دوره 22، شماره 2 - ( دو ماهنامه خرداد و تیر 1398 )
جلد 22 شماره 2 صفحات 10-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Omidi F, Nokani M, Alaghmand A. Evaluation of the Efficacy of Memantine in Combination with Ritalin on the Severity of Hyperactivity and Attention Deficit Symptoms in Children. J Arak Uni Med Sci 2019; 22 (2) :1-10
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-5649-fa.html
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-5649-fa.html
امیدی فهیمه، نوکنی مصطفی، علاقمند آنیتا. بررسی اثربخشی ممانتین در همراهی با ریتالین بر شدت علایم بیش فعالی و نقص توجه در کودکان. مجله دانشگاه علوم پزشكي اراك. 1398; 22 (2) :1-10
فهیمه امیدی1 
، مصطفی نوکنی2 ، آنیتا علاقمند2
، مصطفی نوکنی2 ، آنیتا علاقمند2
1- گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران. ، dromidi.ac@gmail.com
2- گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
2- گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
چکیده: (9044 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه یک اختلال روانپزشکی شایع در کودکان است و توجه به داروهایی که در این اختلال مورد استفاده قرار می‌گیرند حائز اهمیت است. این مطالعه اثربخشی ریتالین به تنهایی با ممانتین اضافه شده به ریتالین بر شدت علائم اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه در کودکان را بررسی می‌کند.
مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی می‌باشد. تعداد ۷۶ بیمار دارای ملاک‌های تشخیصی اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه از کودکان ۷ تا 12 سال از طریق مصاحبه تشخیصی بر اساس DSM-V در دو گروه کنترل و آزمایش انتخاب شدند. ابتدا هر دو گروه پرسش‌نامه ارزیابی شدت علایم کانرز والدین را تکمیل کرده، سپس برای بیماران گروه کنترل ریتالین و برای گروه آزمایش همراه با ریتالین داروی ممانتین برای یک ماه تجویز شد. سپس دو گروه مجدداً پرسش‌نامه را تکمیل کرده و از نظر اثربخشی داروها مقایسه شدند.
ملاحظات اخلاقی: این تحقیق در کمیته اخلاق پژوهش دانشگاه علوم پزشکی اراک با کد 139510 تصویب گردید و در مرکز ثبت کارآزمایی بالینی با کد IRCT2016080829268N1 به ثبت رسید.
یافته‌ها: در مقایسه دو گروه بعد از مصرف داروها با توجه به مقدار p این آزمون که برابر با 324/0 و بیشتر از 05/0 است تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد، ولی مقیاس شدت علایم در هر گروه، قبل و بعد از مصرف داروها تفاوت معنی‌داری داشت.
نتیجه گیری: علی‌رغم آن‌که شدت علایم بیش‌فعالی کاهش یافت، تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد و ممانتین اضافه شده به ریتالین در مقایسه با ریتالین اثر ویژه‌ای بر روی کاهش شدت علایم نداشت. می‌توان نتیجه گرفت که احتمالاً ریتالین اثر بارزی در کاهش علایم داشته است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی می‌باشد. تعداد ۷۶ بیمار دارای ملاک‌های تشخیصی اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه از کودکان ۷ تا 12 سال از طریق مصاحبه تشخیصی بر اساس DSM-V در دو گروه کنترل و آزمایش انتخاب شدند. ابتدا هر دو گروه پرسش‌نامه ارزیابی شدت علایم کانرز والدین را تکمیل کرده، سپس برای بیماران گروه کنترل ریتالین و برای گروه آزمایش همراه با ریتالین داروی ممانتین برای یک ماه تجویز شد. سپس دو گروه مجدداً پرسش‌نامه را تکمیل کرده و از نظر اثربخشی داروها مقایسه شدند.
ملاحظات اخلاقی: این تحقیق در کمیته اخلاق پژوهش دانشگاه علوم پزشکی اراک با کد 139510 تصویب گردید و در مرکز ثبت کارآزمایی بالینی با کد IRCT2016080829268N1 به ثبت رسید.
یافته‌ها: در مقایسه دو گروه بعد از مصرف داروها با توجه به مقدار p این آزمون که برابر با 324/0 و بیشتر از 05/0 است تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد، ولی مقیاس شدت علایم در هر گروه، قبل و بعد از مصرف داروها تفاوت معنی‌داری داشت.
نتیجه گیری: علی‌رغم آن‌که شدت علایم بیش‌فعالی کاهش یافت، تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد و ممانتین اضافه شده به ریتالین در مقایسه با ریتالین اثر ویژه‌ای بر روی کاهش شدت علایم نداشت. می‌توان نتیجه گرفت که احتمالاً ریتالین اثر بارزی در کاهش علایم داشته است.
فهرست منابع
1. Antshel KM, Hargrave TM, Simonescu M, Kaul P, Hendricks K,Faraone SV. Advances in understanding and treating ADHD.BMC Medicine. 2011; 9:7
2. American Psychiatric Association. Diagnostic and Statistical Manual for Mental Disorders DSM IV-TR, 4th edn (Text Revision). American Psychiatric Press: Washington DC. 2000.
3. Kaplan HI, Sadock BJ Ed. Synopsis of psychiatry: Behavioral sciences/clinical psychiatry 9th Eds. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins. 2015.
4. Surman CB, Hammerness PG, Petty C, Spencer T, Doyle R, Napolean S, Chu N, Yorks D, Biederman J. A pilot open label prospective study of memantin monotherapy in adults with ADHD. World J Biol Psychiatry. 2013; (4):291-8.
5. Sedighi N. Self-instructional efficacy in the improvement of ADHD-attention deficit hyperactivity disorder in children with ADHD. Master's Thesis. Islamic Azad University, Science and Research Branch of Arak. [MSc thesis]. Islamic Azad University, Science and Research Branch of Arak. 2013.
6. Smith, Quack G: Cerebrospinal fluid and serum concentrations of the N-Methyl-Aspartate (NMDA) receptor antagonist memantin in man. Neurosci Letts. 1996; 195:137–139.
7. Nokani M. Computer-aided cognitive rehabilitation in children with hyperactivity disorder - attention deficit. [PHD thesis]. Shahid beheshti university. 2010.
8. Greenhill LL, Hechtman LI. Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. In: Sadock BJ, Sadock VA, Ruiz P. Comprehensive Text Book of Psychiatry. 9th ed. Philadelphia: Lippincott, Williams & Wilkins. 2009; 3560-72.
9. Russell, Langley K, Mills’ S, Stephens M, Lawson D, Gavan C, et al. Follow-up of genetic linkage findings on chromosome 16p13: Evidence of association of Nmethyl-Daspartate glutamate receptor 2A gene polymorphism with ADHD. Moll Psychiatry. 2001; 9:169–173.
10. Findling RL, McNamara NK, Stansbrey RJ, Maxhimer R, Periclou A, Mann A, Graham SM. A pilot evaluation of the safety, tolerability, pharmacokinetics, and effectiveness of memantine in pediatric patients with attention-deficit/hyperactivity disorder combined type. J Child Adolesc Psychopharmacol. 2007; 17(1):19-33.
11. Erikson C., Posey D., Stigler k., Mullet J., Katschke A., Mcdougle C. Aretrospective study of memantine in children and adolescent with pervasive developmental disorders. Psychopharmocology. 2007; 191 (1), 141-147.
12. Mohammadi MR, Mohammadzadeh S, Akhondzadeh S,. PhMemantine versus Methylphenidate in Children and Adolescents with Attention Deficit Hyperactivity Disorder: A Double-Blind, Randomized Clinical Trial. Iran J Psychiatry. 2015; 10(2): 106-114.
13. Biederman J, Fried R, Tarko L, Surman C, Spencer T, Pope A, Grossman R, McDermott K, Woodworth KY, Faraone S. Memantine in the Treatment of Executive Function Deficits in Adults with ADHD: A Pilot-Randomized Double-Blind Controlled Clinical Trial. Journal of Attention Disorders (Impact Factor: 2.4). 06/2014; DOI: 10.1177/1087054714538656.
14. Hosenbocus S, Chahal R. Memantine: a review of possible uses in child and adolescent psychiatry. J Can Acad Child Adolesc Psychiatry. 2013; 22(2): 166–171.
15. Weiss M, Weiss G. Attention Deficit- Hyperactivity Disorder. In: Martin A, Volkmar FR. Lewis's Child and Adolescent Psychiatry: A Comprehensive Textbook. 3rd ed. Philadelphia (PA): Lippincott, Williams & Wilkins. 2002; 645-51.
16. Brock SE, Clinton A. Diagnosis of attention deficit/ hyperactivity disorder (AD/HD) in childhood: A review of the literature. J child Dev. 2007; (12):73-91.
17. Shhayyan A, Shahim TV, Beaming Laya, Yousefi Farida. Normalization, Factor analysis and reliability of the short form of special Conners Parent Ratin Scale for children 6 to 11 years Shiraz city. Journal of Psychological Studies. 2007; 3(3): 97-120.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
