زمینه و هدف: آشنایی با روش‌ها و داروهای مختلف بیهوشی و نیز ایجاد عمق بیهوشی مناسب توسط آنها حائز اهمیت فراوان است. با توجه به این که انفوزیون وریدی لیدوکائین در صورت ایجاد سطح خونی مناسب، یک اثر بیدردی و سداتیو مرکزی تولید میکند، میتواند جهت بیهوشی مورد استفاده قرار گیرد. این مطالعه به منظور مقایسه عمق بیهوشی در دو روش بیهوشی با هالوتان و یا انفوزیون لیدوکائین انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: این کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 66 بیمار کاندید عمل هر نیورافی اینگوینال انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. جهت نگهداری بیهوشی، علاوه بر اکسیژن درصد نیتروس اکساید در یک گروه از هالوتان(1 درصد) و در گروه دیگر از انفوزیون لیدوکائین(100میکروگرم بر کیلوگرم در دقیقه) استفاده گردید. در حین بیهوشی هر 5 دقیقه شاخص دو طیف ثبت شده و دادهها با نرم افزار آماری spss پردازش و با آزمون‌های آماری تی و مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سطح معنی داری نیز کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: میانگین شاخص دو طیف در طی نیم ساعت اول جراحی، در گروه لیدوکائین 72/65 و در گروه هالوتان 7/56 بود که اختلاف آماری معنی‌داری بین آنها وجود داشت(05/0p<).
نتیجه‌گیری: میانگین شاخص دو طیف در گروه لیدوکائین بالاتر از گروه هالوتان بود که اگر این خود دلیل سطحی بودن بیهوشی بیماران باشد بایستی بتوان با افزایش دوز مخدرها و هیپنوتیکها عمق بیهوشی را افزایش داد. از آنجاییکه مانیتورینگی جهت بررسی اثر مخدرها در دسترس نیست، بهتر است شاخص دو طیف همزمان با تغییرات همودینامیک بررسی گردد. واژگان کلیدی: شاخص دو طیف، عمق بیهوشی، هالوتان، لیدوکائین
