زمینه و هدف: تزریق 17-بتا استرادیول به داخل هسته پاراژیگانتوسلولاریس کناری (LPGi) موش‌های صحرایی نر و ماده اوارکتومی شده، اثر ضددردی قوی را بر روی درد التهابی تولید می‌کند که احتمالاً به وسیله گیرنده‌های استروژنی این هسته وساطت می‌شود. هدف از این پژوهش، بررسی نقش گیرنده‌های استروژنی هسته LPGi در تعدیل درد ناشی از 17بتا-استرادیول در طی فاز پرواستروس موش‌های صحرایی ماده می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه از موش‌های صحرایی ماده نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 270 گرم استفاده شد. برای بررسی اثر تزریق 17 بتا-استرادیول به داخل هسته LPGi در تعدیل درد التهابی حاد، پس از ورود حیوان به فاز پرواستروس، کانول‌گذاری این هسته انجام شد. پس از ورود دوباره حیوان به فاز پرواستروس، داروها تزریق شد و 15 دقیقه بعد فرمالین به پنجه پای چپ حیوان تزریق شد. سپس رفتار تکان دادن پای ملتهب ناشی از فرمالین به مدت 60 دقیقه ثبت شد.
ملاحظات اخلاقی: این مطالعه با کد اخلاق IR.TBZMED.VCR.REC.1397.385 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی تبریز رسیده است.
یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که در طی فاز پرواستروس، تزریق 17بتا- استرادیول به داخل هسته‌ی LPGi رفتار تکان دادن پای ملتهب را در فاز اول (01/0> p) و فاز دوم (001/0> p) آزمون فرمالین به‌طور معنی‌داری کاهش داد. پیش‌تیمار هسته‌ی LPGi با آنتاگونیست گیرنده‌های استروژنی (ICI182, 780) اثر بی‌دردی القا شده با 17بتا- استرادیول را خنثی نمود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که تزریق 17بتا- استرادیول به هسته‌ی LPGi در فاز پرواستروس، بی‌دردی قوی را بر روی درد التهابی القا می‌کند. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که احتمالاً اثر ضددردی 17بتا- استرادیول از طریق گیرنده‌های استروژنی میانجی‌گری می‌شود.
