مقدمه
اختلال اندوتلیوم ممکن است چند دهه پیش از ظهور علائم کلینیکی در بیماران دچار عوامل خطرزای قراردادی نظیر هایپرکلسترومی، دیابت و سیگار کشیدن و عوامل خطرزای جدید نظیر چاقی، عفونت و التهاب توسعه‌یافته باشد [1 ,2 ,3]. توسعه اختلال اندوتلیوم با کاهش یافتن دسترسی زیستی به نیتریک اکسید همراه است و شاید به‌ طور نامطلوبی تعادل بین آسیب و ترمیم عروقی را تغییر دهد و شرایطی ایجاد کند که به جراحی نیاز باشد. یکی از این شرایط اترواسکلروزیس است که با عوامل افزایش‌یافته در اثر چاقی (لیپوپروتئین با چگالی بالا، مقاومت انسولینی، دیابت و پر فشار خونی) بروز می‎یابد [4 ,5, 6]. 
آدروپین (تلفیقی از 2 واژه لاتین Aduro به معنای آتش زدن و Pinquis به معنای چربی‎ ها)، پپتید ترشح‌شده جدیدی از بافت کبدی است که برای اولین بار کومار و همکاران در موش‎های چاق کشف کردند [7]. آدروپین، هورمون متابولیکی جدیدی است که در تنظیم متابولیسم لیپیدی سهم دارد [7]. این هورمون هومئوستاز چربی را با کدگذاری ژن وابسته به هومئوستاز انرژی تنظیم می‎کند. آدروپین حاوی 76 آمینو اسید است و وزن مولکولی آن 4499/9 دالتون است. توالی‏های آمینو اسیدی آدروپین به ‌طور 100 درصد در انسان و موش شناسایی شده‏اند [8]. 
آدروپین در ابتدا در بافت‎های کبد و مغز شناسایی شد. همچنین در فضای عروقی، نورون‎های مغزی، سلول‏های پورکینژ و لایه‎های گرانولار در بافت مخچه مشاهده شد [7، 9, 10, 11]. در مطالعات اولیه، بیش بیانی آدروپین چاقی ناشی از رژیم غذایی، مقاومت انسولین و تحمل گلوکز را در موش‎ها بهبود داد [7، 12، 13]. با وجود این، در مطالعات بعدی محققان بیان کردند آدروپین تنظیم‌کننده جدیدی در عملکرد اندوتلیالی است. به ‌دلیل ارتباط قوی بین عملکرد عروقی و حساسیت انسولینی، آن‌ها فرض کردند که آدروپین ممکن است اثر مستقیمی بر اندوتلیوم بگذارد. نتایج آن‌ها نشان داد آدروپین از طریق مسیر وابسته به نیتریک اکسید می‎تواند نقش محافظتی بر عملکرد اندوتلیالی داشته باشد [11، 14]. 
به نظر می‏رسد این نقش از طریق مسیرهای گیرنده 2 فاکتور رشد اندوتیالی، فسفاتیدیل اینوزیتول 3 کیناز، پروتئین کیناز B و مسیر VEGFR2 -کیناز تنظیم‌کننده سیگنال خارج سلولی 2/1 (ERK1/2) حمایت شود [14]. چاقی به ‌طور قوی با افزایش استرس اکسایشی سیستماتیک همراه است [15]. همچنین تجمع بیش از اندازه چربی با مارکرهای استرس اکسایشی مرتبط است [16]. تولید اکسیدانی افزایش‌یافته از طریق کاهش نیتریک اکسید با استعداد افزایش‌یافته اترواسکلروزیس مرتبط است [15].
 از آنجا ‌که دلیل نسبتاً عمده برای افزایش شیوع چاقی به ‌طور مسلم کاهش سطح فعالیت بدنی ناشی از زندگی ماشینی است [17]؛ بنابراین افزایش استفاده از فعالیت‏های ورزشی به نظر می‌رسد بتواند در کاهش یا توقف پیشرفت بیماری‏های ناشی از آن دخیل باشد. بیشتر اثرات فعالیت ورزشی بر اندوتلیوم عروقی توسط افزایش متناوب استرس قیچی‎وار لایه‌ای ایجاد می‌شود که با افزایش برون‎ده قلبی طی اعمال جسمانی همراه است. 
در طرف لامینای سلول‎های اندوتلیالی، پیام‌رسانی مستقیم می‎تواند از طریق دفورمیشن گلیکوکالیس روی ‏دهد. این سیگنال ایجادشده توسط استرس قیچی‏وار می‎تواند کانال‎های یون کلسیمی را فعال ‎کند، فعالیت فسفولیپاز به پیام‌رسانی کلسیم، رهایی پراستاگلاندین I2 و ریلکس شدن سلول عضله صاف ناشی از cAMP منجر می‎شود. گیرنده -2‌VEGF قرار‌گرفته در سطح لامینا می‎تواند با کادهرین اندوتلیالی عروقی، کادهرین، بتا و PI3K همکاری کند تا Akt را فسفوریله کرده و فسفوریلاسیون eNOS ناشی از Akt را ایجاد کند که به تولید بیشتر نیتریک اکسید منجر می‎شود [18].  
همچنین بیان شده است بهینه‌سازی سوخت‌وساز چربی در عضله اسکلتی یک فاکتور کلیدی در کاهش چاقی و اضافه وزن است. تمرین استقامتی، استراتژی مؤثری برای پیشگیری از چاقی و کاهش وزن است، زیرا لیپولیز و اکسیداسیون، اسید چرب را در عضله اسکلتی بهبود می‏بخشد. با این‌ حال، نشان داده شده است این بهبود وابسته به شدت تمرین است. بدین معنا که با افزایش شدت از پایین تا متوسط این دستاوردها بهبود می‏یابند. به ‌علاوه، اهمیت فقدان وقت نیز یکی از اصلی‎ترین مشکلات جوامع امروزی است.
در همین راستا، آزمایش تناوبی شدید می‎تواند بر این مشکل غلبه کند [19]. لیتل و همکاران بیان کردند کمتر از 30 دقیقه فعالیت ورزشی شدید در هفته با کل 75 دقیقه فعالیت تداومی در هفته از نظر دستاوردهای ایجادشده برابری می‎کند [20]. آزمایش تناوبی شدید می‎تواند روشی مقرون‌به‌صرفه برای کاهش چربی بدن و انسولین پلاسما و بیماری شریان کرونری باشد [19، 21، 22، 23]. همچنین در یک فرا‌تحلیل نشان داده شد 4 تا 12 هفته آزمایش تناوبی شدید با کاهش بیشتر در فشار خون سیستولیک و افزایش بیشتر در اکسیژن مصرفی بیشینه نسبت به سایر فرم‏های تمرینی در افراد دچار اضافه وزن و چاق همراه است [24]. در مورد اثر فعالیت ورزشی حاد یا سازگاری‏های انجام‌شده ناشی از آن بر آدروپین، تاکنون مطالعه‏ای (انسانی / حیوانی) انجام نشده است. به نظر می‏رسد تحقیق حاضر اولین مطالعه در این زمینه باشد. هدف از تحقیق حاضر، تعیین تأثیر 8 هفته فعالیت شدید تناوبی بر آدروپین و متابولیت‏های نیتریک اکسید مردان دچار اضافه وزن بود.
