جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای اسکویی

علی فانی، عباسعلی محرابیان، اسکویی، داوری،
دوره 1، شماره 3 - ( تابستان 1376 )
چکیده

مطالعه در مورد عوارض پاتوژن دستگاه فوقانی گوارشی انسان از سال 1893 توسط Comelous  شروع گردید و تا سال 1984 گزارشات پراکنده ای منتشر گردید. در این سال توسط مارشال و وارن گزارش مبسوطی پیرامون یک نوع ارگانیسم خمیده میله ای شکل تحت عنوان ارگانیسم شبه کامپیلوباکتر منتشر گردید و با کشت و جداسازی این باکتری در محیط های اختصاصی افق جدیدی در مورد پاتوفیزیولوژی بیماری های فوقانی دستگاه گوارش گشوده شد و در کنگره گاستروآنترولوژی سال 1994 حدود 2000 مقاله از سراسر جهان در مورد هلیکوباکترپیلوری و جنبه های بیماری زایی آن در دستگاه گوارشی فوقانی ارائه و اکنون نقش هلیکوباکترپیلوری در پاتوژنز این بیماری ها مسلم و اثبات گردیده است. پژوهش حاضر در زمینه بررسی میزان شیوع هلیکوباکترپیلوری در بیماری های مختلف معده و اثنی عشر نزد بیماران با تظاهرات کلینیکی این بیماری برروی 631 بیمار در شهرستان اراک در سال های 73 و 74 انجام شده است. به طور کلی نتایج بدست آمده از این تحقیق حاکی از شیوع بالای هلیکوباکترپیلوری در بیماری های دستگاه گوارشی فوقانی است. در این بررسی مشخص شد که 45/2% افراد نرمال ، 82% افراد مبتلا به زخم اثنی عشر، 81/4% گاستریت ها، 67/4% زخم های معده، 71/4% دئودنیت ها و 52% کانسرهای معده از نظر وجود هلیکوباکترپیلوری مثبت بوده اند. در این پژوهش از سه روش برای اثبات هلیکوباکترپیلوری (1-اوره آز (سریع و تاخیری ) 2- کشت در محیط اختصاصی هلیکوباکتر، 3- هیستوپاتولوژی) استفاده شده است و با توجه به درجه حساسیت و اختصاصی بودن روش های فوق نتایج حاصله اطمینان بخش بوده و نشانه شیوع بالای هلیکوباکترپیلوری در بیماری های مختلف معده، اثنی عشر در این منطقه است و ضمنا گرچه این مطالعه یک بررسی اپیدمیولوژیک نیست ولی با وجود شیوع 7% کانسر معده در نمونه مورد مطالعه به نظر می رسد که کانسر معده در منطقه از شیوع بالائی برخوردار بوده و باید بررسی اپیدمیولوژیک انجام و فاکتورهای زمینه ساز مورد توجه و مداقه قرار گیرد.

لیلا پیشرفت ثابت، کتایون صمیمی راد، اعظم بوالحسنی، مهین آهنگر اسکویی،
دوره 19، شماره 1 - ( فروردین 1395 )
چکیده

زمینه و هدف: تغییرپذیری ویروس هپاتیت C (HCV) مهم‌ترین مشکل در فرآیند تهیه واکسن علیه این عفونت می‌باشد. در این مطالعه تجربی، برای ساخت واکسن حفاظت کننده علیه HCV، ساختار DNA دربرگیرنده اپی‌توپ‌های حفاظت شده از پروتئین‌های ویروسی طراحی و ساخته شد. به منظور تقویت پاسخ ایمنی القاء شده، از خاصیت ادجوانتی انتهای آمین gp96 (NT(gp96)) استفاده گردید.

مواد و روشها: واکسن چنداپی توپی (PT) HCV کدکننده چهار اپی توپ ایمونودومینانت لنفوسیت‌های T سیتوتوکسیک (HLA-A2 و H2-Dd) از آنتی ژن‌های Core، E2، NS3 و NS5B، به همراه یک اپی توپ Th CD4+ از NS3 و یک اپی توپ B-cell از E2 طراحی و ساخته شد. سپس NT(gp96) به DNA PT متصل گردید(PT-NT(gp96)). پاسخ‌های ایمنی سلولی و هومورال برانگیخته شده با ساختار PT و PT-NT(gp96) در مدل موشی مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته ها: مطابق سنجش فلوسیتومتری چند رنگی، فراوانی سلول‌های T-CD8+ تولیدکننده IFN-γ و TNF-α در سلول‌های طحال موش‌های ایمن شده با PT-NT(gp96) (6/8 درصد و 4 درصد) نسبت به گروه ایمن شده با PT (0/9 درصد و 8/0 درصد) افزایش معنی‌داری را نشان داد. نتایج مشابهی در بررسی لنفوسیت کبد موش‌های واکسینه شده به دست آمد. میزان IgG، IgG1 و IgG2a در موش‌های واکسینه شده با PT-NT(gp96) به طور معنی‌داری از موش‌های ایمن شده با PT بالاتر بود(005/p<0).

نتیجه گیری: نتایج نشان داد ساختار PT قادر به القای پاسخ ایمنی در مدل موشی می‌باشد. اتصال NT(gp96) به ساختار PT به طور مؤثری سبب تقویت پاسخ ایمنی هومورال و سلولی علیه HCV در مقایسه با واکسن PT می‌گردد.



صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb