جستجو در مقالات منتشر شده
فرزانه گل آقایی، بهمن صالحی، محمد رفیعی،
دوره 4، شماره 2 - ( 4-1380 )
دوره 4، شماره 2 - ( 4-1380 )
چکیده
آسیب دیدگان جسمی جنگ اغلب به دلیل ناتوانی های فیزیکی با تغییراتی در شیوه ی زندگی، اشتغال، فعالیت های اجتماعی و ارتباطات خانوادگی روبرو می باشند. مواجهه با فشارهای روانی ناشی از این تغییرات سلامت روانی آنان را مورد تهدید قرار می دهد. این پژوهش توصیفی تحلیلی به منظور بررسی میزان شیوع اختلال افسردگی و عومل موثر بر آن در جانبازان جسمی شهرستان اراک انجام گرفت. یک نمونه تصادفی شامل ۶۰۰ نفر از رزمندگان آسیب دیده در میدان های جنگ ایران و عراق با استفاده از پرسشنامه مشخصات فردی و آزمون افسردگی بک – فرم کوتاه ۲۱ جمله ای از نظر وجود علائم افسردگی مورد مطالعه قرار گرفتند. ۱۷۴ نفر (۲۹٪) در این آزمون نمره ۱۷ و بالاتر کسب کرده و افسرده شناخته شدند. استفاده از آزمون های مجذور کای و فیشر رابطه معنی داری بین افسردگی و متغیرهای عضو آسیب دیده، میزان تحصیلات، تعداد فرزندان، اشتغال، نوع سازمان محل کار، درآمد ماهانه، رضایت از روابط خانوادگی، مصرف دخانیات، تغییر شغل پس از آسیب دیدگی و رضایت از شغل نشان داد .(P<0/01) همچنین بین شدن افسردگی برحسب نمره آزمون بک و عضو آسیب دیده رابطه معنی داری وجود داشت. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون لجستیک نشان داد که عضو آسیب دیده، بیکاری، نارضایتی از شغل و روابط خانوادگی و همچنین مصرف دخانیات روابط معنی داری با اختلال افسردگی در جانبازان مورد مطالعه داشتند. .(P<0/05)
فریدون عزیزی، ربابه شیخ الاسلام، پروین میرمیران، گیتا عبدالحسینی، مسعود کیمیاگر، حسین ملک افضلی،
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
چکیده
مقدمه: از مدت ها قبل مشخص شده که کمبود ید در مناطق مختلف دنیا به خصوص مناطق کوهستانی آن وجود داشته است. این اختلالات در ایران نیز شناخته شده و برنامه کنترل و پیشگیری از بروز این اختلالات از جمله تولید و توزیع نمک ید دار از سال 1368 به مرحله اجرا در امده است.
روش کار: به منظور پایش برنامه کشوری مبارزه با کمبود ید در سال 1375، این بررسی در دانش آموزان 8 تا 10 ساله استان مرکزی انجام شد. طی یک بررسی توصیفی–مقطعی از طریق نمونه گیری تصادفی تعداد 1300 دانش آموز (به تعداد مساوی دختر و پسر) از نظر شیوع گواتر از طریق معاینه بالینی، اندازه گیری T4، T3،TSH سرم به روش رادیوایمونواسی و جذب T3 توسط رزین(T3 RU) ونمونه ادرار برای اندازه گیری ید ادرار به روش هضم مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج: میانگین T4، T3، TSHسرم به ترتیب μIu/ml 2/3± 1/3 ,169±28 ng/dl ,2±10 μg/dl بود. تفاوتی بین آنها در دو جنس و بین دانش آموزان شهری و روستایی وجود نداشت. 4 نفر T4 بالاتر از 12/5 μg/dl داشتند. میانه دفع ادراری ید در جمعیت مورد مطالعه μg/dl 16 بوده که در 75% موارد بیش تر از μg/dl 10 بود. ید ادرار کم تر از 5 μg/dl در 11% موارد وجود داشت. درصد کلی گواتر در استان 35% بوده که به ترتیب در دختران و پسران 36% و 34% بود.
نتیجه گیری: یافته های این بررسی نشان می دهد که 7 سال پس از شروع ید رسانی و 2 سال پس از آن که بیش از نیمی از جمعیت استان از نمک ید دار استفاده کرده اند، ید ادرار در گروه سنی 8 تا 10 ساله استان مرکزی به حد مطلوب سازمان جهانی بهداشت رسیده است اما با توجه به اینکه هنوز 35% از جمعیت مورد مطالعه مبتلا به گواتر هستند، این استان از نظر گواتر در سال 1375 اندمیک محسوب می شد.
روش کار: به منظور پایش برنامه کشوری مبارزه با کمبود ید در سال 1375، این بررسی در دانش آموزان 8 تا 10 ساله استان مرکزی انجام شد. طی یک بررسی توصیفی–مقطعی از طریق نمونه گیری تصادفی تعداد 1300 دانش آموز (به تعداد مساوی دختر و پسر) از نظر شیوع گواتر از طریق معاینه بالینی، اندازه گیری T4، T3،TSH سرم به روش رادیوایمونواسی و جذب T3 توسط رزین(T3 RU) ونمونه ادرار برای اندازه گیری ید ادرار به روش هضم مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج: میانگین T4، T3، TSHسرم به ترتیب μIu/ml 2/3± 1/3 ,169±28 ng/dl ,2±10 μg/dl بود. تفاوتی بین آنها در دو جنس و بین دانش آموزان شهری و روستایی وجود نداشت. 4 نفر T4 بالاتر از 12/5 μg/dl داشتند. میانه دفع ادراری ید در جمعیت مورد مطالعه μg/dl 16 بوده که در 75% موارد بیش تر از μg/dl 10 بود. ید ادرار کم تر از 5 μg/dl در 11% موارد وجود داشت. درصد کلی گواتر در استان 35% بوده که به ترتیب در دختران و پسران 36% و 34% بود.
نتیجه گیری: یافته های این بررسی نشان می دهد که 7 سال پس از شروع ید رسانی و 2 سال پس از آن که بیش از نیمی از جمعیت استان از نمک ید دار استفاده کرده اند، ید ادرار در گروه سنی 8 تا 10 ساله استان مرکزی به حد مطلوب سازمان جهانی بهداشت رسیده است اما با توجه به اینکه هنوز 35% از جمعیت مورد مطالعه مبتلا به گواتر هستند، این استان از نظر گواتر در سال 1375 اندمیک محسوب می شد.
مهرانگیز زمانی، فاطمه سلطان بیگی،
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
چکیده
مقدمه: دیسمنوره اولیه میزان شیوع تا 90% دارد و شایع ترین مشکل ژنیکولوژی محسوب می شود و یکی از علل شایع کاهش کیفیت زندگی زنان است. اساس درمان را داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی تشکیل می دهد و در خط دوم درمان قرص های خوراکی جلوگیری از بارداری قرار می گیرد. کارازمائی های بالینی چونTENS (تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست) طب سوزنی، اسیدهای چرب امگا3، (روغن ماهی)، نیتروگلیسیرین تراپوستی، تیامین و منیزیم همگی دیسمنوره را کاهش می دهد، ولی در مطالعات انجام شده تعداد نمونه ها اندک و مدت پیگیری کوتاه بوده است.
در مطالعه ای که توسط GOKHALE در کشور هند در سال 1996 انجام گرفت، تاثیر درمانی ویتامین B1 در درمان دیسمنوره ثابت گردید و پایایی جواب به درمان دو ماه بعد از قطع قرص گزارش گردید. برآن شدیم که طی مطالعه ای تاثیر درمانی ویتامینB1 را در درمان دیسمنوره اولیه ارزیابی نموده و پایایی جواب را به مدت سه ماه بعد از اتمام درمان بسنجیم.
روش کار: در این مطالعه که با مجوز رسمی از سازمان تحقیقات ملی کشور انجام گردید، در مدت زمان دو سال از مهر 78 تا مهر 80 طی مطالعه دوسوکور از افراد مبتلا به دیسمنوره اولیه در دبیرستان های دخترانه و پیش دانشگاهی همدان، یک گروه 124 نفره دریافت پلاسبو و یک گروه 118 نفره دریافت ویتامینB1 وارد مطالعه شدند و گروه شاهد مدت سه ماه روزانه یک عدد پلاسبو و گروه مورد یک عدد ویتامین B1 100mg دریافت داشتند و بعد از سه ماه از اتمام درمان بر اساس معیارهای Cox menstrual scale ,visual analgesic scale ارزیابی شده اند.
نتایج: شیوع دیسمنوره اولیه در جمعیت مورد مطالعه 57/9% بود. به طور کلی سن شروع قاعدگی 13/3 سال بود. در جمعیت مورد مطالعه 85/5% درصد قاعدگی نامنظم داشته اند و میانگین سن دیسمنوره 14/08 سال بوده است. شروع فراوانی علائم (سندرم قبل از قاعدگی) و علائم همراه با دیسمنوره نیز در جمعیت مورد مطالعه بررسی شد. توزیع فراوانی مصرفNSAID در جمعیت مورد مطالعه 63/7% بوده است. از بین دو گروه تحت درمان تسکین درد بعد از سه ماه در گروه شاهد 21% و در گروه مورد 86/4% بود که با Chi=103/59 ,value=0/000 ارزشمند بوده است و بعد از 6 ماه از شروع درمان و 3 ماه بعد از اتمام درمان با پیگیری نمونه ها میزان جواب درمانی تغییر نکرده است. آنالیز نتایج توسط SPSS انجام شد.