مواد و روش ‎ها
طرح تحقیق و آزمودنی‎ ها
این مطالعه از نوع تحقیقات نیمه‌تجربی بود که با طرح پیش‌آزمون‌ و پس‌آزمون انجام شد. انتخاب آزمودنی از میان افرادی انجام شد که پس از فراخوان عمومی در باشگاه‎های ورزشی و طبق معیارهای ورود به تحقیق شاخص توده بدنی بین 25 تا 30 کیلوگرم / متر مربع داشتند. آزمودنی‏ها پس از تکمیل پرسش‌نامه میزان فعالیت بدنی [25, 26] و نیز رضایت‌نامه شرکت در تحقیق و با رعایت معیارهای ورود و خروج تحقیق (توده بدنی بیشتر از 25 و کمتر از 30 کیلوگرم بر متر مربع، نداشتن سابقه بیماری قلبی‌عروقی و شرکت نکردن در فعالیت‌های ورزشی منظم)، به ‌طور تصادفی در 2 گروه آزمایش تناوبی شدید (16 آزمودنی با میانگین سنی 3/07±29/87) و گروه کنترل (16 آزمودنی با میانگین سنی 3/01±31/25) قرار گرفتند. 
محاسبه حجم نمونه بر اساس اطلاعات مطالعه والتر و همکاران که اثر 8 هفته آزمایش تناوبی شدید را بررسی کردند، انجام شد (2 دامنه، β-1 برابر با 0/8 و سطح آلفای 0/05 درصد) [27]. در همه مراحل تحقیق، اصول بیانیه هلسینکی و اخلاق در پژوهش، رعایت شد (کد 26-17560). 
روش اجرای تحقیق
 از آزمودنی‏ها خواسته شد تا در آزمایشگاه مرکز تحقیقات پزشکی‌ورزشی دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران حضور به هم رسانند. پس از ورود آزمودنی‏ها به آزمایشگاه، میزان 5 سی‎سی ‌خون از ورید آنتی‌کوبیتال پیش از آزمایش تحقیقی (24 ساعت پیش از آزمایش تمرینی) گرفته شد. ترکیب بدنی آزمودنی‏ها با دستگاه تجزیه‌وتحلیل ترکیب بدن به‌ روش مقاومت الکتریکی زیستی یا BIA (مدل 418-BC Tanita ساخت ژاپن) و نیز مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی با آزمون بروس توسط تردمیل (مدل تکنوجیم -300 ساخت کشور ایتالیا) اندازه‏گیری شد. برای کنترل برنامه غذایی از پرسش‌نامه اعتبارسنجی‌شده طی 3 روز زوج و 3 روز فرد استفاده شد [16].
در‌نهایت، مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی‎ها برای تعیین شدتی که آزمودنی‎ها باید طبق آن، آزمایش تناوبی شدید را 8 هفته انجام دهند، با آزمون بروس (6 مرحله 3 دقیقه‎ای همراه با افزایش 2 درصدی به شیب دستگاه به ازای هر 3 دقیقه و افزایش سرعت دستگاه به ‌ترتیب 1/7، 2/5، 3/4، 5 و 5/5 مایل در ساعت) ارزیابی شد [28]. پس از تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی‎ ها (بر اساس رسیدن به واماندگی و دستیابی حداقل به 90 درصد ضربان قلب حداکثری) به مدت 2 دوره 4 هفته‎ای (8 هفته) آزمایشات تناوبی شدید را انجام دادند. آزمایشات تناوبی شدید به صورت 3 جلسه در هفته انجام شد. در هر جلسه تمرینی طبق شدت ارائه‌شده برای هر فرد، آزمودنی ابتدا 5 دقیقه را با شدت 40 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی گرم می‌کند و سپس 20 تکرار 30 ثانیه‌ای (10 دقیقه) با 13 ثانیه بین هر تکرار (19 تکرار×13 ثانیه =4 دقیقه) انجام می‎دهد [27, 29 ,30 ,31]. 
شدت برنامه تمرینی هفته‎های 1 تا 4 آزمایش تناوبی شدید، شدت از 85 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی آغاز شد و تا انتهای هفته چهارم به 90 درصد رسید. شدت برنامه تمرینی هفته‎های 5 تا 8 آزمایش تناوبی شدید، شدت از 90 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی آغاز شد و تا انتهای هفته چهارم به 95 درصد ‏رسید. در انتهای هفته هشتم تحقیق (24 ساعت پس از اجرای آخرین جلسه تمرینی) از آزمودنی‏ها خواسته شد تا برای مرحله پس‌آزمون در آزمایشگاه حضور داشته باشند. در این مرحله نیز مشابه مرحله اول، نمونه‏گیری خونی و سایر مراحل اجرایی تکرار شد.
نمونه‌گیری خونی
برای ارزیابی آدروپین و متابولیت‎های نیتریک اکسید (نیتریت و نیترات) پیش‌آزمون و پس‌آزمون، طی حالت ناشتایی خون‌گیری به عمل آمد و با سرعت 3000 دور بر دقیقه و به‌ مدت 7 دقیقه و در درجه حرارت 5 درجه سانتی‌گراد سانتریفیوژ و برای اندازه‌گیری‌ متغیرهای مورد نظر تا اتمام مرحله پس‌آزمون، در شرایط فریز 70- درجه سانتی‌گراد نگهداری شدند [28]. متابولیت‎های نیتریک اکسید (نیتریت و نیترات) پیش از فریز کردن نمونه‏های سرمی به ‌صورت نیتریک اکسید کل با روش الیزا و کیت شرکت آرند کشور بریتانیا ارزیابی شد. غلظت سرمی آدروپین پس از انتقال به آزمایشگاه با استفاده از روش الیزا و کیت شرکت کوزابایو کشور ژاپن اندازه‏گیری شد. درجه حساسیت کیت برابر با 0/39 (نانوگرم / میلی‏لیتر)، میزان دقت درونی و دقت بیرونی به ‌ترتیب کمتر از 8 درصد و کمتر از 10 درصد با طول موج 450 نانومتر بود. 
روش‎های آماری
پس از جمع‏آوری داده‏ها، از نسخه 12 نرم‌افزاری آماری Stata Stata CORP LP ساخت ایالات متحده برای تجزیه‌و‌تحلیل استفاده شد، به نحوی که از مقادیر گرایش مرکزی و پراکندگی میانگین و انحراف‌معیار برای برآورد آمار توصیفی تحقیق استفاده شد. آزمون شاپیرو-فرانشیا و نیز آزمون لون به ‌ترتیب برای بررسی نرمال بودن توزیع داده‏ها و ‌بررسی همگن بودن گروه‏های آزمایش پیش از آزمایش‏های تحقیقی استفاده شد. به ‌علاوه، تجزیه‌وتحلیل آماری با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‎های تکراری برای برآورد تفاوت‏‏های بین‌گروهی، درون‌گروهی (پیش‌آزمون و پس‌آزمون) و اثر متقابل گروه×زمان انجام شد. سطح معناداری 0/05>P به ‌عنوان ضابطه تصمیم‏گیری برای آزمون فرضیه‏ها در نظر گرفته شد. 
یافته ‎ها
در همین راستا، نتایج تحقیق بیانگر آن بود که بین گروه‎های مطالعه‌شده در متغیر وزن بدن آزمودنی‏ها با وجود کاهش پس از دوره 8 هفته‎ای آزمایش تناوبی شدید (6/83 کیلوگرم در آزمایش تناوبی شدید) تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/791=P). با این‌ حال، بین زمان‎های انجام تحقیق (پیش‌آزمون و پس‌آزمون) و اثر متقابل گروه×زمان در گروه‎های مختلف تفاوت معناداری وجود داشت (به ‌ترتیب 0/003=P و 0/009=P) (جدول شماره 1). 


درباره نتایج درصد چربی بدن، نتایج تحقیق بیانگر نبود تفاوت بین‌گروهی معنادار در گروه‎های مورد تحقیق بود (0/68=P). با این ‌حال، نتایج تحقیق بیانگر آن بود که بین زمان‎های انجام تحقیق (پیش‌آزمون و پس‌آزمون) در گروه‎های مختلف در متغیر درصد چربی بدن تفاوت معناداری وجود دارد (0/015=P). تجزیه‌وتحلیل بیشتر نشان داد گروه آزمایش تناوبی شدید باعث کاهش معنادار 35/24 درصدی چربی بدن شده بود (0/015=P). همچنین تفاوت معناداری در اثر متقابل گروه×زمان بین گروه‎های مطالعه‌شده مشاهده نشد (0/036=P) (جدول شماره 1). 
درباره تغییرات توده عضلانی‌اسکلتی آزمودنی‏ها، تغییر معنادار بین‌گروهی، درون‌گروهی و اثر متقابل گروه×زمان بین گروه‎های مطالعه‌شده مشاهده نشد (0/05 در مورد تغییرات ‌حداکثر اکسیژن مصرفی نتایج بیانگر آن بود که بین گروه‎های مطالعه‌شده تفاوت معناداری وجود نداشت (0/057=P). با این ‌حال، نتایج تحقیق بیانگر آن بود که بین زمان‎های انجام تحقیق (پیش‌آزمون و پس‌آزمون) در متغیر حداکثر اکسیژن مصرفی تفاوت معناداری وجود داشت (0/0001=P). تجزیه‌وتحلیل بیشتر نشان داد گروه آزمایش تناوبی شدید باعث افزایش معنادار حداکثر اکسیژن مصرفی 45/72 درصدی شده بود (0/0001=P). به ‌علاوه، در اثر متقابل گروه×زمان بین گروه‎های مطالعه‌شده تفاوت معنادار مشاهده شد (0/0001=P) (جدول شماره 1).   
نتایج تحقیق درباره آدروپین بیانگر آن بود که بین گروه‎های مطالعه‌شده تفاوت معناداری وجود داشت (0/009=P). تجزیه‌وتحلیل بیشتر نشان داد بین آدروپین گروه آزمایش تناوبی شدید و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت 
(ng/mL 5/1-26/0CI؛ 95 درصد: 0/256±‌0/88). نتایج تحقیق بیانگر آن بود که بین زمان‎های انجام تحقیق (پیش‌آزمون و پس‌آزمون) در گروه‎های مختلف در متغیر آدروپین تفاوت معناداری وجود داشت (0/0001=P). همچنین تفاوت معناداری در اثر متقابل گروه×زمان بین گروه‎های مطالعه‌شده مشاهده شد (0/0001=P) (تصویر شماره 1).

 

References
1.Gokce N, Keaney JF Jr, Hunter LM, Watkins MT, Nedeljkovic ZS, Menzoian JO, et al. Predictive value of noninvasively determined endothelial dysfunction for long-term cardiovascular events in patients with peripheral vascular disease. J Am Coll Cardiol. 2003; 41(10):1769-75. [DOI:10.1016/S0735-1097(03)00333-4] [PMID]
2.Halcox JP, Donald AE, Ellins E, Witte DR, Shipley MJ, Brunner EJ, et al. Endothelial function predicts progression of carotid intima-media thickness. Circulation. 2009; 119(7):1005-12. [DOI:10.1161/CIRCULATIONAHA.108.765701] [PMID]
3.Charakida M, Donald AE, Terese M, Leary S, Halcox JP, Ness A, et al. Endothelial dysfunction in childhood infection. Circulation. 2005; 111(13):1660-5. [DOI:10.1161/01.CIR.0000160365.18879.1C] [PMID]
4.Bijeh N, Abbasian S. [The effect of intensity of aerobic training and dietary pattern changing on interleukin-1β and resistance insulin indexes in non-active obese subjects (Persian)]. J Arak Univ Med Sci. 2013; 16(7):1-13. [Link]
5.Suwaidi JA, Hamasaki S, Higano ST, Nishimura RA, Holmes DR Jr, Lerman A. Long-term follow-up of patients with mild coronary artery disease and endothelial dysfunction. Circulation. 2000; 101(9):948-54. [DOI:10.1161/01.CIR.101.9.948] [PMID]
6.Soori R, Asad MR, Khosravi M, Abbasian S. [The effect of submaximal aerobic training on serum irisin level in obese men; with emphasis on the role of irisin in insulin-resistance change (Persian)]. J Arak Univ Med Sci. 2016; 19(109):20-30. [Link]
7.Kumar KG, Trevaskis JL, Lam DD, Sutton GM, Koza RA, Chouljenko VN, et al. Identification of adropin as a secreted factor linking dietary macronutrient intake with energy homeostasis and lipid metabolism. Cell Metab. 2008; 8(6):468-81. [DOI:10.1016/j.cmet.2008.10.011] [PMID] [PMCID]
