دوره 15، شماره 10 - ( ماهنامه اسفند 1391 )
جلد 15 شماره 10 صفحات 76-67 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Karimi B, Rajaei M, Ganadzadeh M J, Mashayekhi M, Jahanbakhsh M. Evaluation of nitrate removal from water by Fe/H2O2 and adsorption on activated carbon. J Arak Uni Med Sci 2013; 15 (10) :67-76
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-1842-fa.html
URL: http://jams.arakmu.ac.ir/article-1-1842-fa.html
کریمی بهروز، رجایی محمد صادق، قناد زاده محمد جواد، مشایخی معصومه، جهانبخش مصطفی. بررسی راندمان حذف نیترات از آب توسط فرآیند Fe/H2O2 و جذب روی کربن فعال. مجله دانشگاه علوم پزشكي اراك. 1391; 15 (10) :67-76
1- علوم پزشکی اراک ، karimibehroz@yahoo.com
2- علوم پزشکی اراک
2- علوم پزشکی اراک
چکیده: (10705 مشاهده)
زمینه و هدف: وجود نیترات در آب آشامیدنی موجب مشکلات بهداشتی و محیط زیستی فراوانی میگردد. این پژوهش با هدف بررسی کارایی روش احیاء نیترات توسط فرآیند Fe/H2O2 و جذب روی کربن فعال صورت پذیرفت. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، اکسیداسیون نیترات توسط فرآیند اکسیداسیون پیشرفته Fe°/FeІІ/FeШ/H2O2 در pH 10-2، غلظت نیترات 50 تا 300 میلیگرم بر لیتر انجام شد. پس از تنظیم pH، مقادیر 5/0، 1، 2، 5 و 10 گرم در لیتر از GAC، PAC، H2O2/GAC و Fe/H2O2/GAC همراه با H2O2 در فاصله زمانی 15، 30، 45، 60 و 90 دقیقه به محیط واکنش اضافه و مخلوط گردید. یافتهها: در زمان ماند 10 دقیقه و 5/0 میلیلیترH2O2 و 1 گرم در لیتر Fe، FeІІ وFeШ راندمان حذف به ترتیب 5/88، 84 و 78 درصد به دست آمد. در غلظت نیترات 50 میلیگرم در لیتر و غلظتهای 5/0، 1 و 10 میلیگرم در لیتر GAC نیز راندمان حذف 5/86، 6/93 و 6/82 درصد به دست آمد. راندمان حذف نیترات در 4=pH حدود 50 درصد میباشد در حالی که در3= pH راندمان حذف به 80 درصد میرسد. نتیجهگیری: فرآیند فنتون اصلاحی با نانو ذرات آهن و جذب با کربن فعال قادر به کاهش موثر نیترات تحت شرایط بهینه بوده و استفاده از کربن فعال در غلظت 1 گرم در لیتر راندمان حذف نیترات را میتواند تا 90 درصد افزایش دهد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