نتیجه گیری: بر اساس مطالعه در دست، پیشنهاد می گردد با توجه به بدون عوارض بودن این درمان، تحمل آسان دارو و نیز اثر درمانی خوب آن به عنوان یکی از درمان های رایج دیسمنوره مورد استفاده قرار گیرد. با توجه به این که پایایی درمان دیسمنوره اولیه با ویتامین B1 در این مطالعه سه ماه بوده است و بعد از سه ماه نیاز به تجدید درمان وجود دارد، استفاده از دوره های متناوب درمان با ویتامین B1 پیشنهاد می گردد.
در مطالعه ای که توسط GOKHALE در کشور هند در سال 1996 انجام گرفت، تاثیر درمانی ویتامین B1 در درمان دیسمنوره ثابت گردید و پایایی جواب به درمان دو ماه بعد از قطع قرص گزارش گردید. برآن شدیم که طی مطالعه ای تاثیر درمانی ویتامینB1 را در درمان دیسمنوره اولیه ارزیابی نموده و پایایی جواب را به مدت سه ماه بعد از اتمام درمان بسنجیم.
روش کار: در این مطالعه که با مجوز رسمی از سازمان تحقیقات ملی کشور انجام گردید، در مدت زمان دو سال از مهر 78 تا مهر 80 طی مطالعه دوسوکور از افراد مبتلا به دیسمنوره اولیه در دبیرستان های دخترانه و پیش دانشگاهی همدان، یک گروه 124 نفره دریافت پلاسبو و یک گروه 118 نفره دریافت ویتامینB1 وارد مطالعه شدند و گروه شاهد مدت سه ماه روزانه یک عدد پلاسبو و گروه مورد یک عدد ویتامین B1 100mg دریافت داشتند و بعد از سه ماه از اتمام درمان بر اساس معیارهای Cox menstrual scale ,visual analgesic scale ارزیابی شده اند.
نتایج: شیوع دیسمنوره اولیه در جمعیت مورد مطالعه 57/9% بود. به طور کلی سن شروع قاعدگی 13/3 سال بود. در جمعیت مورد مطالعه 85/5% درصد قاعدگی نامنظم داشته اند و میانگین سن دیسمنوره 14/08 سال بوده است. شروع فراوانی علائم (سندرم قبل از قاعدگی) و علائم همراه با دیسمنوره نیز در جمعیت مورد مطالعه بررسی شد. توزیع فراوانی مصرفNSAID در جمعیت مورد مطالعه 63/7% بوده است. از بین دو گروه تحت درمان تسکین درد بعد از سه ماه در گروه شاهد 21% و در گروه مورد 86/4% بود که با Chi=103/59 ,value=0/000 ارزشمند بوده است و بعد از 6 ماه از شروع درمان و 3 ماه بعد از اتمام درمان با پیگیری نمونه ها میزان جواب درمانی تغییر نکرده است. آنالیز نتایج توسط SPSS انجام شد.
نتیجه گیری: بر اساس مطالعه در دست، پیشنهاد می گردد با توجه به بدون عوارض بودن این درمان، تحمل آسان دارو و نیز اثر درمانی خوب آن به عنوان یکی از درمان های رایج دیسمنوره مورد استفاده قرار گیرد. با توجه به این که پایایی درمان دیسمنوره اولیه با ویتامین B1 در این مطالعه سه ماه بوده است و بعد از سه ماه نیاز به تجدید درمان وجود دارد، استفاده از دوره های متناوب درمان با ویتامین B1 پیشنهاد می گردد.
علی قنبری، بهروز نیک نفس، تقی تقی الطریحی،
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
چکیده
مقدمه: یکی از شیوه هائی که در درمان سرطان مطرح است استفاده از داروهای شیمی درمانی می باشد. سرطان پستان، بیماری شایعی است که هنوز داروی شیمی درمانی نتوانسته آن را به طور کامل درمان کند. در این تحقیق، توقف تکثیر سلول هایMCF-7 که یک رده سلولی سرطان پستان انسانی است به دنبال استفاده از داروی ضد سرطان سیس پلاتین بررسی می شود.
مواد و روش ها: در ابتداء پس از انجام شمارش سلولی با رنگ تریپان بلو تعداد یکسانی سلول به فلاسک ها ریخته شده و فلاسک ها به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند. در گروه مورد یک میکرومول داروی سیس پلاتین به مدت یک ساعت و در گروه شاهد محلول سالین نرمال اثر داده شدند. سپس فلاسک ها به مدت 48 ساعت دیگر انکوبه شدند. پس از این مدت، در سلول های چسبیده دو گروه شاهد و آزمایشی به طور جداگانه با رنگ تریپان بلو شمارش سلولی انجام گرفت. همچنین سلول های چسبیده دو گروه شاهد و آزمایشی به طور جداگانه با تولوئیدن بلو رنگ آمیزی شده و با میکروسکوپ نوری مطالعه شدند.
یافته ها: نتایج به دست آمده به دو گروه تقسیم شد. شمارش سلولی و میکروسکوپ نوری در شمارش سلولی نتایج به دست آمده به دو گروه تقسیم شد. شمارش سلولی و میکروسکوپ نوری در شمارش سلولی نتایج به دست آمده توسط ازمون آماری Mann-Withney ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تعداد سلول های چسبیده گروه ازمایشی نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری پیدا کرده است. در قسمت میکروسکوپ نوری، مشاهده شد که مورفولوژی سلول های چسبیده دو گروه شاهد و آزمایشی یکسان است.
نتیجه گیری: از آنجا که سلول هایMCF-7 چسبیده در حقیقت سلول های در حال تکثیر هستند، بنابراین می توان گفت که داروی سیس پلاتین بدن تغییر در مورفولوژی سلول ها موجب توقف تکثیر سلول هایMCF-7 می گردد.
مواد و روش ها: در ابتداء پس از انجام شمارش سلولی با رنگ تریپان بلو تعداد یکسانی سلول به فلاسک ها ریخته شده و فلاسک ها به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند. در گروه مورد یک میکرومول داروی سیس پلاتین به مدت یک ساعت و در گروه شاهد محلول سالین نرمال اثر داده شدند. سپس فلاسک ها به مدت 48 ساعت دیگر انکوبه شدند. پس از این مدت، در سلول های چسبیده دو گروه شاهد و آزمایشی به طور جداگانه با رنگ تریپان بلو شمارش سلولی انجام گرفت. همچنین سلول های چسبیده دو گروه شاهد و آزمایشی به طور جداگانه با تولوئیدن بلو رنگ آمیزی شده و با میکروسکوپ نوری مطالعه شدند.
یافته ها: نتایج به دست آمده به دو گروه تقسیم شد. شمارش سلولی و میکروسکوپ نوری در شمارش سلولی نتایج به دست آمده به دو گروه تقسیم شد. شمارش سلولی و میکروسکوپ نوری در شمارش سلولی نتایج به دست آمده توسط ازمون آماری Mann-Withney ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تعداد سلول های چسبیده گروه ازمایشی نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری پیدا کرده است. در قسمت میکروسکوپ نوری، مشاهده شد که مورفولوژی سلول های چسبیده دو گروه شاهد و آزمایشی یکسان است.
نتیجه گیری: از آنجا که سلول هایMCF-7 چسبیده در حقیقت سلول های در حال تکثیر هستند، بنابراین می توان گفت که داروی سیس پلاتین بدن تغییر در مورفولوژی سلول ها موجب توقف تکثیر سلول هایMCF-7 می گردد.
محمد حسن دوامی، لطیف معینی، محمد رفیعی،
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
چکیده
مقدمه: توجه به امر تحقیق و پژوهش، از عوامل اصلی شکوفائی علمی و تکنولوژی هر جامعه می باشد. بر نقش دانشگاه ها در نیل به این هدف تاکید فراوان شده است. در این رابطه، اجرای هرچه بیش تر پایان نامه های دانشجویی بر اساس استانداردهای مورد نظر از جایگاه خاصی برخوردار است. این مطالعه با هدف بررسی رعایت اصول نگارش علمی پایان نامه های دانشجویان پزشکی فازغ التحصیل دانشگاه علوم پزشکی اراک به انجام رسیده است.
روش کار: برای نیل به هدف فوق، کلیه پایان نامه های فارغ التحصیلان رشته پزشکی سال های 1373 لغایت 1379 دانشگاه جمعا به تعداد 266 عدد مورد بررسی قرار گرفتند. روش جمع آوری داده ها شامل مشاهده و ثبت در پرسشنامه بوده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی شامل به کارگیری شاخص های توصیفی و جداول و نمودارها انجام شده است.
نتایج: بیش ترین فراوانی پایان نامه ها مربوط به فارغ التحصیلان سال 1375 (23%) بود. بیش ترین فراوانی رشته تحصیلی پایان نامه ها به گروه های داخلی (17/7%) و جراحی چشم (13/2%) اختصاص داشت. بیش ترین تمایل خانم ها به پایان نامه های ارائه شده توسط گروه های پوست و زنان بود. در حالی که آقایان بیش تر تمایل به اخذ پایان نامه از گروه های جراحی و داخلی داشتند. به لحاظ نوع پایان نامه، بیش ترین فراوانی مربوط به مطالعات توصیفی–مقطعی به میزان 44% بود. هیچ یک از پایان نامه ها ترجمه و یا مرور مقالات نبودند. این بررسی رعایت اصول نگارش در 52% پایان نامه ها را خوب، 40% را متوسط و 8% را ضعیف نشان داد. به لحاظ بخش های شش گانه اصلی پایان نامه ها، صحیح ترین شیوه نگارش مربوط به بخش های چکیده (54%) و یافته ها (52/3%) و ضعیف ترین آن مربوط به نگارش بخش بحث (26/3%) بود.