8.Aydin S. Three new players in energy regulation: Preptin, adropin and irisin. Peptides. 2014; 56:94-110. [DOI:10.1016/j.peptides.2014.03.021] [PMID]
9.Aydin S, Kuloglu T, Aydin S, Eren MN, Yilmaz M, Kalayci M, et al. Expression of adropin in rat brain, cerebellum, kidneys, heart, liver, and pancreas in streptozotocin-induced diabetes. Mol Cell Biochem. 2013; 380(1-2):73-81. [DOI:10.1007/s11010-013-1660-4] [PMID]
10.Kuloglu T, Aydin S. Immunohistochemical expressions of adropin and ınducible nitric oxide synthase in renal tissues of rats with streptozotocin-ınduced experimental diabetes. Biotech Histochem. 2014; 89(2):104-10. [DOI:10.3109/10520295.2013.821713] [PMID]
11.Lovren F, Pan Y, Quan A, Singh KK, Shukla PC, Gupta M, et al. Adropin is a novel regulator of endothelial function. Circulation. 2010; 122(11 suppl):S185-92. [DOI:10.1161/CIRCULATIONAHA.109.931782] [PMID]
12.Celik E, Yilmaz E, Celik O, Ulas M, Turkcuoglu I, Karaer A, et al. Maternal and fetal adropin levels in gestational diabetes mellitus. J Perinat Med. 2013; 41(4):375-80. [DOI:10.1515/jpm-2012-0227] [PMID]
13.Ganesh-Kumar K, Zhang J, Gao S, Rossi J, McGuinness OP, Halem HH, et al. Adropin deficiency is associated with increased adiposity and insulin resistance. Obesity. 2012; 20(7):1394-402. [DOI:10.1038/oby.2012.31] [PMID] [PMCID]
14.Lovren F, Pan Y, Quan A, Singh KK, Shukla PC, Al-Omran M, et al. Adropin is a novel regulator of endothelial function through the VEGFR2-PI3K-Akt and VEGFR2-Erk1/2 pathways. Circulation. 122(11 Suppl):S185-92. [DOI:10.1161/CIRCULATIONAHA.109.931782] [PMID]
15.Lovren F, Teoh H, Verma S. Obesity and atherosclerosis: Mechanistic insights. Can J Cardiol. 2015; 31(2):177-83. [DOI:10.1016/j.cjca.2014.11.031] [PMID]
16.Hosseini Esfahani F, Asghari G, Mirmiran P, Azizi F. Reproducibility and relative validity of food group intake in a food frequency questionnaire developed for the Tehran Lipid and Glucose Study. J Epidemiol. 2010; 20(2):150-8. [DOI:10.2188/jea.JE20090083] [PMID] [PMCID]
17.McAllister EJ, Dhurandhar NV, Keith SW, Aronne LJ, Barger J, Baskin M, et al. Ten putative contributors to the obesity epidemic. Crit Rev Food Sci Nutr. 2009; 49(10):868-913. [DOI:10.1080/10408390903372599] [PMID] [PMCID]
18.Davis P. Flow-mediated endothelial mechanotransduction. Physiol Rev. 1995; 75(3):519-60. [DOI:10.1152/physrev.1995.75.3.519] [PMID] [PMCID]
19.Gaesser GA, Angadi SS. High-intensity interval training for health and fitness: Can less be more? J Appl Physiol. 2011; 111(6):1540-1. [DOI:10.1152/japplphysiol.01237.2011] [PMID]
20.Little JP, Gillen JB, Percival ME, Safdar A, Tarnopolsky MA, Punthakee Z, et al. Low-volume high-intensity interval training reduces hyperglycemia and increases muscle mitochondrial capacity in patients with type 2 diabetes. J Appl Physiol. 2011; 111(6):1554-60. [DOI:10.1152/japplphysiol.00921.2011] [PMID]
