دوره 4، شماره 2 - ( تابستان 1380 )
جلد 4 شماره 2 صفحات 6-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rastegar Lari A, Shamshiri A, Masgedian F, Salek Moghaddam A. Comparative In-Vitro Activity of Ofloxacin vs Ceftriaxone Against Gram Negative From Patients With Urinary Tract Infection. J Arak Uni Med Sci 2001; 4 (2) :1-6
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-6653-fa.html
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-6653-fa.html
رستگار لاری عبدالعزیز، شمشیری احمدرضا، مسجدیان فرامرز، سالک مقدم علیرضا. مقایسه حساسیت آزمایشگاهی افلوکساسین با سفتریاکسون به روش حداقل غلظت مهاری بر ضد باکتری های گرم منفی جدا شده از بیماران بستری مبتلا به عفونت مجاری ادراری. مجله دانشگاه علوم پزشكي اراك. 1380; 4 (2) :1-6
1- عضو هیئت علمی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
2- پزشک عمومی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
2- پزشک عمومی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
چکیده: (1604 مشاهده)
اگرچه رژیم های آنتی بیوتیکی موثر و تایید شده به طور رایج برای درمان عفونت های ادراری غیر پیچیده وجود دارد ولی یافتن رژیم های درمانی جدیدی که با تاثیر مشابه بتوانند طول درمان را کوتاه، عوارض جانبی کم تر و هزینه را پایین بیاورند، مفید خواهد بود. مطالعه حاضر برای ارزیابی حساسیت باکتری های گرم منفی جدا شده از بیماران بستری مبتلا به عفونت مجاری ادراری نسبت به افلوکساسین در مقایسه با سفتریاکسون و سایر آنتی بیوتیک های متداول تدوین شده است. 408 نمونه باسیل گرم منفی از بیماران بستری و سرپایی مبتلا به عفونت ادراری در مدت پاییز و زمستان 1378 از بیمارستان رسول اکرم (ص) تهران جدا گردید و حساسیت آنها نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف سنجیده شد. حداقل غلظت مهاری(MIC) افلوکساسین و سفتریاکسون بر اساس توصیه های کمیته ملی معیارهای آزمایشگاهی بالینی(NCCLS) بررسی گردید. ارگانیسم های جدا شده به ترتیب شیوع عبارت بودند از ایشریشیاکلی (68/3%)، سویه های پسودوموناس (15/4%)، سویه های انتروباکتر (6/7%)، سویه های پروتئوس (6/25%) و کلبسیلا (3/4%)، در مجموع درصد مقاومت سوش ها نسبت به آمپی سیلین، تریمتوپریم/ سولفامتوکسازول، نالیدیکسیک اسید، نیتروفورانتوئین، جنتامایسین، افلوکساسین و سفتریاکسون به ترتیب 86/8، 51/4، 24/8، 6/2، 13/27 و 14 درصد به دست آمد. انتروباکتریاسه نسبت به افلوکساسین حساس تر بودند. (99%) ولی انواع پسودوموناس ها حساسیت ضعیفی داشتند (60% حساس). همچنین بیش ترین مورد مقاومت نسبت به سفتریاکسون نیز مربوط به سویه های پسودوموناس بود. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان می دهد که افلوکساسین و سفتریاکسون به طور معنی داری(P<0/05) از سایر آنتی بیوتیک های مورد استفاده از نظر آزمایشگاهی موثرتر می باشند ولی این دو نسبت به یکدیگر از نظر اثر آزمایشگاهی بر گرم منفی های ایجاد کننده عفونت ادراری اختلاف معنی داری ندارند. با توجه به مزایای افلوکساسین بر سفتریاکسون در خصوص امکان مصرف خوراکی و جذب مناسب و طیف اثر وسیع، مطالعات گسترده بالینی با افلوکساسین برای بیماران دچار عفونت ادراری بستری توصیه می شود.
واژه‌های کلیدی: عفونت های مجاری ادراری، باکتری های گرم منفی، تست های حساسیت میکروبی، افلوکساسین سفتریاکسون
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