نتیجه گیری: علیرغم افزایش کیفیت نسبی نگارش پایان نامه های تحصیلی در چند سال اخیر، اما هنوز نقائص زیادی در نگارش آنها مشاهده می شود. با توجه به نقش مهم این رسالات در ارتقائ تحقیق و پژوهش در دانشگاه ها، شایسته است نسبت به تهیه یک چارچوب صحیح و استاندارد توسط مراکز ستادی و تاکید بر به کارگیری سراسری آن اقدام گردد.
روش کار: برای نیل به هدف فوق، کلیه پایان نامه های فارغ التحصیلان رشته پزشکی سال های 1373 لغایت 1379 دانشگاه جمعا به تعداد 266 عدد مورد بررسی قرار گرفتند. روش جمع آوری داده ها شامل مشاهده و ثبت در پرسشنامه بوده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی شامل به کارگیری شاخص های توصیفی و جداول و نمودارها انجام شده است.
نتایج: بیش ترین فراوانی پایان نامه ها مربوط به فارغ التحصیلان سال 1375 (23%) بود. بیش ترین فراوانی رشته تحصیلی پایان نامه ها به گروه های داخلی (17/7%) و جراحی چشم (13/2%) اختصاص داشت. بیش ترین تمایل خانم ها به پایان نامه های ارائه شده توسط گروه های پوست و زنان بود. در حالی که آقایان بیش تر تمایل به اخذ پایان نامه از گروه های جراحی و داخلی داشتند. به لحاظ نوع پایان نامه، بیش ترین فراوانی مربوط به مطالعات توصیفی–مقطعی به میزان 44% بود. هیچ یک از پایان نامه ها ترجمه و یا مرور مقالات نبودند. این بررسی رعایت اصول نگارش در 52% پایان نامه ها را خوب، 40% را متوسط و 8% را ضعیف نشان داد. به لحاظ بخش های شش گانه اصلی پایان نامه ها، صحیح ترین شیوه نگارش مربوط به بخش های چکیده (54%) و یافته ها (52/3%) و ضعیف ترین آن مربوط به نگارش بخش بحث (26/3%) بود.
نتیجه گیری: علیرغم افزایش کیفیت نسبی نگارش پایان نامه های تحصیلی در چند سال اخیر، اما هنوز نقائص زیادی در نگارش آنها مشاهده می شود. با توجه به نقش مهم این رسالات در ارتقائ تحقیق و پژوهش در دانشگاه ها، شایسته است نسبت به تهیه یک چارچوب صحیح و استاندارد توسط مراکز ستادی و تاکید بر به کارگیری سراسری آن اقدام گردد.
جمشید آیت الهی،
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
چکیده
مقدمه: بیماری آمیبیازیس توسط تک یاخته انتامباهیستولیتیکا ایجاد و جزو سه انگل شایعی است که باعث مرگ و میر در انسان می شود.
روش کار: این مطالعه به صورت تجربی بالینی بر روی 45 بیمار مبتلا به امیبیازیس حاد روده ای انجام شد و به هر بیمار مجموعه قرص مترونیدازول 75 میلی گرم هر 8 ساعت و قرص یدوکینال 630 میلی گرم هر 8 ساعت به مدت یک هفته تجویز شد و نتایج حاصله به شرح زیر بود.
نتایج: 100% بیماران تا یک ماه پس از پایان درمان از نظر بالینی کاملا سالم و هیچ کدام از علائم بالینی آمیبیازیس حاد روده ای را نداشتند. همچنین 100% بیماران در پایان درمان، دو هفته و یک ماه پس از پایان درمان آزمایش مدفوع آنها از نظر انتامباهیستولیتیکا (کیست و تروفوزوئیت) منفی بود.
نتیجه گیری: به نظر می رسد زمان آن فرارسیده باشد که با تحقیقات بیش تر در صورت امکان بتوان تعداد قرص های تجویزی و همچنین مدت زمان درمان این بیماری را کاهش داد.
روش کار: این مطالعه به صورت تجربی بالینی بر روی 45 بیمار مبتلا به امیبیازیس حاد روده ای انجام شد و به هر بیمار مجموعه قرص مترونیدازول 75 میلی گرم هر 8 ساعت و قرص یدوکینال 630 میلی گرم هر 8 ساعت به مدت یک هفته تجویز شد و نتایج حاصله به شرح زیر بود.
نتایج: 100% بیماران تا یک ماه پس از پایان درمان از نظر بالینی کاملا سالم و هیچ کدام از علائم بالینی آمیبیازیس حاد روده ای را نداشتند. همچنین 100% بیماران در پایان درمان، دو هفته و یک ماه پس از پایان درمان آزمایش مدفوع آنها از نظر انتامباهیستولیتیکا (کیست و تروفوزوئیت) منفی بود.
نتیجه گیری: به نظر می رسد زمان آن فرارسیده باشد که با تحقیقات بیش تر در صورت امکان بتوان تعداد قرص های تجویزی و همچنین مدت زمان درمان این بیماری را کاهش داد.
سعید بابائی،
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
چکیده
مقدمه: این فلز گران بها از لحاظ شیمیایی یکی از کم فعال ترین فلزات محسوب می گردد. در دهه 1930 اثرات ضد التهابی ترکیبات حاوی طلا (سدیم اوروتیومالات) توجه دانش مندان را به خود جلب کرد. این ترکیبات می توانستند التهاب مفصل و پرده سینویال ناشی از برخی عوامل عفونی یا شیمیایی را سرکوب کنند. پیرو همین روش های درمانی، عوارض جانبی آنها برای اولین بار توجه دانشمندان را برای سنجش میزان طلای موجود در بدن انسان متعاقب عمل طلا درمانی جلب کرد. تحقیق حاضر با نگرشی متفاوت به سنجش میزان طلای موجود در مایعات بیولوژیک بدن افراد مذکر و مونث جامعه شهری تهران پرداخته است. چرا که هیچ یک از این افراد به طور مستقیم این فلز را به عنوان داروی تزریقی یا خوراکی دریافت نکرده اند و نحوه تماس آنها به عنوان زیورآلات و یا وسیله کار (زرگران–طلاسازان) بوده است.
روش کار: سنجش در این تحقیق به کمک دستگاه جذب اتمی(Atomic Absorption) صورت گرفته است و 80 نفر داوطلب از بین مراجعین به درمانگاه های مناطق مختلف شهر تهران طی سال 1370 و در صورتی که با شرایط موردنظر این تحقیق تطابق داشته اند در آن شرکت داده شده اند و بدین ترتیب 160 نمونه خون و ادرار تهیه گردید.
نتایج: در این تحقیق مشخص شد که میانگین طلای موجود در خون زنان غیر حامله ng/ml 232 و میانگین طلای خون مردان غیر زرگر ng/ml 280 (یک نانوگرم=9-10ضربدر 1 کیلوگرم) بوده است که بسیار بیش تر از همین مقدار در خون افراد جوامع غربی است. این مقدار در انگلیس 0/159 نانوگرم درصد میلی لیتر خون بیان شده است که بسیار کم تر از این مقدار در شهروند تهرانی است. برای بررسی آماری مقادیر سنجش شده از روش های غیر پارامتریک (Mann Whitney) استفاده شده است.
نتیجه گیری: تماس طولانی مدت با طلا در مردان نه تنها سبب افزایش مقدار طلای خون آنها نمی شود بلکه با کاهش مقدار طلای خون نیز همراه است. در زنان افزایش مقدار و زمان تماس پوستی با طلا به صورت زیورآلات با افزایش مقدار طلای خون هماهنگی دارد و همچنین مشخص گردید که بارداری در زنان بیش از پیش سبب افزایش مقدار طلای موجود در خون می شود.
روش کار: سنجش در این تحقیق به کمک دستگاه جذب اتمی(Atomic Absorption) صورت گرفته است و 80 نفر داوطلب از بین مراجعین به درمانگاه های مناطق مختلف شهر تهران طی سال 1370 و در صورتی که با شرایط موردنظر این تحقیق تطابق داشته اند در آن شرکت داده شده اند و بدین ترتیب 160 نمونه خون و ادرار تهیه گردید.
نتایج: در این تحقیق مشخص شد که میانگین طلای موجود در خون زنان غیر حامله ng/ml 232 و میانگین طلای خون مردان غیر زرگر ng/ml 280 (یک نانوگرم=9-10ضربدر 1 کیلوگرم) بوده است که بسیار بیش تر از همین مقدار در خون افراد جوامع غربی است. این مقدار در انگلیس 0/159 نانوگرم درصد میلی لیتر خون بیان شده است که بسیار کم تر از این مقدار در شهروند تهرانی است. برای بررسی آماری مقادیر سنجش شده از روش های غیر پارامتریک (Mann Whitney) استفاده شده است.
نتیجه گیری: تماس طولانی مدت با طلا در مردان نه تنها سبب افزایش مقدار طلای خون آنها نمی شود بلکه با کاهش مقدار طلای خون نیز همراه است. در زنان افزایش مقدار و زمان تماس پوستی با طلا به صورت زیورآلات با افزایش مقدار طلای خون هماهنگی دارد و همچنین مشخص گردید که بارداری در زنان بیش از پیش سبب افزایش مقدار طلای موجود در خون می شود.
اسماعیل مشیری،
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
چکیده
مقدمه: تیوپنتال یک داروی کوتاه اثر است که در گروه باربیتورات ها جای دارد و به علت خواص فارماکولئژیک مطلوب آن، یک داروی هوشبر استاندارد جهت القاء بیهوشی شناخته شده است. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی نسبی ترومبوفلبیت با تیوپنتال 2/5 درصد و 5 درصد می باشد.