21.Rognmo, Hetland E, Helgerud J, Hoff J, Slørdahl SA. High intensity aerobic interval exercise is superior to moderate intensity exercise for increasing aerobic capacity in patients with coronary artery disease. Eur J Cardiovasc Prev Rehabil. 2004; 11(3):216-22. [DOI:10.1097/01.hjr.0000131677.96762.0c] [PMID]
22.Trapp EG, Chisholm DJ, Freund J, Boutcher SH. The effects of high-intensity intermittent exercise training on fat loss and fasting insulin levels of young women. Int J Obes. 2008; 32(4):684-91. [DOI:10.1038/sj.ijo.0803781] [PMID]
23.Lavie CJ, Arena R, Earnest CP. High-intensity interval training in patients with cardiovascular diseases and heart transplantation. J Heart Lung Transplant. 2013; 32(11):1056-8. [DOI:10.1016/j.healun.2013.08.001] [PMID]
24.García-Hermoso A, Cerrillo-Urbina AJ, Herrera-Valenzuela T, Cristi-Montero C, Saavedra JM, Martínez-Vizcaíno V. Is high-intensity interval training more effective on improving cardiometabolic risk and aerobic capacity than other forms of exercise in overweight and obese youth? A meta-analysis. Obes Rev. 2016; 17(6):531-40. [DOI:10.1111/obr.12395] [PMID]
25.Baecke JA, Burema J, Frijters JE. A short questionnaire for the measurement of habitual physical activity in epidemiological studies. Am J Clin Nutr. 1982; 36(5):936-42. [DOI:10.1093/ajcn/36.5.936] [PMID]
26.Kannel WB, Sorlie P. Some health benefits of physical activity: The Framingham study. Arch Intern Med. 1979; 139(8):857-61. [DOI:10.1001/archinte.1979.03630450011006]
27.Walter AA, Smith AE, Kendall KL, Stout JR, Cramer JT. Six weeks of high-intensity interval training with and without-alanine supplementation for improving cardiovascular fitness in women. J Strength Cond Res. 2010; 24(5):1199-207. [DOI:10.1519/JSC.0b013e3181d82f8b] [PMID]
28.Khodadadi H, Rajabi H, Attarzadeh Hosseini SR, Abbasian S. [The effect of high intensity interval training (HIIT) and pilates on levels of irisin and insulin resistance in overweight women (Persian)]. Iran J Endocrinol Metab. 2014; 16(3):190-6. [Link]
29.Dupont G, Akakpo K, Berthoin S. The effect of in-season, high-intensity interval training in soccer players. J Strength Cond Res. 2004; 18(3):584-9. [DOI:10.1519/00124278-200408000-00034] [PMID]
30.Rognmo Ø, Moholdt T, Bakken H, Hole T, Mølstad P, Myhr NE, et al. Cardiovascular risk of high-versus moderate-intensity aerobic exercise in coronary heart disease patients. Circulation. 2010; 126(12):1436-40. [DOI:10.1161/CIRCULATIONAHA.112.123117] [PMID]
31.Rognmo O, Hetland E, Helgerud J, Hoff J, Slerdahl SA. High intensity aerobic interval exercise is superior to moderate intensity exercise for increasing aerobic capacity in patients with coronary artery disease. European Journal of Cardiovascular Prevention & Rehabilitation. 2004;11(3):216-22. [DOI:10.1097/01.hjr.0000131677.96762.0c] [PMID]
32.Zhang Y, Proenca R, Maffei M, Barone M, Leopold L, Friedman JM. Positional cloning of the mouse obese gene and its human homologue. Nature. 1994; 372(6505):425-32. [DOI:10.1038/372425a0] [PMID]
