---

مقدمه: بی‌حسی نخاعی شیوه‌ای متداول جهت بیهوشی در سزارین است که تهوع و استفراغ حین عمل (IONV) از مشکلات شایع این فرآیند به شمار می‌رود. جهت پیش‌گیری از این عارضه و خطرات آن، از داروهای ضد استفراغ استفاده می‌شود. متوکلوپرامید متداول‌ترین دارو در جلوگیری از IONV می‌باشد اما احتمال بروز عوارض اکستراپیرامیدال در آن و هم‌چنین وجود خواص ضد تهوع و استفراغ در پروپوفول و دگزامتازون، باعث شد این مطالعه جهت مقایسه اثر این داروها انجام شود. روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی می‌باشد. 144 خانم باردار که تحت عمل سزارین اورژانس قرار گرفتند و ناشتا نبودند، به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول متوکلوپرامید 1/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم به صورت وریدی، گروه دوم دگزامتازون 150 میکروگرم بر کیلوگرم به صورت وریدی، گروه سوم پروپوفول 1/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم هر پنج دقیقه از زمان بستن بند ناف تا پایان عمل و گروه چهارم 2 میلی لیتر آب مقطر دریافت کردند. در مدت عمل بیماران از نظر شدت تهوع، وجود استفراغ و اوغ زدن بررسی شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق آزمون کراسکال والیس و آنالیز واریانس یک طرفه انجام گرفت. نتایج: میزان بروز تهوع در پروپوفول کمترین و در دگزامتازون بیشترین مقدار بود. بین دگزامتازون و دارونما تفاوت آماری معنی‌داری وجود نداشت. کمترین درصد بروز استفراغ مربوط به متوکلوپرامید و پروپوفول بود و بین این دو گروه تفاوت معنی‌دار آماری وجود نداشت. هم‌چنین کمترین درصد اوغ زدن حین سزارین اورژانس مربوط به گروه دریافت کننده پروپوفول بود. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه اثرات ضد استفراغ پروپوفول و متوکلوپرامید مشابه بودند. تأثیر پروپوفول در کاهش اوغ زدن تا حدودی بیشتر از متوکلوپرامید بود. اما شیوه تجویز پروپوفول ساده و ارزان و بدون عوارض جانبی است. مصرف این دارو حین سزارین اورژانس توصیه می‌شود

---

زمینه و هدف: سلاح‎های شیمیایی از غیر انسانی‎ترین جنگ افزارهای ساخته دست انسان می‎باشند. این گازها می‎توانند ناراحتی‎هایی از قبیل اختلالات تنفسی و سایر بیماری‎های جدی را ایجاد نمایند. به طوری که در 80 درصد از جانبازان شیمیایی ایران عوارض سه‎گانه سرفه، ترشعات و تنگی نفس وجود دارد. هدف از این مطالعه استفاده از نتایج قابل اندازه‎گیری عوامل تنفسی که از تست‎های ارزان قیمت هستند، برای محاسبه احتمال وجود بیماری در افراد مورد مواجهه می‎باشد. مواد و روش‎ها: در این مطالعه تحلیلی- مقطعی اطلاعات مربوط به 1865 نفر از مصدومین شیمیایی شهر سردشت که تحت تاثیر گاز خردل قرار گرفته بودند، از طریق قراعت پرونده‎های پزشکی موجود در بنیاد جانبازان جمع‎آوری شد و برای محاسبات آماری از روش رگرسیون لجستیک و برای ارزیابی اعتبار مدل از آماره هازمر-لمشو استفاده گردید. دستگاه اسپیرومتری مورد استفاده در این تحقیق از نوع Chest HI801 ساخت کشور ژاپن بوده است. یافته‎ها: در میان افراد انتخاب شده 6/23 درصد از مصدومین را زنان و 4/76 درصد دیگر را مردان، 7/48 درصد را افراد زیر 40 سال و 3/51 درصد را افراد 40 سال و بالاتر تشکیل می دادند. همچنین متوسط سن مردان (27/11) 72/45 سال و زنان (43/14) 53/48 سال بوده است. درصد افراد بیمار در نمونه 6/48 درصد و درصد افراد سالم 4/51 بود. میانگین آزمون حجم بازدم فعال در ثانیه اول (FEV1) کل افراد (81/21) 78/81 محاسبه شد. پارامترهای مدل رگرسیون نیز به صورت: مقدار ثابت 456/10، ضریب جنس: 478/0- ، ضریب سن: 29/0 و ضریب FEV1 برابر 128/0- محاسبه شده‎اند. نتیجه گیری: با مدل به دست آمده می‎توان به جای آزمایش‎های پر هزینه و گهگاه تهاجمی، با کمترین هزینه احتمال وجود بیماری را در اشخاص دارای مواجهه با گاز جنگی خردل محاسبه کرد.