روش کار: 300 نفر از بیمارانی که جهت انجام عمل غیر اورژانس به یکی از بیمارستان های دانشگاهی شهر اراک مراجعه می کردند و پس از عمل جراحی حداقل سه روز در بخش مربوطه بستری شده و در تقسیم بندی ASA (انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا) و در کلاس I وII قرار داشتند، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مساوی 150 نفری تقسیم شدند. به گروه اول mg/kg 4 تیوپنتال 2/5 درصد و به گروه دوم mg/kg 4تیوپنتال 5 درصد به یکی از وریدهای سطحی پشت دست تزریق شد.
نتایج: در این مطالعه شیوع فلبیت در کل بیمارانی که تیوپنتال 2/5 درصد دریافت کرده بودند 1/33 درصد بود (دو نفر از 150 نفر بیمار پس از تزریق دارو دچار فلبیت شدند) شیوع فلبیت در کل بیمارانی که تیوپنتال 5 درصد دریافت کردند 2 درصد بود. (سه نفر از 150 نفر بیمار پس از تزریق دارو دچار فلبیت شدند) در هر دو گروه فلبیت در 24 ساعت اول تزریق بروز کرد و در روز دوم و سوم هیچ بیماری دچار فلبیت در محل تزریق نشد. ترومبوز در هیچکدام از بیماران (در هر دو گروه) مشاهده نشد.
نتیجه گیری: شیوع فلبیت با تیوپنتال 5% بیش تر از میزان بروز آن با تیوپنتال 2/5 درصد می باشد.
روش کار: 300 نفر از بیمارانی که جهت انجام عمل غیر اورژانس به یکی از بیمارستان های دانشگاهی شهر اراک مراجعه می کردند و پس از عمل جراحی حداقل سه روز در بخش مربوطه بستری شده و در تقسیم بندی ASA (انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا) و در کلاس I وII قرار داشتند، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مساوی 150 نفری تقسیم شدند. به گروه اول mg/kg 4 تیوپنتال 2/5 درصد و به گروه دوم mg/kg 4تیوپنتال 5 درصد به یکی از وریدهای سطحی پشت دست تزریق شد.
نتایج: در این مطالعه شیوع فلبیت در کل بیمارانی که تیوپنتال 2/5 درصد دریافت کرده بودند 1/33 درصد بود (دو نفر از 150 نفر بیمار پس از تزریق دارو دچار فلبیت شدند) شیوع فلبیت در کل بیمارانی که تیوپنتال 5 درصد دریافت کردند 2 درصد بود. (سه نفر از 150 نفر بیمار پس از تزریق دارو دچار فلبیت شدند) در هر دو گروه فلبیت در 24 ساعت اول تزریق بروز کرد و در روز دوم و سوم هیچ بیماری دچار فلبیت در محل تزریق نشد. ترومبوز در هیچکدام از بیماران (در هر دو گروه) مشاهده نشد.
نتیجه گیری: شیوع فلبیت با تیوپنتال 5% بیش تر از میزان بروز آن با تیوپنتال 2/5 درصد می باشد.
علیرضا جمشیدی فرد، سیمین نجف قلیان، حمید گرامی،
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
دوره 4، شماره 3 - ( 7-1380 )
چکیده
مقدمه: سندرم کمپارتمان نکروز عضلات در یک محفظه آناتومیک بر اثر افزایش فشار داخل بافتی است که منجر به ایسکمی بافتی می گردد. به دلیل ابهام و پیچیدگی علایم بالینی، گاهی اوقات اطمینان در تشخیص دشوار می شود. از طرفی تشخیص زودرس از پیشرفت یک سری عوارض برگشت ناپذیر جلوگیری می کند. این نیاز منجر به ساخت دستگاه اندازه گیری Wick گردید که در این مطالعه از آن برای تعیین میزان فشار داخل بافتی استفاده شده است.
روش کار: مطالعه بر روی 32 بیمار با ترومای به اندام صورت گرفت که داوطلبانه و با آگاهی کامل مورد بررسی واقع شدند. قبل از اندازه گیری فشار داخل کمپارتمان به کمک دستگاه Wick علائم کلاسیک این سندرم شامل درد، درد در حالت Extension، رنگ پریدگی، حساسیت و سفتی، اختلال حسی، عدم حس نبض و زمان لازم برای پرشدگی مویرگی بر اساس تعاریف بالینی برای هر بیمار بررسی و ثبت شد.
نتایج: علائم بالینی بیمار با تغییرات ثبت شده توسط دستگاه اندازه گیری از نظر میزان هم خوانی علائم با فشار داخل کمپارتمان مقایسه شد. از میان علائم بالینی، درد شایع ترین علامت بود و رنگ پریدگی کم ترین شیوع را در بین بیماران مورد بررسی داشت. بین میزان فشار داخل کمپارتمان و بروز تعداد علائم بالینی نه گانه رگرسیون مثبت (R=0/69) به دست آمد.
نتیجه گیری: به نظر می رسد دستگاه مذکور وسیله پاراکلینیک قابل دسترس و ارزان قیمتی باشد که به راحتی می تواند برای ارزیابی فشار داخل کمپارتمان مورد استفاده واقع شده و موجب تشخیص دقیق تر و سریع تر سندرم کمپارتمان گردد.
روش کار: مطالعه بر روی 32 بیمار با ترومای به اندام صورت گرفت که داوطلبانه و با آگاهی کامل مورد بررسی واقع شدند. قبل از اندازه گیری فشار داخل کمپارتمان به کمک دستگاه Wick علائم کلاسیک این سندرم شامل درد، درد در حالت Extension، رنگ پریدگی، حساسیت و سفتی، اختلال حسی، عدم حس نبض و زمان لازم برای پرشدگی مویرگی بر اساس تعاریف بالینی برای هر بیمار بررسی و ثبت شد.
نتایج: علائم بالینی بیمار با تغییرات ثبت شده توسط دستگاه اندازه گیری از نظر میزان هم خوانی علائم با فشار داخل کمپارتمان مقایسه شد. از میان علائم بالینی، درد شایع ترین علامت بود و رنگ پریدگی کم ترین شیوع را در بین بیماران مورد بررسی داشت. بین میزان فشار داخل کمپارتمان و بروز تعداد علائم بالینی نه گانه رگرسیون مثبت (R=0/69) به دست آمد.
نتیجه گیری: به نظر می رسد دستگاه مذکور وسیله پاراکلینیک قابل دسترس و ارزان قیمتی باشد که به راحتی می تواند برای ارزیابی فشار داخل کمپارتمان مورد استفاده واقع شده و موجب تشخیص دقیق تر و سریع تر سندرم کمپارتمان گردد.
علی فانی،
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
چکیده
مقدمه: بیماری گریوز شایع ترین عامل تیروتوکسیکوز منتشر (80-60%) است و علت آن یک واکنش خود ایمنی است که با تولید IgG و اتصال به گیرنده های TSH سبب هیپرپلازی، هیپرتروفی و افزایش ترشح هورمون تیروئید می شود. ضمنا سلول هایT نیز با ترشح اینترفرون گاما به طور موضعی سبب افزایش گیرنده هایTSH و در واقع افزایش آنتی ژن بافتی و تقویت واکنش خود ایمنی می شود. درمان با داروهای ضد تیروئید، منجر به ایجاد خاموشی طولانی مدت در 40-30% موارد می شود. این مطالعه در صدد بررسی اثر اضافه کردن لووتیروکسین به رژیم درمانی معمول در کاهش عود طولانی مدت تیروکسیکوز است. رژیم درمانی با ید رادیو اکتیو و جراحی عمومی گرچه با درصد بالایی منجر به خاموشی می شود اما به علت عوارض شدید و طولانی کمتر از سوی متخصصین پذیرفته شده است.
روش کار: در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی انجام شده، اثر دو رژیم درمانی متی مازول، پروپرانولول و لووتیروکسین (گروه A) با متی مازول و پروپرانولول (گروهB ) در کاهش میزان عود طولانی گردیده بیماری گریوز بررسی و مقایسه شده است و پس از کنترل تظاهرات سمپاتیک پروپرانولول هر دو گروه درمانی قطع شد است.
نتایج: در طول مدت 7 سال 262 بیمار مطالعه را به پایان بردند که با استفاده از جدول اعداد تصادفی 137 نفر در گروه A و 125 نفر در گروه B قرار گرفتند. حداکثر سن شیوع در این مطالعه دهه 5-4 بود و 52/3% بیماران دارای گواتر درجهII بودند. میزان عود 3 سال پس از قطع درمان در گروه A 36/4% و در گروه B 61/6% بود.
نتیجه گیری: اغلب بیماران از نظر سنی در دهه های 5-3 می باشند. سن بیماران در این تحقیق جوان تر از گزارشات غربی (دهه پنجم و ششم) بوده ولی تظاهرات بالینی تفاوت چندانی با گزارش سایر مطالعات ندارد. نتایج حاصله از این مطالعه با دو روش درمانی فوق با استفاده از روش آنالیز Odds Ratio(OR)مورد مقایسه قرار گرفت. با محاسبه (OR) که در گواتر درجه I 27%، درجه II 32%، در سطح خطای 0.05 معنی دار است که نشان از موثر بودن رژیم دارویی A در کاهش عود طولانی مدت بیماری پس از قطع درمان دارد. در گواتر درجه IV شانس عود تفاوت معنی داری ندارد.
روش کار: در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی انجام شده، اثر دو رژیم درمانی متی مازول، پروپرانولول و لووتیروکسین (گروه A) با متی مازول و پروپرانولول (گروهB ) در کاهش میزان عود طولانی گردیده بیماری گریوز بررسی و مقایسه شده است و پس از کنترل تظاهرات سمپاتیک پروپرانولول هر دو گروه درمانی قطع شد است.
