سپیده مهین روستا، حیدر شرفی، سید موید علویان، بیتا بهنوا، علی پوریاسین،
دوره ۱۵، شماره ۷ - ( ماهنامه آذر ۱۳۹۱ )
چکیده
زمینه و هدف: آنالوگهای نوکلئوزیدی/ نوکلئوتیدی از جمله لامیوودین و آدفویر داروهای موثر برای درمان بیماران هپاتیت B به شمار می‌روند ولی استفاده طولانی مدت این دسته از داروها منجر به پیدایش واریتههای مقاوم به درمان میشود. از آنجائی که اثر آنالوگهای نوکلئوزیدی/ نوکلئوتیدی بر پیدایش واریتههای حاوی جهش‌های گریز HBsAg به خوبی مشخص نشده است، هدف از این مطالعه بررسی جهش‌های گریز HBsAg در بیماران هپاتیت B مزمن تحت درمان با آنالوگهای نوکلئوزیدی/نوکلئوتیدی بوده است. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، ۵۰ بیمار مبتلا به هپاتیتB مزمن که تحت درمان با آنالوگهای نوکلئوزیدی/ نوکلئوتیدی (لامیوودین و/یا آدفویر) بودهاند و ۵۰ بیمار مبتلا به هپاتیتB مزمن که هیچ داروی ضد ویروسی دریافت نکرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.DNA ویروس هپاتیت B از پلاسمای بیماران استخراج و قسمتی از ژن S ویروس هپاتیت B توسط روش Nested-PCR تکثیر گردید. محصول PCR توسط روش توالی یابی مستقیم از نظر وجود جهش‌های گریز HBsAgمورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: در کل ۱۰۰ بیمار مورد مطالعه، جهش‌های گریز HBsAg دیده شده عبارتند از : sQ۱۰۱H، sG۱۱۹R، sP۱۲۰S، sP۱۲۷S، sA۱۲۸V، sG۱۳۰N، sG۱۳۰R، sT۱۳۱I، sM۱۳۳I و sY۱۳۴N. در گروه بیماران تحت درمان با آنالوگهای نوکلئوزیدی/نوکلئوتیدی ۱۶ درصد بیماران واجد ویروس حاوی جهش‌های گریز HBsAg بودند در حالی که در بیمارانی که تحت درمان دارویی قرار نگرفته بودند ۶ درصد بیماران واجد ویروس حاوی جهش‌های گریز HBsAg بودند (۹۸/۲OR=، ۲/۰p=). نتیجهگیری: بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه به نظر میرسد بین مصرف آنالوگهای نوکلئوزیدی/ نوکلئوتیدی و پیدایش جهش‌های گریز HBsAg رابطهای وجود ندارد.