---

زمینه و هدف: کاندیدا آلبیکنس چهارمین عامل مهم عفونت‎های مزمن قارچی است که مخاط را درگیر نموده و ایجاد عفونت در بافت‎های عمقی می‎نماید. امروزه مرگ و میر ناشی از عفونت‎های بیوفیلم کاندیدایی که از طریق استفاده از ابزارهای پزشکی مانند کاتترها و ایمپلنت‎ها رو به افزایش است. لذا یافتن روش‎های نوین مبارزه با عوامل چنین عفونت‎های قارچی ضروری به نظر می‎رسد. در این مطالعه تلاش شد تا اثر ترکیبات ضد قارچی نانو ذرات دی‎اکسیدتیتانیوم و دی‎اکسیدتیتانیوم فتوکاتالیست بر روی بیوفیلم کاندیدا آلبیکنس ارزیابی گردد. مواد و روش‎ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی نانو ذره دی‎اکسیدتیتانیوم سنتز شده در معرض پرتو فرابنفش با طول موج370 نانومتر قرار گرفت. بیوفیلم کاندیدا آلبیکنس در پلیت‎های 96 خانه‎ای تشکیل شد و اثر ضد کاندیدایی نانوذرات دی‎اکسیدتیتانیوم و دی‎اکسیدتیتانیوم فتوکاتالیست بر روی آن بررسی شد. داده‎های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری تی تست و نرم افزار SPSS تحلیل شد. یافته‎ها: حداقل غلظت مهارکنندگی50، دی‎اکسیدتیتانیوم فتوکاتالیست 9/1 میکروگرم در میلی‎لیتر و حداقل غلظت مهارکنندگی90، 74/2 میکروگرم در میلی‎لیتر و حداقل غلظت کشندگی 37/3 میکروگرم در میلی‎لیتر تعیین گردید. غلظت مهارکنندگی بیوفیلم دی‎اکسیدتیتانیوم و دی‎اکسیدتیتانیوم فتوکاتالیست و فلوکونازول برای سویه حساس به فلوکونازول به ترتیب 14/54، 5/4 و 4 میکروگرم در میلی‎لیتر و هم‎چنین برای سویه مقاوم به فلوکونازول به ترتیب 35/88، 5/4 و 8 میکروگرم در میلی‎لیتر بود. نتیجه‎گیری: نانوذره دی‎اکسیدتیتانیوم فتوکاتالیست اثر مطلوبی در حذف بیوفیلم کاندیدا آلبیکنس در مقایسه با داروی فلوکونازول نشان داد. از این رو می‎تواند راه‌کاری جدید جهت پیشگیری از تشکیل بیوفیلم قارچی به ویژه بیوفیلم‎های مرتبط با ابزارهای پزشکی باشد.

---

زمینه و هدف: پرسش‎نامه بین المللی ایدز امکان مقایسه آگاهی و نگرش در مورد ایدز را میان جوامع و فرهنگ‎های مختلف فراهم می‎سازد. هدف از این مطالعه سنجش روایی و پایایی نسخه فارسی این ابزار در جمعیت دانشجویان ایرانی می‎باشد. مواد و روش‎ها: در این مطالعه مقطعی، 448 نفر از دانشجویان به روش نمونه‎گیری آسان از کل دانشگاه‎های غیر علوم پزشکی قم انتخاب شدند. از دانشجویان خواسته شد تا نسخه فارسی پرسش‎نامه بین المللی ایدز را در کلاس درس تکمیل نمایند. در این مطالعه برای ارزیابی پایایی و روایی سازه به ترتیب از آلفای کرونباخ و تحلیل عامل اکتشافی و تاییدی، ضریب همبستگی پیرسون و جهت مقایسه نمرات پرسش‎نامه بر حسب جنسیت از آزمون تی مستقل استفاده شد. یافته‎ها: نتایج تحلیل عامل تاییدی از روایی چهار بعد پرسش‎نامه بین المللی ایدز حمایت می‎کند، نتایج نشان دادند که ابعاد پرسش‎نامه از برازش مطلوبی برخوردار می باشند (91/0=AGFI، 93/0=GFI، 04/0=RMSEA، 001/0p<). همسانی درونی بالایی با آزمون کرونباخ برای کل پرسش‎نامه گزارش شد(80/0). آلفای کرونباخ برای مقیاس‎های اسطوره‎های انتقال 78/0، نگرش 78/0، خطر شخصی 79/0 و حقایق 60/0 نشان داده شد. از مطالعه باز آزمایی یک ماه بعد بر روی 41 نفر از دانشجویان دامنه ضریب همبستگی از 36/0تا 75/0به دست آمد(001/0p<). نتیجه‎گیری: نسخه فارسی پرسش‎نامه بین المللی ایدز از پایایی و روایی مطلوبی برخوردار است و میان یافته‎های این پژوهش با سایر نسخه‎های اعتبار یابی شده پرسش‎نامه بین المللی ایدز در زبان‎های دیگر هم‎خوانی وجود دارد.

---

زمینه و هدف: بروسلوز بیماری ناتوان کننده‎ای است که هزینه گزافی را بر اقتصاد و اجتماع تحمیل می‎کند. بنابراین استفاده از بهترین، دقیق‎‎‎‎‎‎ترین و به صرفه‎ترین روش برای تشخیص این بیماری ضروری می‎باشد. عامل شایع بروسلوز در ایران بروسلا بوده و پروتئین BP26این باکتری خاصیت آنتی ژنیسیته خوبی دارد. بنابراین هدف از این تحقیق تولید پروتئین BP26 نوترکیب از باکتری بروسلا جهت استفاده در کیت تشخیص بروسلوز می‎باشد.

مواد و روش‎ها: در این مطالعه ﺑﻨﯿﺎدی - ﮐﺎرﺑﺮدی، از باکتری کشت شده، تخلیص DNA ژنومیک به روش پروتئیناز K و فنل/کلرفرم انجام شد. سپس با توجه به اطلاعات توالی ژن bp26 Brucella melitensis موجود در بانک اطلاعات ژن، برای ژن مذکور پرایمر طراحی شده و واکنش زنجیره‌ای پلیمراز راه‎اندازی، بهینه‎سازی و انجام شد. در ادامه محصول واکنش ابتدا در وکتور PTZ57R/T الحاق گردید و پس از آن در وکتور pET-28a کلون گردید. وکتور نو‎ترکیب به میزبان E. coli BL21(DE3) منتقل گردید و پروتئین نوترکیب و با ستون کروماتو‎گرافی Ni-NTA علیه His tag تخلیص گردید.

یافته‎ها: اندازه ژن تکثیر شده با اندازه بخشی از ژن bp26 Brucella melitensis موجود در بانک اطلاعات ژن مطابقت داشت. ژن bp26 بدون القاء با IPTG به میزان کم بیان شده و با افزودن آن به غلظت 1 میلی‎مولار به محیط کشت در ساعت سوم، حداکثر بیان مشاهده شد.

نتیجه‎گیری: تولید پروتئین نوترکیب BP26 از باکتری ملیتنسیس بومی استان مرکزی با استفاده از ناقل پلاسمیدی pET-28a امکان‎پذیر گردید. با توجه به اهمیت این پروتئین و به منظور بررسی‎‎های بیشتر در آینده در خصوص تهیه کیت تشخیص بروسلوز، امکان تولید آن در کشور فراهم شد.

---

زمینه و هدف: ارسنیک به عنوان یک آلاینده زیست محیطی منجر به ناباروری در جنس نر می‎گردد. کورکومین با خاصیت آنتی اکسیدانتی قوی قادر به مهار استرس اکسیداتیو می‎باشد. این تحقیق با هدف بررسی اثر کورکومین بر روی بافت بیضه و تعداد اسپرم موش‎های بالغ تیمار شده با سدیم ارسنیت انجام گرفت.

مواد و روش‎ها: در این مطالعه تجربی موش‎های بالغ در چهار گروه کنترل، سدیم ارسنیت (5 میلی گرم بر کیلوگرم)، کورکومین (100 میلی گرم بر کیلوگرم) و کورکومین+ سدیم ارسنیت تقسیم‎بندی شدند و تیمارها به صورت تزریق داخل صفاقی به مدت پنج هفته صورت گرفت. پس از تیمار، وزن بدن و بیضه چپ ثبت و بیضه چپ جهت مطالعه هیستوپاتولوژی لوله‎های سمی نیفر استفاده شد. هم‎چنین اسپرم‎های اپی‌دیدیمی جهت شمارش تعداد اسپرم مورد استفاده قرار گرفتند.

یافته‎ها: در موش‎های تیمار شده با سدیم ارسنیت نسبت به گروه کنترل تعداد اسپرم و قطر لوله‎های سمی نیفر به طور معنی‎داری کاهش و میانگین قطر لومن لوله‎های سمی نیفر به طور معنی‎داری افزایش یافت. در گروه کورکومین+سدیم ارسنیت، کورکومین توانست اثرات نامطلوب ایجاد شده توسط سدیم ارسنیت را به طور معنی‎داری در خصوص بافت بیضه و تعداد اسپرم نسبت به گروه سدیم ارسنیت جبران نماید. با این وجود، تفاوت معنی‎داری در وزن بدن، وزن بیضه، مورفولوژی و قطر هسته اسپرماتوگونی‎ها بین هیچ یک از گروه‎ها مشاهده نشد.

نتیجه گیری: کورکومین قادر است اختلالات القا شده توسط سدیم ارسنیت را در تعداد اسپرم و بافت بیضه موش بالغ جبران نماید.

---

زمینه و هدف: در پاتوژنز سقط‏های مکرر جنین عوامل متعدد ژنتیکی و محیطی دخیل می‏باشند. تغییر فاکتورهای انعقادی خون طی دوران بارداری نقش مهمی در رخداد سقط مکرر جنین دارد. اخیرا ترومبوفیلی ارثی به عنوان عاملی برای سقط مکرر جنین شناخته شده ‏است. بنابر این در این مطالعه ارتباط میان چندشکلی فاکتور V (G1691A) و فاکتور II (G20210A) با سقط مکرر جنین در بیماران ایرانی بررسی شد.

مواد و روش ‏ها: در مجموع 203 زن در این مطالعه شرکت داشتند؛ 105 نفر با حداقل 2 سقط با علت ناشناخته به عنوان مورد و 98 نفر با حداقل 2 تولد موفق به عنوان شاهد مطالعه شدند. DNA ژنومی هر فرد از لوکوسیت‏های موجود در خون محیطی استخراج شد. وجود یا عدم جهش در ژن‏های فاکتور V (G1691A) و فاکتور II (G20210A) با روش PCR-RFLP و با استفاده از آنزیم‏های محدودالاثر Mnl1 و HindIII بررسی شد. در نهایت، اطلاعات با استفاده از آزمون آماری مربع کای ارزیابی شد.

یافته‏ ها: نتایج به دست آمده نشان داد شیوع چند شکلی‏‏های فاکتور V (G1691A) و فاکتور II (G20210A) در دو گروه شاهد و مورد از لحاظ آماری تفاوت معنی‏داری ندارد.

نتیجه‏ گیری: با توجه به نتایج این بررسی، چندشکلی‏‏های مذکور نقشی در اتیولوژی سقط مکرر جنین در جمعیت مورد مطالعه ندارند.

---

 زمینه وهدف: دیابت ملیتوس در نتیجه ی ناتوانی بدن در تولید هورمون انسولین  (دیابت نوع 1 ) و یا ناتوانی بدن در پاسخ به انسولین (دیابت نوع 2) ایجاد می شود. در  این مطالعه سطح سرمی نسفاتین -1  در رت های نر ویستار دیابتی نوع 1 و 2 بررسی و مقایسه می شود.

مواد و روش ها: 18 عدد رت نر ویستار بطور تصادفی به 3 گروه کنترل ، دیابتی نوع1. دیابتی نوع2تقسیم شدند. دیابت نوع 1 با تزریق استرپتوزوتوسین با دوز mg/kg 55 و دیابت نوع2 با تزریق استرپتوزوتوسین( mg/kg60)، و نیکوتین آمید(mg/kg 110) القا شد. 6 هفته پس از ابتلا ، وزن ، قند خون ناشتا، انسولین و نسفاتین-1 سرم اندازه گیری شد.

یافته ها: سطح نسفاتین-1 در رتهای دیابتی نسبت به رت های کنترل سالم افزایش داشت . نسفاتین-1 در رت های دیابتی نوع 2 به نسبت معنی داری بیشتر از رتهای دیابتی نوع 1 بود. سطح انسولین و میزان وزن رت های دیابتی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری یافت . میزان وزن رت های دیابتی نوع 1 نسبت به نوع 2 به طور معنی داری کمتر بود. قند خون رت های دیابتی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری یافت این افزایش در رت های دیابتی نوع 1 نسبت به نوع 2 بیشتر بود.

نتیجه گیری: افزایش معنی دار نسفاتین-1 در رت های دیابتی نوع2 نسبت به نوع1 مشاده شد.احتمالاً به دلیل وزن بیشتر  و یا تخریب کمتر سلولهای بتای پانکراس در رت های دیابتی نوع 2 می باشد.

---

---