نتایج: در طول مدت 7 سال 262 بیمار مطالعه را به پایان بردند که با استفاده از جدول اعداد تصادفی 137 نفر در گروه A و 125 نفر در گروه B قرار گرفتند. حداکثر سن شیوع در این مطالعه دهه 5-4 بود و 52/3% بیماران دارای گواتر درجهII بودند. میزان عود 3 سال پس از قطع درمان در گروه A 36/4% و در گروه B 61/6% بود.
نتیجه گیری: اغلب بیماران از نظر سنی در دهه های 5-3 می باشند. سن بیماران در این تحقیق جوان تر از گزارشات غربی (دهه پنجم و ششم) بوده ولی تظاهرات بالینی تفاوت چندانی با گزارش سایر مطالعات ندارد. نتایج حاصله از این مطالعه با دو روش درمانی فوق با استفاده از روش آنالیز Odds Ratio(OR)مورد مقایسه قرار گرفت. با محاسبه (OR) که در گواتر درجه I 27%، درجه II 32%، در سطح خطای 0.05 معنی دار است که نشان از موثر بودن رژیم دارویی A در کاهش عود طولانی مدت بیماری پس از قطع درمان دارد. در گواتر درجه IV شانس عود تفاوت معنی داری ندارد.
ماندانا یداللهی، مصطفی سعادت، شاپور امیدواری، ایرج سعادت،
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
چکیده
مقدمه: خانواده آنزیمی گلوتاتیون-اس-ترانسفرازها در سم زدایی ترکیبات ایفای نقش می نمایند.GST های انسانی به چهار گروه π ،μ ،α و θ تقسیم می شوند که GSTMI یکی از اعضاء گروه GSTM می باشد. تحقیقات متعدد نشان داده اند که فقدان پروتئینGSTM1 با افزایش شانس ابتلا به چندین سرطان ارتباط دارد.
روش کار: در این مطالعه چند شکلی ژنتیکی GSTM1 بین اگزون 5 و 6 با استفاده از تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز(PCR) در 40 بیمار مبتلا به سرطان معده و 80 نفر سالم (به عنوان گروه شاهد) مقایسه گردید. همچنین در فرم جمع آوری اطلاعاتی با مشخصاتی همچون جنسیت، سن، عادت به استعمال سیگار و سابقه بدخیمی در خویشاوندان درجه اول ثبت گردید.
نتایج: فراوانی ژنوتیپ null (افرادی که برای حذف در ژن GSTM1 هموزیگوت می باشند) در گروه شاهد و سرطان معده به ترتیب 2/31 و 60% می باشد. ارتباط اماری معنی داری بین حذف در ژن GSTM1 و ابتلا به سرطان معده وجود دارد. (X2=9/21 ;df=1 ;p<0/005) صرف نظر از ژنوتیپGSTM1 عادت به استعمال سیگار و سابقه فامیلی بدخیمی با ابتلا به سرطان معده رابطه آماری معنی داری دارند.
نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر به خوبی نشان دادند که فراوانی ژنوتیپ null در ابتلا به سرطان معده دارای نقش مهمی است.
روش کار: در این مطالعه چند شکلی ژنتیکی GSTM1 بین اگزون 5 و 6 با استفاده از تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز(PCR) در 40 بیمار مبتلا به سرطان معده و 80 نفر سالم (به عنوان گروه شاهد) مقایسه گردید. همچنین در فرم جمع آوری اطلاعاتی با مشخصاتی همچون جنسیت، سن، عادت به استعمال سیگار و سابقه بدخیمی در خویشاوندان درجه اول ثبت گردید.
نتایج: فراوانی ژنوتیپ null (افرادی که برای حذف در ژن GSTM1 هموزیگوت می باشند) در گروه شاهد و سرطان معده به ترتیب 2/31 و 60% می باشد. ارتباط اماری معنی داری بین حذف در ژن GSTM1 و ابتلا به سرطان معده وجود دارد. (X2=9/21 ;df=1 ;p<0/005) صرف نظر از ژنوتیپGSTM1 عادت به استعمال سیگار و سابقه فامیلی بدخیمی با ابتلا به سرطان معده رابطه آماری معنی داری دارند.
نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر به خوبی نشان دادند که فراوانی ژنوتیپ null در ابتلا به سرطان معده دارای نقش مهمی است.
کامران مشفقی، محمد رفیعی،
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
چکیده
مقدمه: آنمی فقرآهن، شایع ترین شکل کم خونی در جهان است و مهم ترین بیماری که با آن ممکن است اشتباه شود، بیماری بتاتالاسمی مینور می باشد. جهت تشخیص این دو بیماری در حال حاضر، آزمایش اندازه گیری فریتین سرم و الکتروفورز هموگلوبین انجام می شود. به دلیل اینکه انجام تست های مذکور در حال حاضر در تمام آزمایشگاه های کشور امکان پذیر نمی باشد، یافتن تست های آسان تر، سهل الوصول تر و ارزان تر جهت افتراق این دو بیماری مفید می باشد. لذا در این مقاله تست شمارش رتیکولوسیت پس از مصرف یک دوره کوتاه مدت آهن در افتراق این دو بیماری، ارزیابی شده است.
روش کار: این مطالعه به روش توصیفی از نوع مقطعی است. تعداد 69 بیمار مبتلا به آنمی هیپوکروم میکروسیتیک وارد طرح شدند. از این بیماران آزمایشات اندازه گیری فریتین سرم، شمارش رتیکولوسیت و الکتروفورز هموگلوبین انجام گردید. پس از یک هفته درمان با قرص آهن خوراکی مجددا از بیماران تست شمارش رتیکولوسیت اندازه گیری شد و در صورت افزایش میزان رتیکولوسیت بیمار به عنوان آنمی فقر آهن محسوب می گردید. سپس جواب تست شمارش رتیکولوسیت با جواب فریتین و الکتروفورز هموگلوبین بیمار مقایسه می شد و حساسیت و ویژگی تست مذکور مورد بررسی قرار می گرفت.
نتایج: حساسیت و ویژگی تست مذکور جهت آنمی فقر آهن به ترتیب 82 و 67% و در مورد بتاتالاسمی مینور به ترتیب 64 و 78% بود.
نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده این است که این تست دارای حساسیت بالا در مورد آنمی فقر آهن و ویژگی بالا در مورد بتاتالاسمی مینور می باشد و به نظر می رسد در شرایطی که اندازه گیری فریتین و الکتروفورز هموگلوبین در دسترس نباشد، استفاده از تست شمارش رتیکولوسیت در افتراق این دو بیماری کمک کننده است.
نتایج: حساسیت و ویژگی تست مذکور جهت آنمی فقر آهن به ترتیب 82 و 67% و در مورد بتاتالاسمی مینور به ترتیب 64 و 78% بود.
نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده این است که این تست دارای حساسیت بالا در مورد آنمی فقر آهن و ویژگی بالا در مورد بتاتالاسمی مینور می باشد و به نظر می رسد در شرایطی که اندازه گیری فریتین و الکتروفورز هموگلوبین در دسترس نباشد، استفاده از تست شمارش رتیکولوسیت در افتراق این دو بیماری کمک کننده است.
صفرعلی طالاری، محمدحسن دوامی، مسعود ولیبک،
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
چکیده
مقدمه: ژیاردیازیس یکی از آلودگی های انگلی شایع در نقاط مختلف کشور است که می تواند باعث بروز مشکلات مختلف فردی و اجتماعی شود. با توجه به طیف وسیع آلودگی به ژیاردیا در کودکان، این مطالعه به منظور تعیین شیوع ژیاردیالامبلیا در داشن آموزان ۱۴-۶ساله مدارس شهر اراک در سال ۱۳۷۸ انجام گردید.
روش کار: تحقیق به روش توصیفی–مقطعی و نمونه برداری به روش تصادفی چند مرحله ای روی ۹۴۸ کودک در گروه های سنی ۱۴-۶ ساله در مقاطع ابتدایی و راهنمایی که حدود اطمینان آن با احتمال ۹۵٪ خطای قابل قبول ۲/۹٪ و شیوع ۲۷/۷٪ بودند، انجام پذیرفت. از هر دانش آموز سه نمونه مدفوع هرسه روز یک بار جمع آوری و با روش فرمالین اتر توسط متخصص انگل شناسی آزمایش شد. در افراد مبتلا به ژیاردیا، خصوصیات دموگرافیک سن، جنس، میزان تحصیلات، تحصیلات والدین، شغل والدین، وضعیت بهداشتی و علائم بالینی بررسی و در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. سپس نتایج با استفاده از آمارهای توصیفی ارائه شد.
نتایج: از تعداد ۹۴۸ دانش آموز مورد بررسی ۱۴۵ نفر (۱۵/۳٪) مبتلا به ژیاردیازیس بودند. حداکثر آلودگی در گروه سنی ۶-۷ سال به میزان ۲۷/۶٪ بود. از افراد مبتلا ۷۹٪ علامت دار و بقیه فاقد علایم بالینی بودند. شایع ترین علامت بالینی درد شکم ۶۴/۷٪ و کم ترین آن اسهال و استفراغ ۴/۲٪ بودند.
نتیجه گیری: شیوع آلودگی در منطقه مورد بررسی قابل توجه می باشد و تحقیقات تحلیلی برای شناخت علل و کاهش آلودگی را توجیه می نماید. همچنین ایجاد تسهیلات بهداشتی توسط مسئولین ذیربط می تواند در سلامت جامعه موثر واقع گردد.
