دكتر مسعود ناظم، دكتر وحید گوهریان، دكتر حیدرعلی داوری، دكتر محمد جعفری، دكتر مهتاب ابراهیم بابائی،
دوره ۸، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۴ )
چکیده
مقدمه: سیستیک هیگروما یک اختلال تشکیل عروق لنفاوی می‌باشد که می‌تواند در اثر رشد زیاد و سریع، ارگان‌های مجاور را گرفتار کرده یا تحت فشار قرار دهد. روش اصلی درمان جراحی می‌باشدکه به علت عوارض ناشی از این درمان، درمان‌های غیر جراحی مثل استفاده از مواد اسکلروزان مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه تعیین اثر بلئومایسین در درمان سیستیک هیگروما می‌باشد. روش‌کار: این مطالعه به صورت نیمه تجربی در بیمارستان‌های الزهرا و کاشانی اصفهان از سال ۱۳۷۲ لغایت ۱۳۸۳ انجام گرفت. نمونه‌گیری به صورت غیر احتمالی آسان بود. در این مطالعه بیمارانی که به علت سیستیک هیگروما تحت درمان داروئی یا جراحی قرار می‌گرفتند، بررسی شدند. بیمارانی که نیاز به تزریق بلئومایسین داشتند با دوزهای مناسب تحت تزریق داخل ضایعه بلئومایسین قرار گرفته و در فواصل مشخص پیگیری شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از چک لیست شامل اطلاعاتی مثل سن، جنس، محل کیست، حجم کیست قبل و بعد از تزریق بلئوماسین، و یا جراحی استفاده شد. اطلاعات با استفاده از آزمون تی و تی زوج، تجزیه و تحلیل و ۰۵/۰< p معنی‌دار تلقی شد. نتایج: از ۷۲ بیمار مورد بررسی ۲۴ بیمار تحت درمان با بلئومایسین و ۴۸ بیمار تحت درمان جراحی قرار گرفتند. سن بیماران از زیر یک ماه تا ۱۸ سال بود. بیشترین محل گرفتاری در گردن با ۸/۴۶ درصد بود. میانگین اندازه کیست قبل از تزریق بلئومایسین ۶۶/۲۰±۹/۱۰۳ و بعد از تزریق ۱۹/۱۶±۹۱/۳۴ متر مکعب به دست آمد(۰۰۴/۰=p). میانگین اندازه کیست قبل از عمل جراحی ۸۱/۷±۵۱۱/۴۳ و بعد از عمل جراحی۳۹/۱±۳۹/۱ متر مکعب به دست آمد(۰۰۶/۰=p). میزان عود لنفانژیوما در گروهی که عمل جراحی شدند در کل ۱/۲۵ درصد و در گروهی که بلئومایسین دریافت کردند ۲/۲۹ درصد بود که تفاوت معنی‌داری نداشت. هیچ‌گونه عارضه جدی بعد از درمان با بلئو مایسین مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به کاهش قابل توجه حجم کیست بعد از تزریق بلئومایسین و عدم وجود عوارض قابل توجه در مقایسه با عمل جراحی کیست، از این روش می توان در درمان سیستیک هیگروما به صورت قطعی یا مکمل درمان جراحی استفاده کرد.
