محمد فلاح، ایر حسین مقصود، امیر افراه،
دوره 15، شماره 10 - ( ماهنامه اسفند 1391 )
چکیده
زمینه و هدف: در مورد امکان آلودگی انسان از طریق ورود اتفاقی پروتواسکولکس موجود در مایع هیداتیک از طریقی به جز پارگی کیست در احشاء و بروز آلودگی، مطالعات اندکی موجود است. هدف مطالعه حاضر بررسی امکان آلودگی موش با تلقیح پروتواسکولکس از طریق خراش، صفاقی و گوارشی به کیست هیداتیک می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، کبد حاوی کیستهای هیداتیک از کشتارگاه جمعآوری گردید. پروتواسکولکسها از نظر زنده و پاک بودن از آلودگی میکروبی تایید و 3 بار با سرم فیزیولوژی شسته شدند. سپس به سه روش خراش پوستی، گوارشی و داخل صفاقی به سه گروه از موشها تلقیح، خورانده و تزریق شد. همه موشها به مدت چهار ماه نگهداری و در پایان، تمامی آنها تشریح و اندامهای مختلف از نظر وجود کیست هیداتیک بررسی ماکروسکوپی شدند. پس از تشریح و خونگیری، آزمایش الیزا از نظر شواهد آلودگی بر روی سرم موشها انجام شد. یافتهها: تمامی موشها در تست الایزا سرم منفی بودند به استثناء موشهایی که از طریق داخل صفاقی آلوده گردیده بودند که همگی با میانگین تیتر 80/0±92/11 دارای سرم مثبت بودند. در دو تا از موشها که از طریق داخل صفاقی آلوده شده بودند کیستهایی به اندازه حدود 3 میلیمتر مشاهده گردید و در بقیه موشها کیستی مشاهده نشد. نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که امکان آلودگی به کیست هیداتیک از طریق خراش پوستی و خوراکی وجود ندارد گرچه با تلقیح به داخل صفاق آلودگی موش امکان پذیر است.