روش کار: تحقیق به روش توصیفی–مقطعی و نمونه برداری به روش تصادفی چند مرحله ای روی ۹۴۸ کودک در گروه های سنی ۱۴-۶ ساله در مقاطع ابتدایی و راهنمایی که حدود اطمینان آن با احتمال ۹۵٪ خطای قابل قبول ۲/۹٪ و شیوع ۲۷/۷٪ بودند، انجام پذیرفت. از هر دانش آموز سه نمونه مدفوع هرسه روز یک بار جمع آوری و با روش فرمالین اتر توسط متخصص انگل شناسی آزمایش شد. در افراد مبتلا به ژیاردیا، خصوصیات دموگرافیک سن، جنس، میزان تحصیلات، تحصیلات والدین، شغل والدین، وضعیت بهداشتی و علائم بالینی بررسی و در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. سپس نتایج با استفاده از آمارهای توصیفی ارائه شد.
نتایج: از تعداد ۹۴۸ دانش آموز مورد بررسی ۱۴۵ نفر (۱۵/۳٪) مبتلا به ژیاردیازیس بودند. حداکثر آلودگی در گروه سنی ۶-۷ سال به میزان ۲۷/۶٪ بود. از افراد مبتلا ۷۹٪ علامت دار و بقیه فاقد علایم بالینی بودند. شایع ترین علامت بالینی درد شکم ۶۴/۷٪ و کم ترین آن اسهال و استفراغ ۴/۲٪ بودند.
نتیجه گیری: شیوع آلودگی در منطقه مورد بررسی قابل توجه می باشد و تحقیقات تحلیلی برای شناخت علل و کاهش آلودگی را توجیه می نماید. همچنین ایجاد تسهیلات بهداشتی توسط مسئولین ذیربط می تواند در سلامت جامعه موثر واقع گردد.
علیرضا سوسن آبادی، محمد جواد باقری، امراله چیت سازان،
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
چکیده
مقدمه: تهوع و استفراغ از تظاهرات شایع بسیاری از اختلالات عضوی و عملکردی است که به طور مکرر بعد از اعمال جراحی و بیهوشی عمومی ایجاد می شود. این حالت علاوه بر اینکه برای بیماران ناخوشایند می باشد ممکن است سبب ایجاد عوارضی برای ایشان گردد. در این مطالعه استفاده از یک روش غیر دارویی و غیر تهاجمی تحت عنوان طب فشاری (که خود یکی از روش های از طب سوزنی است) با تزریق وریدی متوکلوپرامید جهت جلوگیری از تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی و بیهوشی عمومی مورد مقایسه قرار گرفت.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه تجربی در سطح کارآزمایی بالینی است که به شکل کنترل دار و به منظور مقایسه اثر کلینیکی متوکلوپرامید وریدی و طب فشاری جهت جلوگیری از تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی و بیهوشی عمومی در اتاق عمل بیمارستان ولی عصر (عج) با استفاده از نمونه گیری تصادفی انجام شده است. نمونه های پژوهش تعداد 420 بیمار بودند که جهت اعمال جراحی شکم (لاپاراتومی) به اتاق عمل بیمارستان ولیعصر(عج) مراجعه نموده بودند. بیماران در سه گروه 140 نفره شامل گروه طب فشاری، متوکلوپرامید و شاهد گنجانده شده و مطالعه به صورت مقایسه ای و جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه و تجزیه و تحلیل آماری صورت گرفت.
نتایج: بیمارانی که طب فشاری و یا متوکلوپرامید در خلال بیهوشی عمومی برای اعمال جراحی شکم دریافت کرده بودند نسبت به گروه شاهد تهوع و استفراغ کم تری داشتند. در وقوع تهوع و استفراغ بین دو گروه بیمارانی که طب فشاری و متوکلوپرامید دریافت کرده بودند اختلاف معنی داری وجود نداشته و تقریبا تاثیر یکسانی داشتند. با توجه به جداول و محاسبه آماری و به دست آوردن Odds-Ratio برابر (OR=0/6) بین دو گروه متوکلوپرامید و طب فشاری اختلاف معنی داری به لحاظ بروز تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی و بیهوشی عمومی دیده نشد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، استفاده از طب فشاری به عنوان یک روش غیر تهاجمی و غیر دارویی، کم هزینه و بدون عارضه جانبی، جهت جلوگیری یا کاهش تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی و بیهوشی عمومی پیشنهاد می شود.
روش کار: این پژوهش یک مطالعه تجربی در سطح کارآزمایی بالینی است که به شکل کنترل دار و به منظور مقایسه اثر کلینیکی متوکلوپرامید وریدی و طب فشاری جهت جلوگیری از تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی و بیهوشی عمومی در اتاق عمل بیمارستان ولی عصر (عج) با استفاده از نمونه گیری تصادفی انجام شده است. نمونه های پژوهش تعداد 420 بیمار بودند که جهت اعمال جراحی شکم (لاپاراتومی) به اتاق عمل بیمارستان ولیعصر(عج) مراجعه نموده بودند. بیماران در سه گروه 140 نفره شامل گروه طب فشاری، متوکلوپرامید و شاهد گنجانده شده و مطالعه به صورت مقایسه ای و جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه و تجزیه و تحلیل آماری صورت گرفت.
نتایج: بیمارانی که طب فشاری و یا متوکلوپرامید در خلال بیهوشی عمومی برای اعمال جراحی شکم دریافت کرده بودند نسبت به گروه شاهد تهوع و استفراغ کم تری داشتند. در وقوع تهوع و استفراغ بین دو گروه بیمارانی که طب فشاری و متوکلوپرامید دریافت کرده بودند اختلاف معنی داری وجود نداشته و تقریبا تاثیر یکسانی داشتند. با توجه به جداول و محاسبه آماری و به دست آوردن Odds-Ratio برابر (OR=0/6) بین دو گروه متوکلوپرامید و طب فشاری اختلاف معنی داری به لحاظ بروز تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی و بیهوشی عمومی دیده نشد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، استفاده از طب فشاری به عنوان یک روش غیر تهاجمی و غیر دارویی، کم هزینه و بدون عارضه جانبی، جهت جلوگیری یا کاهش تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی و بیهوشی عمومی پیشنهاد می شود.
محمدرضا رضوانفر، آزاده غفاری،
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
چکیده
مقدمه: کتواسیدوز دیابتی(DKA) از عوارض حاد بیماران مبتلا به دیابت وابسته به انسولیم می باشد که عدم درمانه به موقع آن توام با مورتالیتی بالائی خواهد بود.
روش کار: این مطالعه به منظور بررسی در علائم بالینی، یافته های آزمایشگاهی و فاکتورهای مساعد کنندهDKA بیماران دیابتی بستری در بیمارستان حضرت ولی عصر (عج) اراک انجام شد. این مطالعه که از نوع توصیفی و به شکل مقطعی می باشد با روش نمونه گیری پواسن بستری به مدت 2 سال روی 30 بیمار مبتلا به DKA بستری شده در بیمارستان ولیعصر انجام گرفته است .
نتایج: از مجموع بیماران 20% را پسران و 80% را دختران تشکیل می دادند. غالب بیماران (83/3%) از قبل انسولین دریافت می کردند، در حالیکه در 16/6% بیماران، اولین شناسائی آنها به صورتDKA بوده است. شایع ترین عامل بروزDKA در این مطالعه قطع انسولین بوده (50%) و اکثر مواردDKA در دو روز اول قطع انسولین اتفاق افتاده بود. (60%) شایع ترین علامت بالینی در بیماران DKAَ ضعف و بی حالی بود که در 100% بیماران وجود داشت و در درجه بعدی علائم گوارشی و ریوی (تنفس اسیدوتیک) بودند که در 96/6% بیماران مشاهده شد. کاهش سطح هوشیاری نیز در 60% بیماران موقع مراجعه وجود داشت. در 20% بیماران هیپرکالمی و تنها در 3/3% بیماران هیپوکالمی وجود داشت. در هیچ یک از بیماران هیپرناترمی وجود نداشت و هیپوناترمی فقط در یک بیمار وجود داشت.
نتیجه گیری: تلاش در جهت آموزش بیماران و آگاهی دادن در مورد علائم اولیه و شایعDKA نقش مهمی در کاهش مورتالیتی این بیماری خواهد داشت.
روش کار: این مطالعه به منظور بررسی در علائم بالینی، یافته های آزمایشگاهی و فاکتورهای مساعد کنندهDKA بیماران دیابتی بستری در بیمارستان حضرت ولی عصر (عج) اراک انجام شد. این مطالعه که از نوع توصیفی و به شکل مقطعی می باشد با روش نمونه گیری پواسن بستری به مدت 2 سال روی 30 بیمار مبتلا به DKA بستری شده در بیمارستان ولیعصر انجام گرفته است .
نتایج: از مجموع بیماران 20% را پسران و 80% را دختران تشکیل می دادند. غالب بیماران (83/3%) از قبل انسولین دریافت می کردند، در حالیکه در 16/6% بیماران، اولین شناسائی آنها به صورتDKA بوده است. شایع ترین عامل بروزDKA در این مطالعه قطع انسولین بوده (50%) و اکثر مواردDKA در دو روز اول قطع انسولین اتفاق افتاده بود. (60%) شایع ترین علامت بالینی در بیماران DKAَ ضعف و بی حالی بود که در 100% بیماران وجود داشت و در درجه بعدی علائم گوارشی و ریوی (تنفس اسیدوتیک) بودند که در 96/6% بیماران مشاهده شد. کاهش سطح هوشیاری نیز در 60% بیماران موقع مراجعه وجود داشت. در 20% بیماران هیپرکالمی و تنها در 3/3% بیماران هیپوکالمی وجود داشت. در هیچ یک از بیماران هیپرناترمی وجود نداشت و هیپوناترمی فقط در یک بیمار وجود داشت.