33.Förstermann U, Münzel T. Endothelial nitric oxide synthase in vascular disease: From marvel to menace. Circulation. 2006; 113(13):1708-14. [DOI:10.1161/CIRCULATIONAHA.105.602532] [PMID]
34.Widder JD, Chen W, Li L, Dikalov S, Thöny B, Hatakeyama K, et al. Regulation of tetrahydrobiopterin biosynthesis by shear stress. Cir Res. 2007; 101(8):830-8. [DOI:10.1161/CIRCRESAHA.107.153809] [PMID]
35.Lam CF, Peterson TE, Richardson DM, Croatt AJ, d’Uscio LV, Nath KA, et al. Increased blood flow causes coordinated upregulation of arterial eNOS and biosynthesis of tetrahydrobiopterin. Am J Physiol Heart Circ Physiol. 2006; 290(2):H786-93. [DOI:10.1152/ajpheart.00759.2005] [PMID]
36.Sindler AL, Delp MD, Reyes R, Wu G, Muller-Delp JM. Effects of ageing and exercise training on eNOS uncoupling in skeletal muscle resistance arterioles. J Physiol. 2009; 587(Pt 15):3885-97. [DOI:10.1113/jphysiol.2009.172221] [PMID] [PMCID]
37.Richter B, Niessner A, Penka M, Grdić M, Steiner S, Strasser B, et al. Endurance training reduces circulating asymmetric dimethylarginine and myeloperoxidase levels in persons at risk of coronary events. Thromb Haemost. 2005; 94(6):1306-11. [PMID]
38.Adams V, Linke A, Kränkel N, Erbs S, Gielen S, Möbius-Winkler S, et al. Impact of regular physical activity on the NAD (P) H oxidase and angiotensin receptor system in patients with coronary artery disease. Circulation. 2005; 111(5):555-62. [DOI:10.1161/01.CIR.0000154560.88933.7E] [PMID]
39.Lian W, Gu X, Qin Y, Zheng X. Elevated plasma levels of adropin in heart failure patients. Intern Med. 2011; 50(15):1523-7 [DOI:10.2169/internalmedicine.50.5163] [PMID]
40.St-Onge MP, Shechter A, Shlisky J, Tam CS, Gao S, Ravussin E, et al. Fasting plasma adropin concentrations correlate with fat consumption in human females. Obesity. 2014; 22(4):1056-63. [DOI:10.1002/oby.20631] [PMID] [PMCID]
41.Wu L, Fang J, Chen L, Zhao Z, Luo Y, Lin C, et al. Low serum adropin is associated with coronary atherosclerosis in type 2 diabetic and non-diabetic patients. Clin Chem Lab Med. 2014; 52(5):751-8. [DOI:10.1515/cclm-2013-0844] [PMID]
42.Topuz M, Celik A, Aslantas T, Demir AK, Aydin S, Aydin S. Plasma adropin levels predict endothelial dysfunction like flow-mediated dilatation in patients with type 2 diabetes mellitus. J Investig Med. 2013; 61(8):1161-4. [DOI:10.2310/JIM.0000000000000003] [PMID]
43.Gillen JB, Little JP, Punthakee Z, Tarnopolsky MA, Riddell MC, Gibala MJ. Acute high-intensity interval exercise reduces the postprandial glucose response and prevalence of hyperglycaemia in patients with type 2 diabetes. Diabetes Obes Metab. 2012; 14(6):575-7. [DOI:10.1111/j.1463-1326.2012.01564.x] [PMID]
44.Babraj JA, Vollaard NB, Keast C, Guppy FM, Cottrell G, Timmons JA. Extremely short duration high intensity interval training substantially improves insulin action in young healthy males. BMC Endocr Disord. 2009; 9(1):3. [DOI:10.1186/1472-6823-9-3] [PMID] [PMCID]