زمینه و هدف: سیگنالهای حسی محیطی نقش مهمی در تکامل ساختار و عملکرد مغز در دوران بحرانی تکامل مغز دارند. در این مطالعه اثر تکاملی محرومیت از بینایی بر روی پدیده شکل پذیری سیناپسی در نورنهای ناحیه شکنج دندانهای هیپوکامپ مورد بررسی قرار گرفته است.
مواد و روشها: در مطالعه تجربی حاضر 48 سر موش صحرائی نر در دو گروه روشنائی و تاریکی قرار گرفتند. حیوانات گروه روشنائی از بدو تولد تا لحظه آزمایش در شرایط معمول حیوانخانه و حیوانات گروه تاریکی در شرایط تاریکی کامل قرار گرفتند. سپس، حیوانات هر گروه به 3 زیر گروه 2، 6 و 10 هفته (هر گروه 8 سر) تقسیم شدند. با تحریک مسیر پریفورنت، پاسخهای میدانی نورونها در ناحیه شکنج دندانهای برای مدت 30 دقیقه ثبت شدند. سپس تحریک تتانیک بر کولترالهای شافر اعمال شد و آزمایش به مدت 120 دقیقه دیگر ادامه یافت.
یافتهها: همزمان با افزایش سن از اندازه پاسخهای پایه حیوانات گروه روشنائی کاسته شد و بر اندازه پاسخهای حیوانات گروه تاریکی افزوده گردید. پس از القای LTP نیز اندازه دامنه پاسخ در همه گروهها افزایش یافت ولی میزان افزایش و ماندگاری آن در حیوانات گروه تاریکی کمتر از حیوانات گروه روشنائی بود.
نتیجهگیری: تغییر در سیگنالهای محیطی بینائی باعث ایجاد اختلال در فعالیت پایه و نیز القای LTP در نورونهای ناحیه شکنج دندانهای هیپوکامپ میشود.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |