به داخل هسته‌ی LPGi رفتار تکان دادن پای ملتهب را در فاز اول (01/0> p) و فاز دوم (001/0> p) آزمون فرمالین به‌طور معنی‌داری کاهش داد. پیش‌تیمار هسته‌ی LPGi با آنتاگونیست گیرنده‌های استروژنی (ICI182, 780) اثر بی‌دردی القا شده با 17بتا- استرادیول را خنثی نمود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که تزریق 17بتا- استرادیول به هسته‌ی LPGi در فاز پرواستروس، بی‌دردی قوی را بر روی درد التهابی القا می‌کند. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که احتمالاً اثر ضددردی 17بتا- استرادیول از طریق گیرنده‌های استروژنی میانجی‌گری می‌شود.
