---

زمینه و هدف: آلودگی اکوسیستم‎های آبی به فلزات سنگین، خصوصاً جیوه همواره نگرانی‎هایی را در مورد سلامت و بهداشت موجودات آبزی پدید آورده است. لذا در این پژوهش ضمن توصیف یک روش جدید برای سنجش جیوه آلی، غلظت جیوه کل و جیوه آلی در باکلان بزرگ سنجیده و با استانداردهای بهداشت جهانی مقایسه شده است. مواد و روش‎ها: در این مطالعه مقطعی تعداد 18 نمونه از باکلان بزرگ را در فصل زمستان (اسفند ماه) 1388 به صورت تصادفی صید، سپس از سه بافت کبد، کلیه و عضله، نمونه‎هایی تهیه و غلظت جیوه کل و آلی با دستگاه آنالیز جیوه ساخت امریکا (Leco AMA 254) اندازه‎گیری شد. جهت آنالیز آماری از آزمون‎های من ویتنی و کلموگروف اسمیرنوف استفاده گردید. یافته‎ها: میانگین میزان جیوه کل در کبد، کلیه و عضله این پرنده به ترتیب 67/5، 59/3 و 26/2 میلی‎گرم در هر کیلوگرم وزن تر (mg kg -1 w.w) بود که به ترتیب 82، 79 و 58 درصد را جیوه آلی تشکیل می‎داد. نتیجه گیری: غلظت جیوه کل در باکلان بزرگ از استاندارد تعریف شده WHO، FAO و EPA بالاتر بود و این نتایج می‎توانند یک هشدار جدی برای مصرف کنندگان این پرنده خصوصاً افراد آسیب‎پذیر باشند.

---

مقدمه: یکی از پاسچرهای نامطلوب رایج که فقر حرکتی به واسطه رشد چشمگیر تکنولوژی و رواج استفاده از ابزارها و وسایل ارتباطی برای انسان به ارمغان آورده، افزایش بیش ازحد قوس پشتی (هایپر کایفوزیس) و ناهنجاری سر به جلو می‌باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر، مروری بر اثرات تمرینات توانبخشی در افراد دارای کایفوز و سر به جلو بود.
روش کار: مطالعه حاضر از نوع مروری سیستماتیک بود، جستجوی مقالات به زبان فارسی و لاتین از ابتدای ماه دسامبر سال 2005 تا ابتدای ماه آپریل 2023 بود، که در پایگاه‌های تخصصی Wos, SID, Magiran, Scopus, ISC, PubMed و Google Scholar انجام گرفت.
یافته‌ها: تعداد 7 مقاله در حوزه تمرینات توانبخشی بیان کردند، انجام تمرینات اصلاحی سبب بهبود عارضه سر به جلو و کایفوز و همچنین بهبود پاسچر می‌شود. یکی از مقالات بیان کرد استفاده از بریس سبب کاهش فعالیت الکتریکی عضله ذوزنقه بیماران مبتلا به کایفوز شد که این امر مدت زمان رسیدن به خستگی را افزایش خواهد داد.
نتیجه‌گیری: مطالعه مروری حاضر نشان داد، انجام پروتکل‌های تمرینی سبب بهبود عارضه کایفوز و سر به جلو و همچنین بهبود درد و حفظ پاسچر مناسب در افراد مبتلا می‌شود.

---

مقدمه: استفاده از مداخلات درمانی در بیماران با بازسازی رباط صلیبی قدامی (Anterior Cruciate Ligament) ACL ضروری می‌باشد. برخی از مطالعات گزارش دادند، که استفاده از کفی‌های طبی، میزان فشار کف‌پایی در بیماران را کاهش می‌دهند. بنابرین هدف پژوهش حاضر، اثر استفاده کوتاه‌مدت از کفی آنتی‌پرونیت بر متغیرهای فشار کف‌پایی در افراد دارای باز سازی رباط صلیبی قدامی با پای پرونیت طی دویدن بود.
روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی می‌باشد که در سال 1401 در شهرستان اردبیل انجام شد. نمونه آماری این مطالعه شامل 13 فرد پس از بازسازی ACL با پای پرونیت با میانگین سنی 4/5 ± 23/2 سال و 13 فرد سالم با میانگین سنی 4/1 ± 22/9 سال بود که به طور در دسترس انتخاب شدند. مقادیر فشار کف‌پایی طی دویدن با و بدون استفاده از کفی آنتی‌پرونیت توسط دستگاه  فوت اسکن (نرخ نمونه‌برداری: 300 هرتز) ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از تحلیل آنالیز واریانس دو طرفه با اندازه‌های تکراری استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر کاهش معنادار مقادیر اوج فشار کف‌پایی بر روی استخوان کف‌پایی اول (0/044 = P)، دوم (0/010 = P) و پنجم (0/037 = P) بعد از استفاده از کفی آنتی‌پرونیت طی فاز اتکا دویدن را نشان داد.
نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان بیان نمود که استفاده از کفی آنتی‌پرونیت احتمالاً می‌تواند در کاهش مقادیر فشار کف‌پایی و مقادیر نیروی عکس‌العمل زمین در افراد دارای باز سازی ACL با پای پرونیت طی دویدن مؤثر باشد. باوجود این، اثبات هرچه بهتر این موضوع نیاز به انجام پژوهش‌های بیشتر در این زمینه دارد.