نتیجه گیری: تلاش در جهت آموزش بیماران و آگاهی دادن در مورد علائم اولیه و شایعDKA نقش مهمی در کاهش مورتالیتی این بیماری خواهد داشت.
رضا برزو، غلامحسین فعله گری، بیتا ترکمان،
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
چکیده
مقدمه: تنفس ریتمیک یکی از روش های انحراف فکر است که جهت کنترل دردهای حاد مورد استفاده قرار می گیرد. انواع متخلفی از این تکنیک وجود دارد ولی تاکنون تحقیقی پیرامون این روش بر شدت درد بیماران پس از عمل ارتوپدی صورت نگرفته است.
روش کار: این پژوهش، نیمه تجربی و از نوع کارآزمایی بالینی بوده و هدف از آن تعیین تاثیر تنفس ریتمیک بر شدت درد و میزان مسکن دریافتی بیماران پس از عمل جراحی ارتوپدی است. در این پژوهش 68 بیمار که تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند به طور تصادفی در یکی از دو گروه تجربی (34 نفر) و گروه کنترل (34 نفر) تقسیم شدند و در 24 ساعت اول بعد از عمل مورد بررسی قرار گرفتند. درد بیماران با استفاده از معیار مقیاس بصری 10 عددی شدت درد (VAS) و میزان مسکن دریافتی مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج: تجزیه و تحلیل آماری از یافته های پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری از نظر شدت درد بین دو گروه تجربی و کنترل وجود داشت (P<0/001) . همچنین گروه تجربی میزان مسکن کم تری را نسبت به گروه کنترل دریافت کرده بودند. (P<0/001)
نتیجه گیری: با توجه به اطلاعات به دست آمده چنین می توان نتیجه گرفت که تنفس ریتمیک باعث کاهش شدت درد و میزان مسکن دریافتی بعد از عمل جراحی ارتوپدی شده است.
روش کار: این پژوهش، نیمه تجربی و از نوع کارآزمایی بالینی بوده و هدف از آن تعیین تاثیر تنفس ریتمیک بر شدت درد و میزان مسکن دریافتی بیماران پس از عمل جراحی ارتوپدی است. در این پژوهش 68 بیمار که تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند به طور تصادفی در یکی از دو گروه تجربی (34 نفر) و گروه کنترل (34 نفر) تقسیم شدند و در 24 ساعت اول بعد از عمل مورد بررسی قرار گرفتند. درد بیماران با استفاده از معیار مقیاس بصری 10 عددی شدت درد (VAS) و میزان مسکن دریافتی مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج: تجزیه و تحلیل آماری از یافته های پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری از نظر شدت درد بین دو گروه تجربی و کنترل وجود داشت (P<0/001) . همچنین گروه تجربی میزان مسکن کم تری را نسبت به گروه کنترل دریافت کرده بودند. (P<0/001)
نتیجه گیری: با توجه به اطلاعات به دست آمده چنین می توان نتیجه گرفت که تنفس ریتمیک باعث کاهش شدت درد و میزان مسکن دریافتی بعد از عمل جراحی ارتوپدی شده است.
مریم فرخی فر، حمیدرضا غفاریان شیرازی، سیامک یزدان پناه،
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
دوره 4، شماره 4 - ( 10-1380 )
چکیده
مقدمه: عفونت های بیمارستانی سالیانه مسئول 20/000 مرگ و میر بوده و از کلیه پذیرش های بیمارستانی حداقل 60% منجر به عفونت بیمارستانی می گردد. از این رو بررسی میزان آگاهی و عملکرد پرسنل پرستاری نسبت به پیش گیری از عفونت های بیمارستانی ضروری به نظر می رسد.
روش کار: در این مطالعه تعداد 100 نفر از کادر پرستاری در سطوح تحصیلی دیپلم، فوق دیپلم و لیسانس توسط نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار سنجش نگرش، آگاهی و عملکرد پرسشنامه بود که با استفاده از منابع تهیه و روایی و اعتبار آن نیز توسط یک مطالعه اولیه سنجیده شده بود. پرسش نامه بخش نگرش حاوی 15سوال نگرش بود که بر اساس مقیاس 5 درجه ای لیکرت (از کاملا موافق تا کاملا مخالف) تقسیم شده بود. جهت تجزیه و تحلیل داده های نگرش به هر یک از آزمودنی ها میزان 75-15 اختصاص یافت که بیش ترین نمرات بیانگر نگرش مثبت و کم ترین نمرات بیانگر نگرش منفی بود. نتایج آزمودنی ها بر اساس نمرات به دست آمده به سه گروه با نگرش مثبت، بینظر و منفی تقسیم شد و نتایج نشان داد که اکثریت دارای نگرش موافق (85/4%) نسبت به کنترل عفونت بوند. نمرات آزمودنی ها در دو مورد آگاهی و عملکرد بر اساس حداکثر نمره 100 تنظیم و نمرات کم تر از 50 به عنوان عدم کفایت در نظر گرفته شد.
نتایج: 44% آزمودنی ها از حداقل آگاهی از استانداردهای کنترل عفونت برخوردار بودند و نیز اکثریت آنان در رابطه با کنترل عفونت در هنگام انجام اعمال تهاجمی (تعویض پانسمان 84%، ساکشن نای 81%، سنداژمثانه 83% و تعویض محل وریدی 78%) عملکرد مورد قبول نداشتند. این مطالعه ارتباط آماری بین میزان آگاهی و متغیرهای سطح تحصیلات سمت و تجربه کاری نشان داد(P<0/01) رابطه تجربه کاری با میزان آگاهی منفی بود (r=0/276) همچنین بین متغیرهای تجربه در بخش ویژه اطفال و سابقه بیماری عفونی در خانواده و شرکت در کلاس های آموزشی با نحوه عملکرد رابطه معنی داری مشاهده شد. (P<0/01)
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاکی از آگاهی و عملکرد ضعیف کادر پرستاری در زمینه پیشگیری از عفونت های بیمارستانی در جامعه مورد مطالعه است و توجه جدی به آن در جامعه مورد مطالعه و احتمالا جوامع مشابه ضروری است.
روش کار: در این مطالعه تعداد 100 نفر از کادر پرستاری در سطوح تحصیلی دیپلم، فوق دیپلم و لیسانس توسط نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار سنجش نگرش، آگاهی و عملکرد پرسشنامه بود که با استفاده از منابع تهیه و روایی و اعتبار آن نیز توسط یک مطالعه اولیه سنجیده شده بود. پرسش نامه بخش نگرش حاوی 15سوال نگرش بود که بر اساس مقیاس 5 درجه ای لیکرت (از کاملا موافق تا کاملا مخالف) تقسیم شده بود. جهت تجزیه و تحلیل داده های نگرش به هر یک از آزمودنی ها میزان 75-15 اختصاص یافت که بیش ترین نمرات بیانگر نگرش مثبت و کم ترین نمرات بیانگر نگرش منفی بود. نتایج آزمودنی ها بر اساس نمرات به دست آمده به سه گروه با نگرش مثبت، بینظر و منفی تقسیم شد و نتایج نشان داد که اکثریت دارای نگرش موافق (85/4%) نسبت به کنترل عفونت بوند. نمرات آزمودنی ها در دو مورد آگاهی و عملکرد بر اساس حداکثر نمره 100 تنظیم و نمرات کم تر از 50 به عنوان عدم کفایت در نظر گرفته شد.
نتایج: 44% آزمودنی ها از حداقل آگاهی از استانداردهای کنترل عفونت برخوردار بودند و نیز اکثریت آنان در رابطه با کنترل عفونت در هنگام انجام اعمال تهاجمی (تعویض پانسمان 84%، ساکشن نای 81%، سنداژمثانه 83% و تعویض محل وریدی 78%) عملکرد مورد قبول نداشتند. این مطالعه ارتباط آماری بین میزان آگاهی و متغیرهای سطح تحصیلات سمت و تجربه کاری نشان داد(P<0/01) رابطه تجربه کاری با میزان آگاهی منفی بود (r=0/276) همچنین بین متغیرهای تجربه در بخش ویژه اطفال و سابقه بیماری عفونی در خانواده و شرکت در کلاس های آموزشی با نحوه عملکرد رابطه معنی داری مشاهده شد. (P<0/01)
نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاکی از آگاهی و عملکرد ضعیف کادر پرستاری در زمینه پیشگیری از عفونت های بیمارستانی در جامعه مورد مطالعه است و توجه جدی به آن در جامعه مورد مطالعه و احتمالا جوامع مشابه ضروری است.
آذردخت خسروی، آتوسا بهزادی،
دوره 5، شماره 1 - ( 1-1381 )
دوره 5، شماره 1 - ( 1-1381 )
چکیده
مقدمه: افزایش سریع مقاومت آنتی بیوتیکی به خصوص در بین باکتری های گرم منفی، محققین را تشویق به یافتن جایگزینی برای آنتی بیوتیک های غیر موثر نموده است و در این مورد گیاهان دارویی که تاثیر ضد میکروبی آنان از قبل شناخته شده است، انتخاب مناسبی به نظر می رسند. از آنجا که جفت دانه بلوط سال ها است در طب سنتی برای درمان اسهال به کار می رود، لذا هدف مطالعه بررسی تاثیر عصاره متانولی این گیاه بر روی تعدادی از باکتری های گرم منفی روده ای و مقایسه آن با برخی آنتی بیوتیک های رایج بود.
روش کار: عمل عصاره گیری از جفت دانه بلوط با استفاده از حلال متانول و با روش خیساندن انجام شد. عصاره حاصل توسط دستگاه تقطیر در خلاء تغلیظ شده و رقت های مورد آزمایش از عصاره خشک تهیه گردید. سپس اثر ضد میکروبی رقت های تهیه شده به دو روش حداقل غلظت مهار کننده و انتشار دیسک بر روی باکتری های اشریشیاکلی، شیگلا، سالمونلا و پروتئوس مورد بررسی قرار گرفت. پس از آن اثر ضد میکروبی گیاه با سه آنتی بیوتیک جنتامایسین، کوتریموکسازول و نالیدیکسیک اسید مقایسه گردید.
نتایج: تاثیر این عصاره بر باکتری های شیگلا و سالمونلا رابطه معنی داری با افزایش غلظت آن نداشت. بررسی های انجام شده نشان داد که عصاره جفت دانه بلوط، در برخی غلظت ها دارای تاثیر بیش تر یا مشابهی نسبت به آنتی بیوتیک های نالیدیکسیک اسید و کوتریموکسازول می باشد.
نتیجه گیری: در یک نگاه کلی اگرچه خاصیت ضد میکروبی قابل توجه جفت دانه بلوط مورد توجه است، بر اساس مطالعات تاثیر آن در درمان آسیب های گوارشی می تواند در ارتباط با وجود تانن ها نیز باشد که موجب جذب آب و رسوب پروتئین ها در روده می گردند.
روش کار: عمل عصاره گیری از جفت دانه بلوط با استفاده از حلال متانول و با روش خیساندن انجام شد. عصاره حاصل توسط دستگاه تقطیر در خلاء تغلیظ شده و رقت های مورد آزمایش از عصاره خشک تهیه گردید. سپس اثر ضد میکروبی رقت های تهیه شده به دو روش حداقل غلظت مهار کننده و انتشار دیسک بر روی باکتری های اشریشیاکلی، شیگلا، سالمونلا و پروتئوس مورد بررسی قرار گرفت. پس از آن اثر ضد میکروبی گیاه با سه آنتی بیوتیک جنتامایسین، کوتریموکسازول و نالیدیکسیک اسید مقایسه گردید.
نتایج: تاثیر این عصاره بر باکتری های شیگلا و سالمونلا رابطه معنی داری با افزایش غلظت آن نداشت. بررسی های انجام شده نشان داد که عصاره جفت دانه بلوط، در برخی غلظت ها دارای تاثیر بیش تر یا مشابهی نسبت به آنتی بیوتیک های نالیدیکسیک اسید و کوتریموکسازول می باشد.
نتیجه گیری: در یک نگاه کلی اگرچه خاصیت ضد میکروبی قابل توجه جفت دانه بلوط مورد توجه است، بر اساس مطالعات تاثیر آن در درمان آسیب های گوارشی می تواند در ارتباط با وجود تانن ها نیز باشد که موجب جذب آب و رسوب پروتئین ها در روده می گردند.
افسانه نوروزی،
دوره 5، شماره 1 - ( 1-1381 )
دوره 5، شماره 1 - ( 1-1381 )
چکیده
مقدمه: بیحسی نخاعی از روش های متداول بیهوشی در عمل سزارین می باشد که در طی دهه گذشته بسیار مورد توجه متخصصین بیهوشی قرار گرفته است. هیپوتانسیون از عوارض شایع (45تا 100%) بیحسی نخاعی می باشد که در صورت عدم کنترل به موقع، می تواند منجر به عوارض در مادر و جنین شود. جلوگیری از افت فشار خون و به حداقل رساندن نوسانات آن به دنبال بیحسی نخاعی از مهم ترین دغدغه های متخصصین بیهوشی می باشد.
روش کار: دو گروه از بیماران به صورت اتفاقی انتخاب شدند که در یک گروه از 500 میلی لیتر محلول رینگر جهت پیش مایع درمانی استفاده شد و در گروه دوم علاوه بر پیش مایع درمانی با محلول رینگر، 10 میلی گرم افدرین وریدی قبل از بیحسی تجویز شد.
نتایج: با توجه به یافته های آماری، اختلاف معنی داری بین فشار خون در طی 5 دقیقه اول بعد از بیحسی نخاعی در دو گروه وجود دارد. (P<0/0001)
نتیجه گیری: تجویز افدرین وریدی قبل از بیحسی نخاعی می تواند در جلوگیری از بروز هیپوتانسیون و نوسانات شدید و ناگهانی در فشار خون در طی 5 دقیقه اول بعد از بیحسی نخاعی موثر باشد.
روش کار: دو گروه از بیماران به صورت اتفاقی انتخاب شدند که در یک گروه از 500 میلی لیتر محلول رینگر جهت پیش مایع درمانی استفاده شد و در گروه دوم علاوه بر پیش مایع درمانی با محلول رینگر، 10 میلی گرم افدرین وریدی قبل از بیحسی تجویز شد.
نتایج: با توجه به یافته های آماری، اختلاف معنی داری بین فشار خون در طی 5 دقیقه اول بعد از بیحسی نخاعی در دو گروه وجود دارد. (P<0/0001)
نتیجه گیری: تجویز افدرین وریدی قبل از بیحسی نخاعی می تواند در جلوگیری از بروز هیپوتانسیون و نوسانات شدید و ناگهانی در فشار خون در طی 5 دقیقه اول بعد از بیحسی نخاعی موثر باشد.
اکرم بیاتی، پروین عباسی،
دوره 5، شماره 1 - ( 1-1381 )
دوره 5، شماره 1 - ( 1-1381 )
چکیده
مقدمه: این پژوهش به منظور تعیین میزان ارضاء نیازهای جسمی و روانی-اجتماعی نوجوانان دختر سال سوم راهنمایی مدارس دولتی شهر اراک توسط والدین آنها انجام شد.
روش کار: در این مطالعه تعداد 556 دختر نوجوان مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه ها به روش خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ای مشتمل بر 57 سوال بود که توسط واحدهای مورد پژوهش تکمیل گردید. بعد از جمع آوری اطلاعات داده ها بر اساس آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که نیازهای جسمی نمونه ها به میزان 69/1% در حد زیاد، 29/3% در حد متوسط و 1/6% در حد کم توسط والدین ارضاء شده است. همچنین نیازهای روانی-اجتماعی نمونه ها به میزان 69/9% در حد زیاد، 28/2% در حد متوسط و 2/2% در حد کم توسط والدین آنها ارضاء شده است. میزان تاثیر نیازهای جسمی دانش آموزان به طور معنی دار با متغیرهایی از قبیل سن دانش آموز(p<0/05) ، سن مادر (p=0/03)، سن پدر (p=0/02)، تحصیلات والدین(p=0/0001) ، شغل پدر(p=0/0001) ، شغل مادر (p=0/0007)، رتبه تولد(p=0/0008) و تعداد فرزندان خانواده (p=0/0001) ارتباط داشت. همچنین میزان ارضاء نیازهای روانی–اجتماعی آنان به طور معنی دار با متغیرهایی چون سن دانش آموز(p=0/0003) ، تحصیلات مادر(p=0/0001) ، شغل والدین(p=0/0007) و تعداد فرزندان خانواده (p=0/0001) ارتباط داشت.
نتیجه گیری: از آنجا که نتایج پژوهش نقش تنش های اقتصادی خانواده در کمبود ارضای نیازها به خصوص نیازهای روانی–اجتماعی نوجوانان را مشخص تر نشان داد، پیشنهاد می گردد که تحقیقات وسیع تری در این زمینه انجام شود.
روش کار: در این مطالعه تعداد 556 دختر نوجوان مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه ها به روش خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ای مشتمل بر 57 سوال بود که توسط واحدهای مورد پژوهش تکمیل گردید. بعد از جمع آوری اطلاعات داده ها بر اساس آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: یافته های پژوهش نشان داد که نیازهای جسمی نمونه ها به میزان 69/1% در حد زیاد، 29/3% در حد متوسط و 1/6% در حد کم توسط والدین ارضاء شده است. همچنین نیازهای روانی-اجتماعی نمونه ها به میزان 69/9% در حد زیاد، 28/2% در حد متوسط و 2/2% در حد کم توسط والدین آنها ارضاء شده است. میزان تاثیر نیازهای جسمی دانش آموزان به طور معنی دار با متغیرهایی از قبیل سن دانش آموز(p<0/05) ، سن مادر (p=0/03)، سن پدر (p=0/02)، تحصیلات والدین(p=0/0001) ، شغل پدر(p=0/0001) ، شغل مادر (p=0/0007)، رتبه تولد(p=0/0008) و تعداد فرزندان خانواده (p=0/0001) ارتباط داشت. همچنین میزان ارضاء نیازهای روانی–اجتماعی آنان به طور معنی دار با متغیرهایی چون سن دانش آموز(p=0/0003) ، تحصیلات مادر(p=0/0001) ، شغل والدین(p=0/0007) و تعداد فرزندان خانواده (p=0/0001) ارتباط داشت.
نتیجه گیری: از آنجا که نتایج پژوهش نقش تنش های اقتصادی خانواده در کمبود ارضای نیازها به خصوص نیازهای روانی–اجتماعی نوجوانان را مشخص تر نشان داد، پیشنهاد می گردد که تحقیقات وسیع تری در این زمینه انجام شود.
تماس با ما
مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک
ایران، اراک، سردشت، میدان بسیج، دانشگاه علوم پزشکی اراک، مجتمع دانشگاهی پیامبر اعظم
ایمیل:amujournal@gmail.com, journal@arakmu.ac.ir,
کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشد.
طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق
© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Arak University of Medical Sciences
Designed & Developed by : Yektaweb