جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای بیگانه
فراوانی، علل و پیش آگهی مننژیت در مراجعین به بیمارستان فیروزآبادی تهران از سال 1375 الی 1377
شاهین قاسمی، علی چهرئی، علی مقیمی، علی احسان آبادی، علیرضا بیگانه،
دوره 3، شماره 3 - ( پائیز 1379 )
چکیده
مننژیت به التهاب لپتومننژ در اثر عوامل عفونی یا غیر عفونی اطلاق می شود. شایع ترین انواع مننژیت های عفونی شامل انواع باکتریائی، ویروسی، سلی و قارچی می باشد. به طور کلی مننژیت های عفونی به سه دسته تقسیم می شوند که شامل مننژیت حاد باکتریال، مننژیت غیر چرکی (aseptic) و مننژیت تحت حاد تا مزمن می باشد. افتراق این موارد از هم با استفاده از یافته های مایع مغزی نخاعی خواهد بود. سه چهارم موارد مننژیت باکتریال حاد در سنین قبل از 15 سالگی رخ می دهند. علل اتیولوژیک آن با سن تغییر می کند. بهترین راه تشخیص مننژیت یافته های آزمایشگاهی و علائم بالینی است. عوارض نورولوژیک دائمی، اصلی ترین عوارضی است که از بیماری بر جای می ماند. مرگ و میر و پروگنوز بیماری به عوامل متعددی وابسته است که از جمله می توان تشخیص به موقع بیماری را نام برد. این مطالعه، مطالعه توصیفی در 240 نفر از مبتلایان به مننژیت بوده است که در فاصله سال های 77-75 در بیمارستان فیروز آبادی تهران بستری شده اند و اطلاعات دموگرافیک و نیز علائم بیماری و اطلاعات آزمایشگاهی آنها جمع آوری شده است. نسبت مرد به زن در مبتلایان به مننژیت 1/3 بود. 81/3% مبتلایان سابقه سردرد، 94/4% تب و 27/1% اختلال هوشیاری در درجات مختلف داشتند. 56/2% موارد مننژیت ویروسی، 37% موارد مننژیت باکتریال و 6/8% موارد مننژیت TB تشخیص داده شد که در افراد مبتلا به مننژیت باکتریال، استرپتوکوک پنومونیه (44/9%) اولین مقام را داشت و بعد از آن نایسریا مننژزیتیس(26/5%) استافیلوکوک اورئوس (12/2%) باسیل گرم منفی (10/3%) و هموفیلوس آنفلوانزا(6/1%) قرار داشتند. در 2/4% موارد هم کشت و اسمیر منفی بود. میزان مرگ و میر در بیماران 8% بود و همچنین 8% آنها دچار عارضه شده بودند. میانگین زمان رسوب گلبول های قرمز در گروه ها با اتیولوژی های مختلف اختلاف آماری معنی داری داشت.(P=0/00) در مطالعات مشابه میزان مرگ و میر در انگلستان 2/24% و در یکی از بیمارستان های فرانسه 56% گزارش شده است که در مطالعه حاضر این میزان 8% می باشد. با توجه به شیوع بالای این بیماری در کشور ما لزوم انجام مطالعه بزرگتری در سطح ایران برای مشخص کردن عوامل به وجود آورنده غالب این بیماری در ایران به چشم می خورد.

بررسی نتایج حاصل از درمان بی اختیاری ادراری با استفاده از روش IVS
نرگس بیگانه ، محمد غلامی فشارکی، زینب حسنی نسب، مهدی حبیبی،
دوره 16، شماره 2 - ( 2-1392 )
چکیده

زمینه و هدف: بی‎اختیاری ادراری مسأله بسیار شایعی می‎باشد که کیفیت زندگی افراد زیادی به ویژه زنان را تحت تأثیر خود قرار داده است. از این رو این مطالعه با هدف بررسی نتایج حاصل از روش IVS (Intra Vaginal Sling) در درمان بی‎اختیاری ادراری انجام شده است.

مواد و روش‎ها: این مطالعه گذشته نگر، به صورت سرشماری بر روی زنان مبتلا به بی‎اختیاری ادراری که با استفاده از روش IVS در بیمارستان فوق تخصصی نجمیه تهران طی سال‎های 1383تا 1388 مورد درمان قرار گرفته بودند، صورت پذیرفت. اطلاعات این تحقیق با استفاده از مصاحبه و پرونده پزشکی بیماران استخراج شده و با استفاده از روش‎های آمار توصیفی (میانگین، نسبت) و استنباطی (آزمونT مستقل و نوع دقیق آن با استفاده از روش بوت استرپ، کای دو و آزمون دقیق فیشر) و استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته‎ها: تعداد افراد شرکت کننده در این مطالعه را 357 نفر زن با میانگین سنی 78/8±18/45 سال تشکیل می‌داد. نرخ بهبودی بی‌اختیاری ادراری اورژانسی و استرسی در روش IVS به ترتیب برابر با 1/80 درصد و 98 درصد بود. هم‎چنین بی‌اختیاری ادراری اورژانسی با دیابت، فشار خون، سن، تعداد کل زایمان و زایمان طبیعی و بی‎اختیاری ادراری استرسی با (Post Void Residue) PVR، تعداد کل زایمان و زایمان طبیعی و سزارین رابطه معنی‎دار آماری نشان داد.

نتیجه گیری: در کل می‎توان به این نتیجه رسید که روش IVS این مطالعه به لحاظ پاسخ درمانی قابل مقایسه و حتی بهتر از شیوه‎های درمانی موجود و مطالعات مشابه می‎باشد.


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb