جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای ابولحسنی

فرشاد ملک پور، فرید ابولحسنی، محسن تقوی، کاظم محمد، رضا مجد زاده، کوروش هولاکویی،
دوره 10، شماره 1 - ( فصلنامه 1386 )
چکیده

مقدمه: امید زندگی یکی از اندازه های خلاصه سلامت جمعیت است که مقادیر و روند تغییرات آن در طول زمان نتیجه اصلی عملکرد نظام سلامت را نشان می‌دهد. برآورد امید زندگی به روش‌های مستقیم و یا مبتنی بر مدل صورت می‌گیرد. در این بررسی برآورد امید زندگی مردم ایران به روش مستقیم در سال 1382 صورت گرفته است. روش کار: در یک مطالعه اکولوژیک، جهت محاسبه جدول عمر دوره‌ای خلاصه سال 1382 برای 23 استان از 28 استان کشور، تعداد موارد مرگ ثبت شده برای گروه‌های سنی و جنسی در این 23 استان در سال 1382 از نظام ثبت مرگ وزارت بهداشت مورد استفاده قرار گرفت. کم شماری مرگ بالای 4 سال به روش تعادل رشد براس برآورد و اصلاح شد. برای میزان‌های مرگ زیر یک‌سال و 4-1 سال از مقادیر آنها با مخرج موالید زنده طبق مطالعه جمعیت و سلامت سال 1379 استفاده شد. برای مقدار کل جمعیت 23 استان از اطلاعات وزارت بهداشت استفاده شد. توزیع جمعیت بر حسب سن و جنس یک بار مشابه با توزیع جمعیت سال 79 مطالعه جمعیت و سلامت و بار دیگر بر اساس پیشبرد جمعیت کل کشور از سرشماری سال 75 در نظر گرفته شد. جمعیت 23 استان معادل 73 درصد جمعیت کل 28 استان کشور در سال 1382 بود. با استفاده از جمعیت و مرگ به دست آمده، امید زندگی بر حسب سن و جنس برای 23 استان برآورد شد. فرض شد که توزیع جمعیت و مرگ 23 استان با کل 28 استان کشور در سال 1382 برابر است و بنابر این امید زندگی به دست آمده برای 23 استان برابر با امید زندگی کل کشور است. حساسیت نتایج نسبت به فرض‌های مطالعه سنجیده شد. حدود اطمینان 95 درصد به روش مونت کارلو محاسبه شدد. نتایج: امید زندگی در بدو تولد برای مردم ایران در سال 1382 بر اساس داده‌های وزارت بهداشت، 56/71 سال برای کل جمعیت (حدود اطمینان 95 درصد: 62/71 - 52/71)، 09/70 سال برای مردان (16/70 - 02/70) و 17/73 سال برای زنان (24/73 - 10/73) برآورد شد. حساسیت نتایج نسبت به فرض‌های مطالعه کمتر از نیم درصد بود. نتیجه گیری: برآورد امید زندگی برای جمعیت ایران در سال 1382 به روش مستقیم از مقادیر برآورد با روش‌های مبتنی بر مدل توسط مرکز آمار ایران 8/0 سال و توسط آژانس های سازمان ملل 5/2-1 سال بالاتر می‌باشد که به دلیل تفاوت در روش برآورد میزان‌های اختصاصی سنی و جنسی مرگ می باشد.
رضا پاکیاری، محمد رفیعی، سمیه ابولحسنی،
دوره 19، شماره 6 - ( شهریور 1395 )
چکیده

زمینه و هدف: زمان خرابی دندان دایمی از نوع سانسور شده فاصله‌ای می‌باشد، زیرا زمان دقیق پوسیدگی دندان مشخص نبوده و تنها می‌دانیم که پوسیدگی در فاصله بین دو ویزیت متوالی رخ داده است. آزمون‌های نیکویی برازش معدودی برای داده‌های سانسور شده فاصله‌ای در دسترس می‌باشد. در این مقاله، یک روش جدید را برای انجام آزمون نیکویی برازش داده‌های سانسور شده فاصله‌ای مربوط به زمان خرابی اولین دندان دایمی پیش آسیاب (دندان شماره 6) به کار خواهیم برد.

مواد و روشها: دو روش انجام آزمون نیکویی برازش داده‌های سانسور شده فاصله‌ای بر اساس تولید اعداد تصادفی از هر داده فاصله‌ای و سپس میانگین‌گیری از آماره آزمون و یا میانگین‌گیری از مقادیر p برای داده‌های زمان خرابی اولین دندان دایمی پیش آسیاب به کار گرفته شده است.

یافتهها: میانگین سن خرابی اولین دندان دایمی پیش آسیاب در 95 ماهگی به دست آمد. مقدار p آزمون نیکویی برازش مدل‌های وایبل، لگ نرمال و گاما به دو روش پیشنهادی به دست آمده است.

نتیجهگیری: با مقایسه مقادیر p، مدل لگ نرمال به عنوان مناسب‌ترین مدل برای برازش زمان خرابی اولین دندان دائمی پیش آسیاب معرفی شد.



صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb